Spotkanie w nocy

Wiersz Spotkanie w nocy w antologii poezji angielskiej Waltera Thornbury'ego z 1867 roku.

Spotkanie w nocy (ang. Meeting at Night) – wiersz Roberta Browninga opublikowany po raz pierwszy w 1845 roku w zbiorze zatytułowanym Dramatic Romances and Lyrics. Pierwotnie wiersz ten stanowił część dylogii Night and Morning, dopiero w późniejszych wydaniach poeta zatytułował obie części Meeting at Night i Parting at Morning^[1].

Treść

Wiersz opisuje drogę, jaką jedno z kochanków przebywa, by spotkać się z drugim. Ponieważ podmiot mówiący utożsamia się z poetą, uważa się, że osobą podróżującą jest mężczyzna, choć w tekście angielskim nie ma wykładników rodzajowych^[2].

The grey sea and the long black land;

And the yellow half-moon large and low;

And the startled little waves that leap

In fiery ringlets from their sleep,

As I gain the cove with pushing prow,

And quench its speed i' the slushy sand.

Then a mile of warm sea-scented beach;

Three fields to cross till a farm appears;

A tap at the pane, the quick sharp scratch

And blue spurt of a lighted match,

And a voice less loud, thro' its joys and fears,

Than the two hearts beating each to each!

Wersyfikacja

Utwór składa się z dwóch strof sześciowersowych o rzadko spotykanym, lustrzanym układzie rymów abccba deffed^[3]. Taka sekwencja współbrzmień została najprawdopodobniej przejęta z literatury włoskiej, gdzie sonety rymują się niekiedy abbaabba cdeedc^[4]. Taki układ wykorzystywał czasem Dante Alighieri. W Polsce stosował go w Setniku rymów duchownych obficie czerpiący z poezji włoskiej Sebastian Grabowiecki^[5]. Wiersz jest toniczny, czteroakcentowy. W pierwszej strofie można zaobserwować wyrazistą instrumentację głoskową, polegającą na nasyceniu tekstu spółgłoską [l], nadająca mu walor eufoniczny. Występują też aliteracje na [p] i [s].

Sanro Botticelli, Portret Dantego Alighieri.

Obrazowanie

Nowatorstwo wiersza Meeting at Night polega na śmiałym, skrótowym operowaniu obrazem, co podkreśla Stanisław Barańczak^[6]. Browning używa głównie rzeczowników. Zwraca przy tym uwagę na szczegóły, jak zapalenie zapałki i towarzyszący mu charakterystyczny dźwięk. Tego typu obrazowanie o wiele później legło u podstaw imagizmu^[7]. Zastosowana przez Browninga metoda polega na sugerowaniu czytelnikowi uczuć i doznań bohaterów bez mówienia o nich wprost. W tym wierszu, ewidentnie należącym do nurtu poezji miłosnej, poeta w ogóle nie używa słowa love (miłość)^[8]. Istnieje wiele interpretacji tego wiersza^[9]. Niektóre z nich są dostępne w Internecie^[10].

Księżycowa noc na morzu. Obraz Archipa Kuindżego (ok. 1910)

Przekłady

Wiersz Browninga należy do najczęściej tłumaczonych utworów poety. W Polsce przekładali go Jan Kasprowicz^[11], Jerzy Pietrkiewicz^[12], Juliusz Żuławski^[13], Stanisław Barańczak^[14] i Wiktor Jarosław Darasz^[15]. Nasi tłumacze posługiwali się różnymi rodzajami wiersza, ale zgodnie zachowywali charakterystyczny schemat rymów.

Przypisy