Sprzężniaki
Basidiobolus microsporus | |
Systematyka | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Typ | sprzężniaki |
Nazwa systematyczna | |
Zygomycota Moreau Les Champignons 2: 2035 (1954) |
Sprzężniaki, sprzężniowe, sprzężniowce (Zygomycota Moreau) – typ grzybów należący do królestwa grzybów (Fungi)[1].
Charakterystyka
Sprzężniaki (Zygomycota) to głównie grzyby saprotroficzne. W 2010 r. podawano, że na świecie jest 1065 gatunków, ale liczba ta ciągle się zmienia wskutek dynamicznych zmian w taksonomii grzybów. Sprzężniaki uważane są za takson tymczasowy[2]. W najnowszej taksonomii według Index Fungorum liczba sprzężniaków jest dużo mniejsza, większość ich gatunków przeniesiono bowiem do innych typów (głównie do Mucoromycota)[1].
Sprzężniaki posiadają grzybnię zbudowaną ze strzępek wielojądrowych (tzw. komórczaki), zwykle bez przegród. W ścianie komórkowej znajduje się chityna.
Występuje zarówno rozmnażanie płciowe, jak i bezpłciowe. Rozmnażanie płciowe zachodzi na drodze zygogamii (jest to rodzaj gametangiogamii). Sprzężniaki są heterotaliczne, to znaczy, że wytwarzają dwa rodzaje strzępek, które morfologicznie zupełnie nie różnią się od siebie, są jednak zróżnicowane płciowo, co oznacza się jako (+) i (-).
Cykl rozwojowy
Gdy zetkną się dwie odmienne płciowo strzępki (+) i (-), ich ściany rozpuszczają się, zawartość cytoplazmy zlewa się, co nazywa się plazmogamią. W jądrach komórkowych pochodzących od obydwu gametangiów następują podziały mitotyczne, a po nich następuje zlewanie się jąder pochodzących od różnych gametangiów, czyli wielokrotna kariogamia. Powstaje wielojądrowa zygospora o diploidalnej liczbie chromosomów. Otacza się ona grubą ścianą o ciemnej barwie i przechodzi w okres spoczynku. W tym okresie pełni więc funkcję przetrwalnika. Gdy zaczyna kiełkować, zaraz w jej jądrach zachodzi mejoza i powstają jądra haploidalne[3].
Z kiełkujących zygospor rozwijają się strzępki powietrzne oraz sporangiofory z zarodniami. W zarodniach na drodze bezpłciowej wytwarzane są zarodniki. Roznosi je wiatr, ale prawdopodobnie także woda, owady i niektóre inne drobne zwierzęta[4].
Systematyka
Badania molekularne wykazały, że Zygomycota nie są monofiletyczne. Schussler i in. w 2001 r. usunęli z Zygomycota arbuskularne grzyby mikoryzowe i zdefiniowali je jako oddzielną gromadę Glomeromycota. Lutzoni i in. w 2004 r. w badaniu r-RNA SSU i LSU wykazali, że rzędy Zygomycota zajmowały co najmniej 4 różne linie monofiletyczne. W klasyfikacji według CABI databases większość gatunków dawniej zaliczanych do Zygomycota znalazła się w typie Mucoromycota[5].
Według aktualizowanej klasyfikacji Index Fungorum bazującej na Cabi databases do sprzężniaków należą[6]:
- podtyp incertae sedis
- klasa incertae sedis
- rząd Basidiobolales Jacz. & P.A. Jacz. 1931
- rodzaje incertae sedis:
- Oesophagomyces Manier & Ormières 1980
- Omphalocystis Balbiani 1889
- Parallobiopsis Collin 1913
- klasa incertae sedis
Przypisy
- ↑ a b Index Fungorum [dostęp 2021-11-23] .
- ↑ Selim Kryczyński , Zbigniew Weber (red.), Fitopatologia. Tom 1. Podstawy fitopatologii, Poznań: PWRiL, 2010, ISBN 978-83-09-01-063-0 .
- ↑ Edmund Malinowski , Anatomia roślin, Warszawa: PWN, 1966 .
- ↑ Zygomycota [dostęp 2016-10-20] .
- ↑ Description of the phylum Mucoromycota (em. Benny 2007) [dostęp 2019-02-03] .
- ↑ CABI databases [dostęp 2021-11-24] .
Media użyte na tej stronie
Gustav Lindau illustration of Basidiobolus ranarum
Autor: ZyGoLife Research Consortium, Licencja: CC BY-SA 2.0
Basidiobolus microsporus