Sprzysiężenie Katyliny

Cyceron ujawnia spisek Katyliny. Fresk Cesare Maccariego znajdujący się w budynku izby wyższej włoskiego parlamentu

Sprzysiężenie Katyliny (łac. Catilinae coniuratio) – wydarzenia z 63 roku p.n.e. w republice rzymskiej, na czele których stał Lucjusz Sergiusz Katylina. Pochodził z rodu patrycjuszowskiego, dochodząc do godności pretora. Wzbogaciwszy się na proskrypcjach za Sulli, roztrwonił majątek i – chcąc uchronić się przed finansowym upadkiem – postanowił sięgnąć po władzę[1]. W trakcie walki o konsulat Katylina przegrał z Cyceronem. Po klęsce w kolejnym roku postanowił przemocą przejąć władzę, co przed senatem ujawnił Cyceron.

Współpracownicy Katyliny zostali straceni (Cyceron skwitował to słowami: vixerunt! – zakończyli życie[2]), zaś sam Katylina poległ w bitwie pod Pistorią w Etrurii[3].

Głównym źródłem o sprzysiężeniu jest dzieło Salustiusza De coniuratione Catilinae. W 1792 Antonio Salieri napisał muzykę do opery Catilina z librettem Giovanniego Battisty Castiego.

Przypisy

  1. ↑ Jerzy Gadomski: Rzym. Podręcznik historji starożytnej, część II, Warszawa 1918, s. 295-296.
  2. ↑ Jean Mathiex: Wielkie cywilizacje - rozkwit i upadek imperiów, Warszawa 2008, s. 243.
  3. ↑ Józef Wolski: Historia powszechna - starożytność, wydanie 10, Warszawa 2002, s. 371.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Cicerón denuncia a Catilina, por Cesare Maccari.jpg
Portion of fresco above door (included in the Width dimension) cropped from image.