Stanisław Ścibor-Bogusławski

Stanisław Ścibor-Bogusławski

kanonik łaski kanonik przemyski kanonik włocławski kustosz wolborski sędzia surogat Konsystorza Diecezji Kujawsko-Pomorskiej kanclerz kardynalski
Data urodzenia	ok. 1645
Data śmierci	9 stycznia 1696
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	brak danych

Stanisław Ścibor-Bogusławski herbu Ostoja (ur. ok. 1645, zm. 9 stycznia 1696) – polski ksiądz katolicki, kanonik łaski, przemyski i włocławski, kustosz i prałat wolborski, prepozyt brzozowski, proboszcz łaznowski, sędzia surogat Konsystorza Diecezji Kujawsko-Pomorskiej, dwukrotnie nominowany na urząd sędziego Trybunału Głównego Koronnego, kanclerz kardynała M. S. Radziejowskiego, prymasa Polski.

Bazylika kolegiacka Przemienienia Pańskiego w Brzozowie

Szczątki obrazu Matki Bożej Starowiejskiej

Ks. kan. Stanisław Bogusławski urodził się w rodzinie szlacheckiej Ścibor-Bogusławskich herbu Ostoja. Był synem Marcina Bogusławskiego i Katarzyny z Rościerskich h. Rola, dziedziców dóbr Wrzeszczewice położonych w województwie sieradzkim. Jego dziadkami od strony ojca byli Marcin Bogusławski, dziedzic Stryjów Paskowych i Małgorzata Piorunowska h. Rola. W roku 1675 ks. S. Bogusławski z woli bp Sarnowskiego ozdobił srebrnymi szatami postacie Najświętszej Marii Panny oraz Apostołów cudownego obrazu Zaśnięcia i Wniebowzięcia Matki Bożej znajdującego się w Starej Wsi, w kościele filialnym parafii brzozowskiej. W latach 1676-1678, jako prepozyt brzozowski pomagał biskupowi przemyskiemu, Stanisławowi Sarnowskiemu, w budowie nowego, murowanego kościoła w Brzozowie. Kiedy biskup Sarnowski odszedł na biskupstwo kujawskie do Włocławka ks. Bogusławski podążył za nim pozostawiając niedokończoną budowę świątyni (wzniesione były mury nawy głównej i przykryte transeptowe kaplice). Budowę kościoła Przemienienia Pańskiego w Brzozowie dokończył ks. Bartłomiej Misiałowicz. W grudniu 1679 wstąpił na kanonię włocławską. Był też prałatem i kustoszem kapituły kolegiackiej w Wolborzu oraz proboszczem parafii w Łaznowie. U boku bp Sarnowskiego w Wolborzu Bogusławski przebywał do jego śmierci w 1680 r. W latach 1682-1683 bp Bonawentura Madaliński nominował go do sprawowania urzędu sędziego deputata do Trybunału Głównego Koronnego. W roku 1689 obejmował urząd kanclerza kardynała Michała Stefana Radziejowskiego, prymasa Polski. W roku 1691 został powołany przez Konsystorz Diecezji Włocławskiej na urząd sędziego surogaty. Stanisław Bogusławski zmarł w niedzielę 9 stycznia 1696 lethargo (we śnie)^[1].

Zobacz też

• Ród Ostojów (Mościców)
• Ścibor-Bogusławscy herbu Ostoja
• Bazylika Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Starej Wsi

Przypisy

Bibliografia

• S. Chodyński, Katalog prałatów i kanoników włocławskich, Włocławek 1914 (rkps w ADWł), s. 64 – 65.
• R. Bogusławski, Ks. kan. Stanisław Ścibor-Bogusławski herbu Ostoja - kanclerz kardynalski rodem z Ziemi Sieradzkiej, "Na Sieradzkich Szlakach" 4/100/2010.
• S. Mrowiński: Cudowny obraz Matki Boskiej Starowiejskiej w ziemi sanockiej. Kraków: 1895, s. 58.
• R. Bogusławski, Ścibor-Bogusławscy herbu Ostoja. Linia szadkowska od XVII do XX wieku, WTN, Wieluń 2020, s. 41-48.