Stan Pearson
| Data i miejsce urodzenia | 11 stycznia 1919 Salford | ||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 20 lutego 1997 Alderley Edge | ||||||||||||||||||||
| Pozycja | napastnik | ||||||||||||||||||||
| Kariera seniorska | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| Kariera trenerska | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
Stanley Clare „Stan” Pearson (ur. 11 stycznia 1919, zm. 20 lutego 1997) – angielski piłkarz, który występował na pozycji napastnika.
Kariera klubowa
Karierę piłkarską rozpoczął w Manchesterze United, z którym w maju 1937 podpisał zawodowy kontrakt[1]. Debiut w barwach Czerwonych Diabłów zanotował 13 listopada 1937 w meczu przeciwko Chesterfield. Tydzień później w spotkaniu z Aston Villą zdobył pierwszą bramkę dla United[2]. Podczas II wojny światowej występował gościnnie w Newcastle United, Brighton & Hove Albion i Queens Park Rangers[1].
11 września 1946 w meczu z Liverpoolem na Maine Road (w latach 1941–1949 Manchester United w roli gospodarza rozgrywał swoje mecze na stadionie Manchesteru City, ze względu na zniszczenia po zbombardowaniu stadionu Old Trafford) zanotował hat-tricka; kolejnym piłkarzem United, który dokonał tego w meczu przeciwko The Reds był Dimityr Berbatow we wrześniu 2010[2][3]. 24 kwietnia 1948 w finale Pucharu Anglii, w którym United pokonało Blackpool 4:2, zdobył jedną z bramek[4], a w mistrzowskim sezonie 1951/1952 zdobył ich 22 w 41 występach[2]. Łącznie, biorąc pod uwagę mecze ligowe i pucharowe, wystąpił w United w 343 meczach i zdobył 148 bramek[2].
W lutym 1954 przeszedł do Bury za 4500 funtów, w którym zanotował 122 występy i strzelił 56 goli. W 1957 został grającym menadżerem Chester City, a w latach 1959–1961 menadżerem tego klubu[5].
Kariera reprezentacyjna
Pearson w kadrze narodowej zadebiutował 10 kwietnia 1948 w meczu przeciwko Szkocji. W sumie w barwach narodowych wystąpił 8 razy i zdobył 5 bramek[6].
| # | Data | Miejsce | Mecz | Wynik | Bramki | Rozgrywki |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1. | 10 kwietnia 1948 | Hampden Park | Szkocja – Anglia | 0:2 | British Home Championship | |
| 2. | 9 października 1948 | Windsor Park | Irlandia – Anglia | 2:6 |  | British Home Championship |
| 3. | 9 kwietnia 1949 | Wembley Stadium | Anglia – Szkocja | 1:3 | British Home Championship | |
| 4. | 16 listopada 1949 | Maine Road | Anglia – Irlandia | 9:2 | | Eliminacje MŚ 1950 |
| 5. | 30 listopada 1949 | White Hart Lane | Anglia – Włochy | 2:0 | mecz towarzyski | |
| 6. | 19 maja 1951 | Goodison Park | Anglia – Portugalia | 5:2 | mecz towarzyski | |
| 7. | 5 kwietnia 1952 | Hampden Park | Szkocja – Anglia | 1:2 | | British Home Championship |
| 8. | 18 maja 1952 | Stadio Comunale | Włochy – Anglia | 1:1 | mecz towarzyski |
Sukcesy
Manchester United
- Mistrzostwo Anglii (1): 1951/1952
- Puchar Anglii (1): 1947/1948
Przypisy
- ↑ a b Legends - Stan Pearson (ang.). manutd.com. [dostęp 2015-09-20].
- ↑ a b c d Stanley Clare „Stan” Pearson (ang.). mufcinfo.com. [dostęp 2015-09-20].
- ↑ On this day in 2010: Berbatov hat-trick stuns Liverpool (ang.). premierleague.com. [dostęp 2015-09-20].
- ↑ 1948 FA Cup Final (ang.). mufcinfo.com. [dostęp 2015-09-20].
- ↑ Obituary: Stan Pearson (ang.). independent.co.uk. [dostęp 2015-09-20].
- ↑ Stanley Clare Pearson (ang.). englandstats.com. [dostęp 2015-09-20].
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Football. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Flag of England. Saint George's cross (a red cross on a white background), used as the Flag of England, the Italian city of Genoa and various other places.
.svg)