Stanisław Baliński (poeta)

Stanisław Baliński

Stephen Baley, stb, Esteb, Stan, Bal

Data i miejsce urodzenia	2 sierpnia 1898 Warszawa, Królestwo Polskie
Data i miejsce śmierci	12 listopada 1984 Londyn, Wielka Brytania
Dziedzina sztuki	liryka, nowela, opowiadanie
Epoka	dwudziestolecie, II wojna światowa, współczesność
Odznaczenia

Od lewej: Jerzy Liebert, Jarosław Iwaszkiewicz, Aleksander Landau, Stanisław Baliński, 1924.

Stanisław Baliński herbu Jastrzębiec (ur. 2 sierpnia 1898^[1] w Warszawie, zm. 12 listopada 1984 w Londynie) – polski poeta, prozaik, eseista i dyplomata.

Życiorys

Syn Ignacego h. Jastrzębiec (1862–1951) i Marii z Chomętowskich h. Lis (1868–1934), brat Antoniego Edwarda (1907–1990)^[2], pracownika dyplomacji^[1]. Ukończył polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim oraz teorię i kompozycję muzyki w Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie, studiował też prawo. W 1920 został członkiem grupy poetyckiej Skamander. Od 1 grudnia 1922 rozpoczął pracę w MSZ. Pięć lat przebywał na placówce w Chinach, następnie w Brazylii i Persji. Odbył wiele podróży po Europie, Ameryce Południowej, Dalekim i Bliskim Wschodzie, Afryce Północnej.

Po agresji III Rzeszy i ZSRR na Polskę (1939) przez Rumunię wyjechał do Paryża, później do Wielkiej Brytanii. W latach 1939–1940 był pracownikiem Ministerstwa Informacji i Dokumentacji Rządu RP na uchodźstwie. W latach 1940–1945 był pracownikiem polskiego MSZ w Londynie. Po objęciu funkcji ministra spraw zagranicznych przez Adama Tarnowskiego od 30 listopada 1944 do stycznia 1945 był chargé d’affaires przy emigracyjnym rządzie Czechosłowacji. Po wojnie pozostał na emigracji. W latach 50. XX w. współpracował z rozgłośniami Wolna Europa i Głos Ameryki. Od 1945 należał do angielskiego PEN Clubu.

W latach międzywojennych publikował m.in. czasopismach „Skamander” i „Wiadomości Literackie”. W czasie II wojny światowej pisywał w czasopismach „Wiadomości Polskie” (1940–1944), „Nowa Polska” (1942–1944), „Dziennik Polski i Dziennik Żołnierza” (1944). Po wojnie m.in. w „Wiadomościach”. Podpisał list pisarzy polskich na Obczyźnie, solidaryzujących się z sygnatariuszami protestu przeciwko zmianom w Konstytucji Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (List 59)^[3]. Laureat Nagrody Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie w 1981 roku^[4].

Jego grób symboliczny znajduje się na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera T-2-2)^[5].

Jego utwór Mój kapitanie, już wieczór spopularyzowała Sława Przybylska, wykonując go do muzyki Włodzimierza Korcza^[6].

Dzieła

Tomiki wierszy:

• Wieczór na Wschodzie (1928),
• Wielka podróż (1941),
• Tamten brzeg nocy (Londyn 1942),
• Wiersze zebrane 1927-1947, Stowarzyszenie Pisarzy Polskich, (Londyn 1948),
• Wiersze emigracyjne, Polska Fundacja Kulturalna, Londyn (1981),
• Peregrynacje. Poezje wybrane 1928-1981 (Warszawa 1982).

Opowiadania:

• Miasto księżyców (1924),
• Talizmany i wróżby (Londyn 1965).

Memuarystyka:

• Two Septembers 1939 and 1940. A Diary of Events (Londyn 1941).

Felietony

• Antrakty, czyli notatki o życiu i sztuce w drugiej połowie XX wieku w Londynie (Londyn 1978).

Tłumaczenia

Jacques Prevert „Spacer Picassa i inne wiersze”, Polska Fundacja Kulturalna, Londyn,

Po wojnie stale pisywał felietony w „Wiadomościach” Mieczysława Grydzewskiego.

Ordery i odznaczenia

• Srebrny Krzyż Zasługi (5 lutego 1929)^[7]
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości^[1]

• Krzyż Komandorski Orderu Wazów (Szwecja, 1938)^[8]
• Krzyż Oficerski Orderu Korony Rumunii (Rumunia)^[1]
• Krzyż Oficerski Orderu Danebroga (Dania, 1937)^[9]

Przypisy

Bibliografia

• Jerzy Kwiatkowski: Dwudziestolecie międzywojenne. Wyd. III – 5 dodruk. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2012, s. 496, seria: Wielka Historia Literatury Polskiej. ISBN 978-83-01-13851-6.
• Grzegorz Gazda: Dwudziestolecie międzywojenne. Słownik literatury polskiej. Gdańsk: słowo / obraz terytoria; Gdańskie Wydawnictwo Oświatowe, 2008, s. 20. ISBN 978-83-7420-110-0.