Stan Smith
 | |
| Państwo |  Stany Zjednoczone |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 14 grudnia 1946 Pasadena |
| Wzrost | 193 cm |
| Masa ciała | 84 kg |
| Gra | praworęczny, jednoręczny bekhend |
| Status profesjonalny | 1968 |
| Zakończenie kariery | 1985 |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje | 27 |
| Najwyżej w rankingu | 3 (23 sierpnia 1973) |
| Australian Open | 3R (1970, 1976, 1977XII) |
| Roland Garros | QF (1971, 1972) |
| Wimbledon | W (1972) |
| US Open | W (1971) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje | 54 |
| Najwyżej w rankingu | 1 (2 marca 1981) |
| Australian Open | W (1970) |
| Roland Garros | F (1971, 1974) |
| Wimbledon | F (1972, 1974, 1980, 1981) |
| US Open | W (1968, 1974, 1978, 1980) |
Stan Smith, właśc. Stanley Roger Smith (ur. 14 grudnia 1946 w Pasadenie) – amerykański tenisista, zwycięzca 7 turniejów wielkoszlemowych, zdobywca Pucharu Davisa, lider rankingu ATP deblistów.
Kariera tenisowa
Studiował na Uniwersytecie Południowej Kalifornii i reprezentował tę uczelnię w rozgrywkach tenisowych, sięgając po tytuł mistrza akademickiego USA w grze pojedynczej (1968) oraz dwukrotnie w grze podwójnej (w parze z Bobem Lutzem, 1967 i 1968).
W grze pojedynczej wygrywał Wimbledon w 1972 (po finałowym sukcesie nad Ilie Năstase), rok wcześniej doznał porażki w meczu finałowym na tym turnieju; zdobył także singlowy tytuł na US Open w 1969 i 1971. Wyniki te ugruntowały jego pozycję w ścisłej czołówce światowej – w latach 1970–1976 klasyfikowany w czołowej dziesiątce na świecie, w tym jako nr 1. w 1972 (po wprowadzeniu komputerowego rankingu najwyżej był jako nr 3. w 1973); 1967–1980 figurował w czołowej dziesiątce tenisistów amerykańskich (nr 1. w 1969 i 1971–1973)[1]. W roku 1970 został mistrzem pierwszej edycji ATP Finals[2].
Jako deblista wygrywał US Open w 1968 (zarówno w kategorii "open", jak i wśród amatorów), 1974, 1978 i 1980; 1971 i 1979 przegrywał mecze finałowe. Ponadto ma na koncie wygraną deblową na Australian Open w 1970. Na Wimbledonie czterokrotnie przegrywał w finałach konkurencji debla (1972, 1974, 1980, 1981), na French Open dwukrotnie (1971, 1974). Jego najczęstszym partnerem deblowym był Bob Lutz, dobre wyniki osiągał również z Erikiem van Dillenem. Dnia 2 marca 1981 został liderem rankingu ATP deblistów i utrzymywał tę pozycję przez osiem tygodni.
W latach 1968–1979 i ponownie w 1981 reprezentował USA w Pucharze Davisa, przyczyniając się do 8 sukcesów Amerykanów.
W 1987 jego nazwisko wpisano do Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy, a we wrześniu 2011 został prezydentem tej instytucji[1][3].
W 2005 roku, przez magazyn „TENNIS”, Stan Smith został umieszczony na 35. miejscu wśród 40 najlepszych tenisistów i tenisistek[4].
Finały w turniejach wielkoszlemowych
Gra pojedyncza (2–1)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 1971 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta |  John Newcombe | 3:6, 7:5, 6:2, 4:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 1. | 1971 | US Open, Forest Hills | Trawiasta |  Jan Kodeš | 3:6, 6:3, 6:2, 7:6 |
| Zwycięzca | 2. | 1972 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta |  Ilie Năstase | 4:6, 6:3, 6:3, 4:6, 7:5 |
Gra podwójna (5–8)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 1968 | US Open, Forest Hills | Trawiasta | Bob Lutz | Arthur Ashe Andrés Gimeno | 11:9, 6:1, 7:5 |
| Zwycięzca | 2. | 1970 | Australian Open, Melbourne | Trawiasta | Bob Lutz | John Alexander Phil Dent | 6:3, 8:6, 6:3 |
| Finalista | 1. | 1971 | French Open, Paryż | Ceglana | Tom Gorman | Arthur Ashe Marty Riessen | 8:6, 6:4, 3:6, 4:6, 9:11 |
| Finalista | 2. | 1971 | US Open, Forest Hills | Trawiasta | Erik Van Dillen | John Newcombe Roger Taylor | 7:6, 3:6, 6:7, 6:4, 6:7 |
| Finalista | 3. | 1972 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Erik Van Dillen |  Bob Hewitt Frew McMillan | 2:6, 2:6, 7:9 |
| Finalista | 4. | 1974 | French Open, Paryż | Ceglana | Bob Lutz | Dick Crealy Onny Parun | 3:6, 2:6, 6:3, 7:5, 1:6 |
| Finalista | 5. | 1974 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Bob Lutz | John Newcombe Tony Roche | 6:8, 4:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 3. | 1974 | US Open, Forest Hills | Trawiasta | Bob Lutz |  Patricio Cornejo Jaime Fillol | 6:3, 6:3 |
| Zwycięzca | 4. | 1978 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Bob Lutz | Marty Riessen Sherwood Stewart | 1:6, 7:5, 6:3 |
| Finalista | 6. | 1979 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Bob Lutz | Peter Fleming John McEnroe | 2:6, 4:6 |
| Finalista | 7. | 1980 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Bob Lutz | Peter McNamara Paul McNamee | 6:7, 3:6, 7:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 5. | 1980 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Bob Lutz | Peter Fleming John McEnroe | 7:6, 3:6, 6:1, 3:6, 6:3 |
| Finalista | 8. | 1981 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Bob Lutz | Peter Fleming John McEnroe | 4:6, 4:6, 4:6 |
Gra mieszana (0–1)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 1967 | U.S. National Championships, Forest Hills | Trawiasta | Rosie Casals | Billie Jean King Owen Davidson | 3:6, 2:6 |
Przypisy
- ↑ a b Stan Smith (ang.). tennisfame.com. [dostęp 2017-05-08].
- ↑ Marcin Motyka: Finały ATP World Tour: Znamy rozstawienie. Djoković, Federer i Nadal w jednej grupie? (pol.). sportowefakty.wp.pl, 11 listopada 2015. [dostęp 2017-05-08].
- ↑ ITHF names Stan Smith president of organization (ang.). jamestownpress.com, 22 września 2011. [dostęp 2017-05-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-06)].
- ↑ Tennis Magazine's 40 Greatest Players of the Tennis Era (ang.). amiannoying.com. [dostęp 2017-05-08].
Bibliografia
- Profil na stronie ATP, Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-20] (ang.).
- Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2013-08-20] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa, Davis Cup [dostęp 2013-08-20] (ang.).
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
.svg)
Flag of Romania, (21 August 1965 - 22 December 1989/officialy 27 December 1989).
_(construction).png)
Construction sheet of the Flag of Romania as depicted in Decree nr. 972 from 5 November 1968.
- l = 2/3 × L
- C = 1/3 × L
- S = 2/5 × l
Flag of Romania, (21 August 1965 - 22 December 1989/officialy 27 December 1989).
Construction sheet of the Flag of Romania as depicted in Decree nr. 972 from 5 November 1968.
- l = 2/3 × L
- C = 1/3 × L
- S = 2/5 × l
.svg)
Autor: SanchoPanzaXXI, Licencja: CC BY-SA 4.0
Flag of Spain during the Spanish State. It was adopted on 11 October 1945 with Reglamento de Banderas Insignias y Distintivos (Flags, Ensigns and Coats of Arms Bill)
.svg)
Flag of South Africa, also known as the Oranje-Blanje-Blou, used from 31 maja 1928 until 27 kwietnia 1994
Flag of New Zealand. Specification: http://www.mch.govt.nz/nzflag/description.html , quoting New Zealand Gazette, 27 June 1902.
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Autor: Robbie Mendelson, Licencja: CC BY-SA 2.0
U.S. Open Champions Team Tennis
Thursday, Sept. 10, 2009