Stanisław Bieńkuński
| Data i miejsce urodzenia | 15 maja 1914 Wilno |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 17 września 1989 Warszawa |
| Dziedzina sztuki | architektura |
| Ważne dzieła | |
| Odznaczenia | |
 | |
| Alma Mater | Politechnika Warszawska |
|---|---|
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | Politechnika Warszawska |
| Dziekan | |
| Wydział | Architektury PW |
| Okres spraw. | 1975–1981 |
Stanisław Bieńkuński (ur. 15 maja 1914 w Wilnie, zm. 17 września 1989 w Warszawie) – polski architekt i urbanista, profesor Politechniki Warszawskiej.
Życiorys
Ukończył Państwową Szkołę Techniczną im. Marsz. Józefa Piłsudskiego w Wilnie, a następnie kontynuował naukę na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej, po 1945 roku był autorem projektów wielu budynków o charakterze reprezentacyjnym. Głównym stylem, którym charakteryzują się dzieła Stanisława Bieńkuńskiego jest funkcjonalizm (m.in. gmach Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego, pierwsze projekty konkursowe gmachu Ministerstwa Skarbu) i socrealizm (projekty powstałe od 1949 roku do połowy lat 50. XX wieku). W latach 1975–1981 pełnił funkcję dziekana Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej. Był członkiem Stowarzyszenia Architektów Polskich[1]. Otrzymał nagrodę Odznaka „Milionera” za realizację ponad miliona metrów sześciennych kubatury w powojennej Warszawie[2].
Zmarł 17 września 1989 roku. Spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kw. 146A, rząd IV, grób 24)[1].
Najważniejsze projekty
Był współprojektantem gmachów Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego (1948), Ministerstwa Górnictwa i Energetyki (1951), Ministerstwa Finansów (1956) w Warszawie. Projektował też inne obiekty użyteczności publicznej, m.in. Mercure Grand Hotel (1954-1959), siedzibę Polskiego Radia i studio koncertowe (1957), które do dziś wielu uznaje za jedno z posiadających najlepszą akustykę. Ponadto zaprojektował warszawskie osiedle mieszkaniowe Złota (1959-1963), obiekty dla krakowskiego oddziału Telewizji Polskiej (1969) i budynek Teatru Dramatycznego i Filharmonii Lubelskiej (1982).
Odznaczenia
Przypisy
- ↑ a b Elżbieta Borysowicz: Wykaz zmarłych Profesorów Politechniki Warszawskiej pochowanych na Powązkach w Warszawie. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, 2015, s. 12. ISBN 978-83-7814-461-8.
- ↑ Biogram Stanisława Bieńkuńskiego, Stowarzyszenie Architektów Rzeczypospolitej Polskiej [dostęp 2016-11-08] (pol.).
Bibliografia
Media użyte na tej stronie
Autor: Lukasz2, Licencja: CC0
Grób Stanisława Biekuńskiego na cmentarzu powązkowskim