St. Michael’s Cave

St. Michael’s Cave
Ilustracja
Wnętrze jaskini
Państwo Wielka Brytania
Terytorium zamorskie Gibraltar
Głębokość62 m
Wysokość otworów300 m n.p.m.
KodGBZ
Położenie na mapie Gibraltaru
Mapa konturowa Gibraltaru, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „St. Michael’s Cave”
Ziemia36°07′34″N 5°20′44″W/36,126111 -5,345556

St. Michael’s Cave (Jaskinia Świętego Michała) – jaskinia krasowa położona na Gibraltarze, w skład której wchodzą dwie mniejsze jaskinie oraz rozległa sieć tuneli. Wejście do niej znajduje się w szczytowej części Skały Gibraltarskiej na wysokości około 300 m; jej głębokość wynosi 62 metry.

Nazwa

Historyk Alonso Hernández del Portillo w swojej pracy Historia de la Muy Noble y Más Leal Ciudad de Gibraltar wspomina, że nazwa jaskini (wówczas Cueva de San Miguel) pochodzi od podobnej groty znajdującej się w pobliżu włoskiej Apulii, gdzie miał się ukazać archanioł Michał[1].

Po przejęciu Gibraltaru przez Brytyjczyków podjęto bezskuteczne próby zmiany jej nazwy na St. George’s Cave. Gdy się to nie powiodło hiszpańską nazwę Cueva de San Miguel przełożono na angielską.

Charakterystyka

Jaskinia powstała w wyniku procesów krasowych, które przez tysiące lat utworzyły rozległe podziemne pieczary z jeziorkami, tunelami i bogatą szatą naciekową. Ponieważ Skała Gibraltarska składa się głównie z wapienia to woda deszczowa powoli przesiąkając przez miękką skałę stopniową ją rozpuściła prowadząc do powstania rozległej sieć komór i tuneli.

Bezpośrednio po wejściu do jaskini znajduje się główna komnata mierząca około 16 m długości, 12 m szerokości oraz 24 m wysokości. Jej podłoże jest bardzo przechylone. Natomiast sklepienie składa się z twardszego, niż w innych częściach Skały Gibraltarskiej, wapienia i jest pokryte stalaktytami[2]. Z lewej strony komnaty znajduje się wejście do systemu Leonora’s Caves oraz seria skomplikowanych przejść i komnat z bogatą szatą naciekową w postaci stalagmitów. Największy z nich mierzy około 15 m wysokości i 4,5 m szerokości. Całą jaskinię pokrywa cienka warstwa mokrej, czerwonej gliny[3].

Historia

Odkrycia dokonane w jaskini wskazują, że była ona zasiedlana już w czasach prehistorycznych. Na pierwsze ślady natknięto się już w połowie XIX wieku. W 1974 roku odkryto w niej neolityczną miskę, a później także naskalny rysunek koziorożca alpejskiego wykonany węglem drzewnym na jednej ze ścian. Jego wiek oszacowano na 15 000 do 20 000 lat[4]. Ponieważ w innych jaskiniach na Gibraltarze odnaleziono ślady neandertalczyków pojawiły się podejrzenia, że to oni mogli jako pierwsi ją zasiedlać już około 40 000 lat temu[1].

W czasach wiktoriańskich w jaskini urządzano spotkania towarzyskie, koncerty, śluby oraz pojedynki. W organizacji tych wydarzeń często pomagali żołnierze, którzy oświetlali wnętrza pochodniami[1].

W latach 30. XIX wieku podczas eksploracji jaskini zaginęli dwaj brytyjscy oficerowie, co doprowadziło do jej szczegółowych badań w roku 1840, 1857 i 1865. Mimo podejmowanych prób zaginionych nigdy nie odnaleziono. Kolejne zakrojone na szerszą skalę wyprawy naukowe podjęto w 1936 i 1938 roku[5].

Pierwsze poważne wykopaliska archeologiczne przeprowadził w 1867 roku naczelnik wojskowego więzienia, kapitan Frederick Brome, który odkrył liczne prehistoryczne artefakty, takie jak: kamienne topory, groty strzał, biżuterię wykonaną z muszli, igły z kości zwierząt oraz pokaźny zbiór ceramiki. Jednakże mimo licznych odkryć archeologicznych działania Brome’a nie spotkały się z aprobatą, ponieważ do prac wykopaliskowych bezprawnie wykorzystał więźniów, co kosztowało go utratę stanowiska[2].

Sala koncertowa w jaskini

Podczas II wojny światowej jaskinia została zaaranżowana na wojskowy szpital. Podczas prac zdecydowano, że potrzebne jest zapasowe wejście, które poprawiłoby cyrkulację powietrza w niższych partiach jaskini oraz służyłoby za wyjście awaryjne w przypadku ataku lotniczego. W tym celu rozpoczęto wysadzanie skał, co ujawniło istnienie głębszego systemu jaskiń z tunelami i podziemnym jeziorkiem o kryształowo czystej wodzie[6], o wymiarach 30×11 m i głębokości 6 m[7].

Obecnie jaskinia jest jedną z największych atrakcji turystycznych Gibraltaru, którą odwiedza rocznie prawie 1 000 000 gości[8]. W jej wnętrzu urządzono salę koncertową[7].

Zobacz też

Przypisy

  1. a b c St. Michael's Cave (ang.). gibraltar.com. [dostęp 2015-06-25].
  2. a b Old St. Michael's Cave (ang.). thinkinggreen.gov.gi. [dostęp 2015-06-25].
  3. H. Brodrick: St.Michael’s Cave, Gibraltar (ang.). yrc.org.uk. [dostęp 2015-06-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-07-23)].
  4. Cave Art discovered in St. Michael's Cave (ang.). gib.gi. [dostęp 2015-06-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-08-22)].
  5. Andalucia Travel Guide - St. Michael's Cave (ang.). andaluciatravelguide.com. [dostęp 2015-06-25].
  6. Lower St Michael's Cave (ang.). visitgibraltar.gi. [dostęp 2017-09-26].
  7. a b Obozowiska, schroniska skalne i jaskinie (pol.). archeofil.pl. [dostęp 2015-06-25].
  8. Giblartar Tours - St. Michael's Cave (ang.). rocktoursgibraltar.com. [dostęp 2017-09-26].

Media użyte na tej stronie

Flag of Gibraltar.svg
Flag of Gibraltar
Gibraltar location map.svg
Autor:
Graphic made by Carport Gnome-emblem-photos.svg
, Licencja: CC BY-SA 3.0
Location map of Gibraltar, with built-up areas
St. Michaels Cave, Gibraltar (4).jpg
Autor: Bjørn from Oslo, Norway, Licencja: CC BY-SA 2.0
IMG_8583
Legenda jaskinia.svg
Symbol jaskinii do legendy mapy
Auditorium in St Michael's Cave, Gibraltar.JPG
Autor: John Cummings, Licencja: CC BY-SA 3.0
Auditorium in St Michael's Cave, Gibraltar