Stanisław Bilewicz

Stanisław Bilewicz
Data i miejsce urodzenia

26 marca 1903
Jędrzejów

Data i miejsce śmierci

17 marca 1962
Warszawa

Miejsce spoczynku

Cmentarz Wojskowy na Powązkach

Zawód, zajęcie

embriolog

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal 10-lecia Polski Ludowej
Grób Stanisława Bilewicza na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Stanisław Bilewicz (ur. 26 marca 1903 w Jędrzejowie, zm. 17 marca 1962 w Warszawie) – polski embriolog.

Życiorys

Urodził się w rodzinie notariusza Franciszka Bilewicza i Wandy z Żelichowskich. Po ukończeniu jędrzejowskiego gimnazjum w 1923 rozpoczął studia z dziedziny zootechniki na Uniwersytecie Warszawskim, do grona jego wykładowców należeli Mieczysław Konopacki i Jan Tur. W 1929 uzyskał tytuł doktora filozofii broniąc pod kierunkiem prof. Jan Tura pracę „Badania nad rozwojem potworności podwójnych”, a następnie został starszym asystentem w Katedrze Biologii. Od 1934 został nauczycielem biologii w I gimnazjum w Warszawie, w tym czasie rozpoczął prowadzenie prac badawczych w zakresie embriologii. Podczas obrony Warszawy walczył w randze porucznika w szeregach 36 pułku piechoty Legii Akademickiej, od 1940 był więźniem obozu jenieckiego w Prenzlau, a następnie w oflagu w Kreuzbergu. Stamtąd został przetransportowany do Murnau, gdzie zorganizował Wyższe Kursy Nauczycielskie, a następnie na nich wykładał. Po wyzwoleniu obozu wstąpił do Wojska Polskiego, z którym przebywał we Włoszech i Wielkiej Brytanii, gdzie prowadził wykłady z biologii w wojskowych szkołach średnich. Po powrocie do ojczyzny w 1947 został adiunktem w Zakładzie Biologii Państwowego Zakładu Higieny w Katowicach. W 1949 uzyskał tytuł doktora habilitowanego z zakresu biologii i zoologii Uniwersytetu Warszawskiego, a następnie został profesorem kontraktowym warszawskiej Akademii Wychowania Fizycznego, gdzie kierował Katedrą Antropobiologii. Równocześnie od 1949 wykładał tam biologię rozwoju oraz embriologię kręgowców na Uniwersytecie Warszawskim. W 1950 rozpoczął prowadzenie wykładów z zoologii i embriologii w warszawskiej Akademii Medycznej, trzy lata później został kierownikiem Zakładu Embriologii Katedry Biologii Uniwersytetu Warszawskiego. W 1954 zakończył współpracę z Akademią Medyczną, został wówczas profesorem nadzwyczajnym i objął kierownictwo Katedry Biologii Akademii Wychowania Fizycznego. Rok później został kierownikiem Katedry Biologii i Antropobiologii, od 1954 do 1956 piastował funkcję prorektora, a następnie do 1959 rektora. W tym samym roku został kuratorem Katedry Biologii Uniwersytetu Warszawskiego, a w 1960 kierownikiem tej Katedry.

Zmarł w 1962, spoczywa na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kw. A 29, rząd 7, grób 15)[1].

Prace naukowe

  • „Z badań nad geneza śródbłonka naczyniowego u ptaków” /1933/ wraz z P. Słonimskim;
  • „O zawartości glikogenu w całym ciele i w wątrobie larw Ranateaporaria L. podczas przeobrażenia” /1937/;
  • „Z doświadczeń nad wpływem jakości pokarmu na rozwój kijanek” /1935/;
  • „Die Änderungen des Glykogenegehaltes wahrend der Metamorphosen der Kaulquappen” /1938/;
  • „Doświadczenia nad wpływem czynności rozrodczych na długość życia u muchy owocowej Drosophila melanogaster” /1953/;
  • „Rozród jako cecha żywego organizmu” /1959/;
  • „Potwierdzenie liczby 48 chromosomów w komórkach somatycznych szympansa” /1961/.

Członkostwo

Odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Miejsce pochówku na Cmentarzu Wojskowym - wyszukiwarka. Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Warszawie. [dostęp 2017-09-27].
  2. ↑ M.P. z 1955 r. nr 95, poz. 1239

Bibliografia

Media użyte na tej stronie