Stan klęski żywiołowej

Ten artykuł należy dopracować: przedstawiono sytuację tylko z polskiej perspektywy – artykuł powinien być przekrojowy. Pomóż go poprawić.

Stan klęski żywiołowej (pożary w Australii, 2020)

Stan klęski żywiołowej – jeden ze stanów nadzwyczajnych.

Na podstawie Ustawy z 18 kwietnia 2002 o stanie klęski żywiołowej^[1] stan ten wprowadzany jest przez Radę Ministrów w drodze rozporządzenia na wniosek właściwego wojewody lub z własnej inicjatywy.

Stan klęski żywiołowej może być wprowadzony dla zapobieżenia skutkom katastrof naturalnych lub awarii technicznych noszących znamiona klęski żywiołowej, oraz w celu ich usunięcia.

Stan klęski żywiołowej może być wprowadzony na obszarze, na którym wystąpiła klęska, a także na obszarze, na którym wystąpiły lub mogą wystąpić jej skutki. Wprowadza się go na czas oznaczony, niezbędny dla zapobieżenia skutkom klęski żywiołowej lub ich usunięcia, nie dłuższy niż 30 dni. Stan ten może zostać przedłużony na czas oznaczony, w drodze rozporządzenia Rady Ministrów, za zgodą Sejmu (art. 4–6 ustawy).

W czasie stanu nadzwyczajnego oraz w okresie 90 dni od dnia zakończenia stanu klęski żywiołowej nie mogą się odbyć wybory ani referendum^[2].

Na terenie objętym stanem klęski żywiołowej istnieje możliwość czasowego ograniczenia wolności, praw człowieka i obywatela (art. 20–26 ustawy).

Zobacz też

• stan wojenny
• stan wyjątkowy

Przypisy

Bibliografia

• T. Bąkowski, Prawne formy ograniczania wolności oraz praw człowieka w ustawie o stanie klęski żywiołowej, Państwo i Prawo 2003, nr 8.
• J. Boć, Obywatel w sytuacjach reżimów specjalnych, [w:] Prawo administracyjne, J. Boć (red.), Kolonia Limited 2007.
• M. Smaga, Administracja publiczna w czasie klęski żywiołowej, Kraków 2004.
• P. Ruczkowski, Stan klęski żywiołowej, analiza administracyjnoprawna, Ochrona środowiska. Przegląd 2003, nr 2.
• M. Mączyński, Władze publiczne w stanach nadzwyczajnych i sytuacjach kryzysowych, [w:] Konstytucyjny system władz publicznych, P. Chmielnicki (red.), Warszawa 2009.
• J. Wilk, Stanowienie aktów prawa miejscowego jako sposób ograniczania praw i wolności obywateli w stanie klęski żywiołowej, Nowe Zeszyty Samorządowe 2010, nr 4.