Stóg (Góry Izerskie)

	Stóg
	Stóg
	; Smrek i Stóg widziane z Sinych Skałek (ze wschodu)
Państwo	Polska
Pasmo	Sudety,; Góry Izerskie,; Wysoki Grzbiet
Wysokość	1105 m n.p.m.
	Położenie na mapie Sudetów Stóg
	50°53′30″N 15°18′14″E/50,891667 15,303889

Stóg^[1] (stosowana jest także nazwa Stóg Izerski, która formalnie dotyczy jednak osady Stóg Izerski, zlokalizowanej w miejscu schroniska^[2], krótko po II wojnie światowej Kwarc, czes. Stoh, niem. Heufuder; 1105 m n.p.m.) – jeden z najwyższych szczytów Gór Izerskich, położony na zachodnim krańcu Wysokiego Grzbietu, w pobliżu granicy polsko-czeskiej, w gminie Mirsk.

Budowa

Dawna wieża widokowa (1997)

Masyw Stogu zbudowany jest ze skał metamorficznych – gnejsów i granitognejsów z wkładkami amfibolitów należących do bloku karkonosko-izerskiego, a ściślej jego północno-zachodniej części - metamorfiku izerskiego.

Stóg porośnięty jest prawie w całości lasem świerkowym. Tuż pod szczytem (na wysokości 1060 m n.p.m.), na północnym zboczu znajduje się Schronisko PTTK na Stogu Izerskim.

Do 2000 na Stogu stała drewniana wieża widokowa. Wybudowana z inicjatywy Towarzystwa Karkonoskiego (Riesengebirgsverein), została oddana do użytku 29 lipca 1892. Dotrwała do 1907, kiedy to uległa zniszczeniu. Po odbudowie służyła jeszcze do lat 70. XX w. Z powodu zaniedbań, niechęci WOP i złego stanu technicznego została rozebrana. Tuż obok w 2004 postawiono maszt telekomunikacyjny.

Na północnym zboczu Stogu działa Ośrodek Ski & Sun Świeradów-Zdrój. W latach 2007-2008 wybudowano kolej gondolową „Stóg Izerski”^[3].

Na południowych zboczach z wielu drobnych strumyków bierze początek jedna z największych czeskich rzek – Izera (czes. Jizera, niem. Iser).

Szlaki turystyczne

Przez szczyt przebiegają następujące szlaki^[4]:

do Hali Izerskiej przez Suchacz
do Czerniawy-Zdrój przez Smrek (kierunek południowy), do Świeradowa-Zdrój (kierunek północny)
ze Świeradowa-Zdrój na Halę Szrenicką, Główny Szlak Sudecki

Przypisy

↑ Urzędowa nazwa ustalona w 1949 rozporządzeniem Ministra Administracji Publicznej z dnia 28 maja 1949 r. o przywróceniu i ustaleniu nazw miejscowości (M.P. 1949 nr 44 poz. 592), stosowana także na mapach topograficznych, w Państwowym Rejestrze Nazw Geograficznych i w publikacji Nazwy geograficzne Rzeczypospolitej Polskiej opracowanej przez Komisję Ustalania Nazw Miejscowości i Obiektów Fizjograficznych przy Urzędzie Rady Ministrów i wydanej w 1991
↑ Geoportal.gov.pl
↑ Marek Baran: Koleje linowe i wyciągi narciarskie w Polsce. Historia i dzień dzisiejszy. Łódź: Księży Młyn Dom Wydawniczy Michał Koliński, 2010, s. 105. ISBN 978-83-7729-036-1.
↑ Mapa turystyczna. [dostęp 2020-09-20].

Bibliografia

Słownik geografii turystycznej Sudetów, t. 1 Góry Izerskie, red. Marek Staffa, Wydawnictwo PTTK "Kraj", Warszawa – Kraków 1989, ISBN 83-7005-095-6
Góry Izerskie, mapa turystyczna, skala 1:50 000, Wydawnictwo Turystyczne Plan, Jelenia Góra 2008/2009, wyd. V, ISBN 978-83-60975-68-8

Linki zewnętrzne

http://www.stogizerski.pl

[1] Urzędowa nazwa ustalona w 1949 rozporządzeniem Ministra Administracji Publicznej z dnia 28 maja 1949 r. o przywróceniu i ustaleniu nazw miejscowości (M.P. 1949 nr 44 poz. 592), stosowana także na mapach topograficznych, w Państwowym Rejestrze Nazw Geograficznych i w publikacji Nazwy geograficzne Rzeczypospolitej Polskiej opracowanej przez Komisję Ustalania Nazw Miejscowości i Obiektów Fizjograficznych przy Urzędzie Rady Ministrów i wydanej w 1991

[2] Geoportal.gov.pl

[3] Marek Baran: Koleje linowe i wyciągi narciarskie w Polsce. Historia i dzień dzisiejszy. Łódź: Księży Młyn Dom Wydawniczy Michał Koliński, 2010, s. 105. ISBN 978-83-7729-036-1.

[st1-4] Mapa turystyczna. [dostęp 2020-09-20].

[1]

[2]

[3]

[4]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne