Stal Sanok

Stal Sanok – polski wielosekcyjny klub sportowy z siedzibą w Sanoku.

Historia

Dotychczasowe nazwy

• Klub Sportowy Wagon Sanok (1946-1949)
  • Klub Sportowy Zielgam Sanok (1947)
• Związkowy Klub Sportowy Metalowców Wagon Sanok (1949)
• Związkowy Klub Sportowy Stal Sanok (1949-1957)
• Podhalanin Sanok (1957)
• Robotniczy Klub Sportowy Sanoczanka (1957–1960)
• Zakładowy Klub Sportowy Stal Sanok (1960–1997)
• Miejski Klub Sportowy Stal Sanok (1997–2016)

Sekcja piłki nożnej

Sekcja hokeja na lodzie

Do sezonu 1960/1961 (trwającego od stycznia 1961) przystąpił kontynuator działalności hokejowej Sanoczanki Sanok – Stal Sanok^[1]. Sekcja hokejowa Stali była prowadzona do 1991. Wówczas powstał nowy, samodzielny klub Sanockie Towarzystwo Sportowe (STS) Sanok, a w maju tego roku ZKS Stal ostatecznie przekazał na jego rzecz swoją sekcję hokeja na lodzie, wraz z zawodnikami, trenerami, majątkiem, sprzętem itd.^[2][3].

Inne sekcje sportowe

W przeszłości w ramach klubu działały inny sekcje sportowe. Łącznie w okresie istnienia wielosekcyjnego klubu sportowego Stal działało 15 sekcji. Na początku 1973 Stal prowadziła pięć sekcji (bokserska i hokejowa jako dwie najważniejsze, oraz piłkarska, narciarska, lekkoatletyczna)^[4]. W latach 1992–1993 nastąpiło przekształcenie ZKS Stal w klub jednosekcyjny (piłki nożnej). Byłe sekcje:

• Sekcja bokserska^[5], powstała w 1950 po rozwiązaniu Gwardii Sanok i działała do 1957. Reaktywowana w 1961. Bokserem Stali od 1956 do 1956 był Eugeniusz Cieliński, później przez 16 lat w Stali Rzeszów oraz trener w tym klubie^[6]. Pięściarzem Stali Sanok był Ryszard Długosz, późniejszy zapaśnik, dwukrotny olimpijczyk^[7][8]. W 1962 drużyna Stali zdobyła mistrzostwo klasy B^[9]. Podczas rozegranego 4 listopada 1962 wyjazdowego meczu drużyny juniorskiej Stali ze Stalą Stalowa Wola o Puchar TRZZ, zakończonego przegraną sanoczan 2:18, zawodnik wagi lekkopółśredniej z Sanoka Aleksander Leśniak został znokautowany przez zawodnika rywali, Józefa Szado, po czym został przewieziony do szpitala gdzie zmarł^{[10][11][12][13][14]} (według ustaleń prokuratury z Niska J. Szabo podczas zawodów występował mimo przekroczonego wieku juniorskiego^[15]). Podczas Mistrzostw Polski 1967 pięściarz Stali, Edward Posadzki zdobył brązowy medal w wadze koguciej do 54 kg^[16][17]. Przed 1973 wicemistrzem Polski juniorów został Stanisław Bednarz, który został powołany do kadry Polski, podobnie jak inni Stalowcy, Janusz Drąg i Antoni Rakoczy^[4]. Dwukrotnym mistrzem Polski juniorów (1990, 1991) był Marian Podczaszy^[18][19]. Pod koniec maja 1976 na płycie lodowiska Torsan w Sanoku został zorganizowany turniej bokserski z okazji jubileuszu 30-lecia istnienia sanockiego klubu, w którym zwyciężyła drużyna Stali, a innymi uczestnikami były zespoły Hutnik Kraków i Szombierek Bytom^[20]. Drużyna Stali zdobywała Puchar OZB Lublin w grudniu 1976^[21], we wrześniu 1979^[22]. W maju 1982 pięściarze Stali zdobyli w Sanoku Puchar Autosanu zorganizowany z okazji jubileuszu 150-lecia fabryki^[23]. W sezonie 1981/1982 pięściarze Stali zajęli piąte miejsce w III lidze i uzyskali awans do II ligi^[24]. Drużyna występowała w II lidze 1982/1983, w której zajęła ostatnie 7. miejsce i została zdegradowana^[25][26][27]. Trenerem w klubie był Tadeusz Nowakowski do kwietnia 1983^{[4][28][29][30]}, a następnie do 1984 Józef Sołdryka^[31]. Mecze drużynowe Stali odbywały się w sali Sanockiego Domu Kultury^[32] oraz w hali Sanockiej Fabryki Autobusów „Autosan”^[33]. W 1991 ograniczona do drużyny młodzieżowej, działała do 1997, po czym sekcję przejął samodzielny Sanocki Klub Bokserski. Tradycje bokserskie kontynuował BUKS Ring MOSiR Sanok, do 2012^[34].
• Sekcja tenisa ziemnego i tenisa stołowego^[35], założone w 1948. Po fuzji klubów, na początku maja 1959 Sanoczanka zajęła czwarte miejsce w finałach okręgu rzeszowskiego^[36]. Od sezonu 1960/1961 Stal Sanok kontynuowała zespół Sanoczanki^[37]. W 1964 Stal zdobyła mistrzostw okręgu rzeszowskiego zarówno wśród juniorów jak i seniorów^[38]. Zawodnikami i instruktorami tenisowymi Stali byli Eugeniusz Czerepaniak i Stefan Tarapacki^[39][40][41]. W 1972 obie sekcje usamodzielniły się jako Sanocki Klub Tenisowy (SKT).
• Sekcja gimnastyczna, istniała w latach 1949-1956.
• Sekcja piłki siatkowej, powstała w 1950, w 1960 przekazana do MKS Zryw, następnie reaktywowana w latach 70. i działająca jako MKS Stal. Trenerką od 1959 do 1974 była Wanda Lichnowska^[42], w tym od 1984 drużyny seniorskiej w III lidze^[43][44]. Z okazji 70-lecia PKOl na przełomie września i października 1989 Sanoczanka i Stal Sanok zorganizowały międzynarodowy turniej piłki siatkowej kobiet, w którym wygrał MKS Znicz Jarosław^[45]. W sezonie 1992/1993 trenerami siatkarskiej drużyny Stali byli Wiesław Semeniuk i Stanisław Hadam, a zespół awansował do finału III-ligowych rozgrywek makroregionu Małopolska^[46]. Działalność sekcji zawieszono w 1993. Sekcję przekazano wówczas nowemu klubowi Volleyball Club Sanok. Obecnie tradycje kontynuuje klub TSV Sanok.
• Sekcja lekkoatletyczna^[47], założona w 1951, istniała do 1975. Trenerem był Jerzy Lisowski^[48].
• Sekcja szachowa, w latach 1950-1957, reaktywowana w 1967, później działała w ramach Sanoczanki.
• Sekcja narciarska. Założona w 1961, zawodnicy sekcji zdobywali medale mistrzostw okręgu, na początku 1978 ogłoszono zawieszenie działalności sekcji^[49].

Zawodnicy sekcji sportowych Stali (w tym siatkarze, pięściarze) rozgrywali zawody w hali sportowej Zasadniczej Szkoły Zawodowej Sanockiej Fabryki Autobusów^[50].

Przypisy

Bibliografia

• Adam Baszak, Józef Ząbkiewicz: 55 lat klubu sportowego „Stal” Sanok 1946–2001. Sanok: Miejski Klub Sportowy „Stal” Sanok, 2001. ISBN 83-915504-0-0.