Staccato

Staccato (wym. stakkato; wł. oderwany, oddzielony) – technika artykulacji w grze na instrumentach muzycznych, w której kolejne dźwięki są grane oddzielnie, ze skracaniem ich wartości^[1].

W grze na gitarze, harfie czy innych instrumentach strunowych szarpanych staccato wykonuje się poprzez natychmiastowe uciszenie struny po jej szarpnięciu, lub poprzez szarpanie strun już lekko przytrzymanych.^[2]

W przypadku instrumentów klawiszowych staccato polega na szybkim uderzeniu w klawisz i poderwaniu w górę dłoni w nadgarstku.

W instrumentach smyczkowych staccato polega na "puszczeniu" smyczka, żeby się zatrzymał, lub oderwaniu go od struny.

W instrumentach dętych z kolei na skróceniu trwania dźwięku oraz specyficznym ataku (np. na trąbce) przez delikatnie ostrzejszy atak na sylabie ta. Wyróżnia się ponadto dwa rodzaje staccata na instrumentach dętych, umożliwiające szybszą repetycję: podwójne oraz potrójne.

W notacji muzycznej staccato zaznacza się kropką nad nutą.

Przypisy

↑ Willi Apel, Harvard Dictionary of Music (Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press, 1960), s. 708.
↑ Michael Kennedy and Joyce Bourne, “Staccato”, The Concise Oxford Dictionary of Music (Oxford and New York: Oxford University Press, 1996).

[1] Willi Apel, Harvard Dictionary of Music (Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press, 1960), s. 708.

[2] Michael Kennedy and Joyce Bourne, “Staccato”, The Concise Oxford Dictionary of Music (Oxford and New York: Oxford University Press, 1996).

[1]

[2]

Artykulacja i ozdobniki	accent acciaccatura appoggiatura arpeggio glissando legato mordent obiegnik ornamenty tremolo tryl
Strunowych	podciąganie flażolet hammering pick slide piórkowanie slapping staccato sweeping tapping vibrato
Dętych	frullato podwójne staccato potrójne staccato

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne

Staccato

Przypisy

Media użyte na tej stronie