Stanisław Ścibor-Rylski

Stanisław Ścibor-Rylski

kapitan piechoty
Data i miejsce urodzenia	7 października 1875 Orelec
Data śmierci	11 czerwca 1916
Przebieg służby
Siły zbrojne	C. K. Armia
Jednostki	59 Pułk Piechoty 61 Pułk Piechoty 56 Pułk Piechoty
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa
Odznaczenia

Stanisław Ścibor-Rylski^[a] herbu Ostoja (ur. 7 października 1875 w Orelcu, zm. 11 czerwca 1916) – kapitan piechoty cesarskiej i królewskiej Armii.

Nauka strzelania wadowickim gimnazjum w 1911. Na zdjęciu kpt. Stanisław Ścibor-Rylski

Życiorys

Stanisław Ścibor-Rylski urodził się 7 października 1875 w Orelcu^[1][2][3]. Był wnukiem Wincentego Ścibora-Rylskiego (zm. 1885, powstaniec listopadowy^[4], właściciel ziemski) oraz synem Augusta (1841–1902, powstaniec styczniowy, właściciel ziemski, urzędnik) i Ludmiły z domu Leszczyńskiej^[1][3]. Jego rodzeństwem byli Maria (ur. 1866), Edmund (1867-1914, także oficer C. K. Armii), Kazimiera (1869–1871), Witold (1871–1926, oficer, wojskowy), Olga (1873–1898), Józef Stefan wzgl. Stefan (ur. 1875)^[5][6][7][3], Zofia (ur. 1883, od 1902 zamężna z Aleksandrem Sahankiem, synem Adolfa)^[8].

Uczył się przejściowo w C. K. Gimnazjum w Sanoku, gdzie w roku szkolnym 1888/1889 ukończył III klasę^[9], a w roku szkolnym 1889/1890 ukończył IV klasę^[10]. Początkowo jego rodzina zamieszkiwała w majątku Wielopole pod Zagórzem, po czym przeprowadziła się do Lwowa, gdzie rodzeństwo podjęło naukę szkolną^[3].

Został zawodowym wojskowym C. K. Armii. Mianowany kadetem w piechocie z dniem 1 września 1895^[11], następnie awansowany na stopień podporucznika piechoty z dniem 1 listopada 1896^[12]. Przez lata służył w 59 pułku piechoty w Salzburgu (początkowo, jako kadet pełnił funkcję zastępcy oficera^[13]) do około 1901^[14][15][16]. Awansowany na stopień porucznika z dniem 1 maja 1901^[17] od tego czasu służył w 61 pułku piechoty w Brodzie^[18][19], a od około 1903 w czasie pokoju do 1914 w szeregach w 56 pułku piechoty w Krakowie^{[20][21][22][23][24][25][26][27]}. W tym okresie został awansowany na stopień kapitana piechoty z dniem 1 listopada 1910^[28]. W pierwszej połowie 1911 prowadził naukę strzelania w gronie uczniów C. K. Gimnazjum w Wadowicach^[29].

Podczas I wojny światowej pozostawał oficerem 56 pułku piechoty^[30]. Jako kapitan 15 kompanii tej jednostki po postrzałach w brzuch w przedramię przebywał pod koniec grudnia 1914 i na początku 1915 w szpitalu w Wiedniu^[2]. Według stanu z połowy marca 1915 wymieniony jako ranny^[31]. Zmarł 11 czerwca 1916 (według oficjalnych źródeł austriackich^[32]; w prasie polskiej podano datę 18 czerwca 1916^[33]). Jego brat Edmund także zmarł na polu walki podczas I wojny światowej, również jako kapitan piechoty w szeregach C. K. Armii (28 sierpnia 1914)^[34].

Odznaczenia

• Krzyż Kawalerski Order Leopolda z dekoracją wojenną i z mieczami (pośmiertnie, 1 maja 1917)^[35]
• Order Korony Żelaznej 2 klasy (październik 1915)^[36]
• Order Korony Żelaznej 3 klasy z dekoracją wojenną (lipiec 1915)^[37][30]
• Krzyż Zasługi Wojskowej 3 klasy z dekoracją wojenną (listopad 1914)^[38][30]
• Brązowy Medal Zasługi Wojskowej na czerwonej wstążce (około 1912)^[26]
• Brązowy Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii (ok. 1899)^[15]
• Krzyż Jubileuszowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych (około 1909)^[22]
• Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913 (około 1914)^[27]

Uwagi

Przypisy