Sprawa diabelskiej stopy

Sprawa diabelskiej stopy

The Adventure of the Devil’s Foot

Holmes i Watson nad ciałem Brendy.
Autor	Arthur Conan Doyle
Typ utworu	kryminał
Wydanie oryginalne
Miejsce wydania	Wielka Brytania
Język	angielski
Data wydania	1910
poprzednia Zniknięcie Lady Frances Carfax następna Jego ostatni ukłon (opowiadanie)

Sprawa diabelskiej stopy (ang. The Adventure of the Devil’s Foot) – opowiadanie Arthura Conana Doyle’a o przygodach Sherlocka Holmesa. Pierwsza publikacja w „The Strand Magazine” w grudniu 1910 (ilustrator Gilbert Halliday), następnie w tomie Jego ostatni ukłon (1917). Na liście najlepszych przygód Holmesa ułożonej przez Conana Doyle’a zajmowało miejsce dziewiąte^[1].

Inne tytuły w tłumaczeniach: Czarcia stopa lub Diabelska noga.

Podobnie jak w opowiadaniu Dziedzice z Reigate doktor Watson nakłania Holmesa do wyjazdu na urlop, by odpoczął od rozwiązywania zagadek. Przybywają do Poldhu na wybrzeżu Półwyspu Kornwalijskiego. Wkrótce następuje tragiczne zdarzenie. Panna Brenda Tregennis w trakcie nocnej gry w karty z braćmi umiera ze śladem przerażenia na twarzy, dwaj jej bracia zostają odwiezieni do szpitala z objawami choroby psychicznej. Nazajutrz w swym pokoju odnaleziony zostaje martwy, z podobnym wyrazem twarzy, trzeci brat Mortimer Tregennis. Miejscowy pastor pyta, czy to diabelska sprawka.

Holmes pobiera proszek z pochłaniacza dymu na kloszu lampy w pokoju Mortimera. Razem z Watsonem podgrzawszy ów proszek przeprowadzają eksperyment, wdychając trujący opar, przeżywają koszmarne wizje, w porę wybiegają z pomieszczenia na świeże powietrze. Mają do czynienia z korzeniem zachodnioafrykańskiej rośliny nazywanej nogą diabła. Detektyw ustala, że sprawcą tragedii był Mortimer, pokłócony z rodziną z powodu podziału majątku. Jego zaś z zemsty uśmiercił w ten sam sposób mężczyzna kochający Brendę. Holmes wysłuchawszy opowieści mściciela postanawia zachować wyniki śledztwa w tajemnicy, podobnie jak w przygodach Tragedia w Boscombe Valley i Abbey Grange.

Ekranizacje:

• 1921 – Eille Norwood (Holmes), Hubert Willis (Watson)^[2]
• 1965 – Douglas Wilmer (Holmes), Nigel Stock (Watson)^[3]
• 1988 – Jeremy Brett (Holmes), Edward Hardwicke (Watson)^[4]

W serialu Sherlock Holmes i doktor Watson do wątku trujących oparów nawiązano w odcinku 18 Wieża Śmierci (The Case Of The Deadly Tower), w tej wersji zamiast kadzidła są świece.

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Tekst oryginalny z ilustracjami
• Analiza opowiadania. sherlockian.net. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-05-19)]. (ang.)
• Polski przekład