Stal Ałczewsk

Stal Ałczewsk

Pełna nazwa	Футбольний клуб «Сталь» Алчевськ
Przydomek	червоно-чорно-білі (czerwono-czarno-białe) сталевари (hutnicy)
Barwy
Data założenia	1936
Debiut w najwyższej lidze	2000
Data rozwiązania	2014
Data reaktywacji	1983
Liga	Persza Liha Persza Liha Puchar Ukrainy
Państwo	Ukraina
Adres	ul. Leningradskaja 41 94204 Ałczewsk
Stadion	Stadion Stal
Prezes	Kostiantyn Petrow
Trener	Wadym Płotnykow
Stroje domowe Stroje wyjazdowe
Strona internetowa

Stal Ałczewsk (niepoprawnie: Stal Alczewsk, ukr. Футбольний клуб «Сталь» Алчевськ, Futbolnyj Kłub „Stal” Ałczewśk) – ukraiński klub piłkarski z siedzibą w Ałczewsku obok Ługańska, przy granicy z Rosją, w Zagłębiu Donieckim. Założony w roku 1983 jako Budiwelnyk.

Występuje w rozgrywkach ukraińskiej Pierwszej Lihi.

Historia

Chronologia nazw:

• 1936–195?: Stal Woroszyłowsk (ukr. «Сталь» Ворошиловськ)
• 1983–1989: Budiwelnyk Komunarsk (ukr. «Будівельник» Комунарськ)
• 1989–1992: Stal Komunarsk (ukr. «Сталь» Комунарськ)
• 1992–2014: Stal Ałczewsk (ukr. «Сталь» Алчевськ)

Pierwszy zespół piłkarski w Ałczewsku (od 1931 do 1961 nazywał się Woroszyłowsk (ukr. Ворошиловськ), później do 1992 Komunarsk (ukr. Комунарськ) założono w 1936 roku^[1]. Stal Woroszyłowsk występował w rozgrywkach Pucharu ZSRR w 1938 roku. W latach 1963–1988 miasto reprezentowała drużyna Komunarec Komunarsk. Często historię tego klubu łączą ze Stal Ałczewsk.

Piłkarski klub Budiwelnyk Kommunarsk (ros. Stroitiel) został założony w 1983 roku, a jego patronem była federacja radzieckich budowlańców. Od początku z drużyną związany jest jej założyciel i legendarny trener Anatolij Wołobujew. Bezpośrednio po powstaniu drużyna grała w rozgrywkach miejskich i lokalnych w obwodzie ługańskim. Po dobrych występach klub zakwalifikował się do amatorskich mistrzostw obwodu. W sezonie 1988 został mistrzem obwodu, co pozwoliło mu reprezentować obwód ługański w amatorskich mistrzostwach Ukraińskiej SRR. Wiosną 1989 klub zdobył Puchar Obwodu i zajął trzecie miejsce w amatorskich mistrzostwach republiki.

Jesienią 1989 roku klub zmienił nazwę na Stal Kommunarsk, gdyż kontrolę nad nim przejął miejscowy kombinat metalurgiczny. Klub przekształcił się w drużynę półzawodową i rozpoczął swoje uczestnictwo w ligach ZSRR, a później niepodległej Ukrainy.

W 1992 roku już jako Stal Ałczewsk, w rundzie wiosennej traktowanej jako jeden sezon, zajął 9 miejsce w Perszej Lidze (na 14 zespołów). W kolejnym sezonie 1992/93 jest to miejsce 10 (na 22 zespoły), jednak od roku 1994 Stal Ałczewsk zalicza się do ligowej czołówki. Potwierdzeniem jest czwarte miejsce podopiecznych Anatolija Wołobujewa w Pierwszej Lidze na 20 zespołów. W kolejnym tłustym sezonie 1995/96 drużyna była trzecia. W 1996/97 – miejsce szóste (na 24), w 1997/98 – czwarte (na 22) i awans do 1/16 Pucharu Ukrainy, gdzie Stal Ałczewsk okazała się minimalnie gorsza od Metałurha Zaporoże ulegając w dwumeczu 0:1 (0:0 i 0:1). W 1998/99 roku drużyna zajmuje dopiero 9 miejsce w Pierwszej Lidze (na 20 zespołów) i przegrywa batalię o 1/8 finału pucharu z Metałurhiem Mariupol.

Sezon 1999/00 przynosi największy sukces w dziejach klubu, drugie miejsce na finiszu rozgrywek (w gronie 18 drużyn), co prawda awansu nie daje, jednak fakt, że pierwsze były rezerwy Dynama-2 Kijów sprawia, że klub po raz pierwszy w historii awansuje do Wyższej Lihi. W pucharze ponosi porażkę już w drugiej rundzie z CSKA Kijów, zaś rezerwy Stal-2 Ałczewsk po raz pierwszy awansują do Drugiej Lihi (grupa wschodnia, C). Pierwszy sezon w ekstraklasie nie spełnił jednak oczekiwanych nadziei. Debiut drużyna przegrała u siebie 1:2 z CSKA Kijów 12 lipca 2000 roku. Cały sezon zakończyła na przedostatnim, 13 miejscu, wyprzedając jedynie Nywę Tarnopol i spadła z ligi. W Pucharze Ukrainy przyszło Stali zaznać gorycz porażki w drugiej rundzie, kiedy lepszy okazał się trzecioligowy Sokił Złoczów.

W kolejnym sezonie spadkowicz zajmuje 6 miejsce (na 18) w Pierwszej Lidze i dochodzi do 1/8 finału krajowego pucharu, gdzie ulega Dynamu Kijów 0:2. Drużyna rezerw Stal-2 Alczewsk spada z Drugiej Lihi. W sezonie 2003/2004 Stal zajmuje 5 miejsce (na 18) w rozgrywkach Pierwszej Lihi i dochodzi do ćwierćfinału Pucharu Ukrainy, gdzie odpada po dwumeczu z Szachtarem Donieck (0:0 i 1:3).

Sezon 2004/05 to kolejny triumf drużyny z Ałczewska. Po raz pierwszy w historii drużyna wygrywa rozgrywki Pierwszej Lihi i z 77 punktami wyprzedza Arsenał Charków. Drugi w historii awans stał się faktem. W Pucharze Ukrainy drużyna odpada w trzeciej rundzie po porażce 1:2 z FK Dnipro. Pierwszy mecz w sezonie 2005/06 Stal przegrywa z kretesem w Doniecku z Metałurhiem 0:5. Na pierwsze punkty musiała czekać dopiero do czwartej kolejki i remisu 2:2 z Wołyniem Łuck, zaś w kolejnej wygrała 1:0 w Dniepropietrowsku, przy pustych trybunach zamkniętego dla kibiców stadionu FK Dnipro. Po sezonie 2006/07 klub znowu spada do Pierwszej Lihi. W związku z ciężką sytuacją finansową oraz niemożliwość przyjmowania meczów u siebie przez wojnę na Donbasie klub 3 lutego 2015 ogłosił o zawieszeniu występów w mistrzostwach Ukrainy^[2].

Sukcesy

• 11 miejsce w Wyższej Lidze (1 x):

2005/06

Trenerzy od lat 60.

...

• 1962–1963: Jewhen Piestow
• 1964: Ołeksandr Hułewski
• 1965: Wasilij Wasiljew

...

• 1968–1970: Jewhen Piestow

...

• 1989–08.1998: / Anatolij Wołobujew
• 08.1998–11.1998: Wadym Matwijenko (p.o.)
• 01.1999–06.2001: Anatolij Wołobujew
• 08.2001–10.2001: Anatolij Końkow
• 10.2001–05.2006: Anatolij Wołobujew
• 05.2006–06.2006: Mykoła Pawłow
• 07.2006–06.2007: Ton Caanen
• 06.2007–01.2008: Hennadij Batkajew
• 01.2008–09.2008: Oleg Smolaninow
• 09.2008–0?.2009: Wadym Płotnykow (p.o.)
• 0?.2009–05.11.2009: Wadym Płotnykow
• 05.11.2009–13.06.2013: Anatolij Wołobujew
• 20.06.2013–...: Wadym Płotnykow

Inne

• Komunareć Komunarsk

Przypisy

Bibliografia

• Oficjalna strona klubu (ros.)
• Informacja o klubie na stronie UkrSoccerHistory (ang. • ros. • ukr.)
• Stal Ałczewsk w bazie Football Facts (ros.)
• Stal Ałczewsk w bazie WildStat (ros. • ang.)
• Wyniki meczów klubu w bazie RSSSF (ang.)