Stal chirurgiczna

Stal chirurgiczna – rodzaj stali stosowanej w medycynie, np. do wyrobu niektórych narzędzi chirurgicznych, oraz w technikach niemedycznych, w których dochodzi do przekłuwania skóry (np. elementy piercingu lub igły do tatuażu) lub stałego kontaktu metalu ze skórą (biżuteria).

Wyróżnia się cztery kategorie w klasyfikacji ogólnej:

  • Seria stali 200 zawierająca chrom, nikiel i mangan,
  • Seria stali 300 zawierająca chrom i nikiel
  • Seria stali 400 zawierająca chrom
  • Seria stali 500 mająca niski poziom chromu

Najbardziej odporna na korozję jest seria 300.

Stal 316L

Jest to podtyp stali serii 300. Wykonuje się z niej śruby podtrzymujące złamane kości i elementy uzupełniające ich braki, elementy protetyczne, ortopedyczne, igły chirurgiczne[1] lub elektrody rozruszników serca. Stosuje się ją do wyrobu elementów stosowanych w piercingu oraz biżuterii[2], a także igieł do tatuażu[3].

W jej skład oprócz żelaza wchodzą[2]: chrom: 16,5–18,5%, nikiel: 10–13%, molibden: <2%, krzem: <1% oraz węgiel, fosfor, siarka, azot – poniżej 0,05% każdy[2].

Pomimo że zawiera ona nikiel, który może wywoływać alergię[4], u większości ludzi nie powoduje takiego efektu ze względu na swoją wysoką odporność chemiczną. Np. ilość niklu przedostająca się do organizmu z kolczyków ze stali chirurgicznej 316L to 0,01 μg/cm²/tydzień[2].

Przypisy

  1. ↑ Surgical Stainless Steel Suture. Ethicon, 2015. [dostęp 2017-09-02].
  2. ↑ a b c d Stal nierdzewna 316L, zubiro.com [dostęp 2017-09-02].
  3. ↑ Igły do tatuażu - typy i podział, etatuator.pl [dostęp 2017-09-02].
  4. ↑ Nickel Allergic Contact Dermatitis (Ni-ACD) Gallery, „Dermatitis Academy” [dostęp 2017-09-02].