St. James’s Palace

Pałac św. Jakuba
nr rej. 1264851
Państwo	Wielka Brytania
Kraj	Anglia
Miejscowość	Londyn
Typ budynku	rezydencja królewska
Styl architektoniczny	styl tudorski
Rozpoczęcie budowy	1531
Ukończenie budowy	1536
Położenie na mapie City of Westminster Contains Ordnance Survey data © Crown copyright and database right, CC BY-SA 3.0 Pałac św. Jakuba
Położenie na mapie Wielkiej Brytanii (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Pałac św. Jakuba
Położenie na mapie Anglii Pałac św. Jakuba
Położenie na mapie Wielkiego Londynu Contains Ordnance Survey data © Crown copyright and database right, CC BY-SA 3.0 Pałac św. Jakuba
51°30′17″N 0°08′15″W/51,504722 -0,137500
Strona internetowa

St. James’s Palace (Pałac św. Jakuba) – jeden z najstarszych pałaców w Londynie. Znajduje się przy ulicy Pall Mall, w pobliżu Parku św. Jakuba, w dzielnicy City of Westminster. Stanowi najstarszą część kompleksu budynków dworu królewskiego położonych w tej części miasta. Nadal jest używany przez rodzinę królewską i podległych jej urzędników, w związku z czym pozostaje niedostępny dla turystów.

Historia

Pałac został zbudowany na polecenie króla Henryka VIII. Osoba patrona została przejęta od działającego w tym miejscu do 1532 szpitala dla trędowatych. Wzniesiono go w czerwonej cegle w tzw. stylu tudorskim, stanowiącym ostatnią chronologicznie odmianę angielskiego gotyku. W pałacu często przebywała Maria I Tudor, gdzie zresztą zmarła 17 listopada 1558. W 1698, po doszczętnym strawieniu przez pożar Pałacu Whitehall, Pałac św. Jakuba stał się główną londyńską rezydencją monarchów i zarazem centralnym ośrodkiem brytyjskiej machiny administracyjnej. W czasie rządów Olivera Cromwella został zamieniony na koszary, lecz Karol II przywrócił mu pierwotną funkcję i stworzył w pobliżu efektowny park. Na tle innych siedzib europejskich monarchów uważany był za obiekt bardzo skromny, wręcz niegodny brytyjskiej potęgi (w tym tonie opisywał go m.in. Daniel Defoe). W 1762 Jerzy III zakupił dla swojej żony Buckingham House, który po wielu latach rozbudowy przybrał postać dzisiejszego Pałacu Buckingham. Gdy w 1809 spaleniu uległa część Pałacu św. Jakuba obejmująca m.in. apartamenty królewskie, postanowiono ich nie odbudowywać, lecz przenieść do Buckingham. Rola pałacu stawała się coraz bardziej ceremonialna, aż w 1837 królowa Wiktoria oficjalnie odebrała mu status głównej siedziby królewskiej. Równocześnie pałac poddano gruntownej renowacji, zwłaszcza od wewnątrz.

12 czerwca 1941 w pałacu na wniosek Edwarda Raczyńskiego miało miejsce spotkanie przedstawicieli państw koalicji antyhitlerowskiej: Wielkiej Brytanii, Kanady, Australii, Nowej Zelandii, Południowej Afryki oraz Belgii, Czechosłowacji, Grecji, Luksemburga, Holandii, Norwegii, Polski i Jugosławii, a także Wolnej Francji. Uchwalono rezolucję o kontynuowaniu walki do zwycięskiego końca.

Pałac obecnie

Choć Pałac nie jest już miejscem zamieszkania samego monarchy, pozostaje formalną siedzibą jego dworu. W praktyce mieszczą się tutaj biura znacznej części urzędów dworskich, a ponadto jego przestronne sale są często wykorzystywane podczas oficjalnych przyjęć organizowanych przez członków rodziny królewskiej. Pałac jest także oficjalną londyńską rezydencją księżniczki Anny oraz księżniczki Aleksandry.

Linki zewnętrzne

• Pałac na oficjalnej stronie Monarchii Brytyjskiej [dostęp 27.08.2008]
• St James's Palace w Londynie - główny pałac królewski w Wielkiej Brytanii
• Inter-Allied Meeting Held In London At St James Palace On June 12, 1941
• 1941: The Declaration of St. James' Palace
• Skąd się wzięła ONZ