Stanisław Bobak

Stanisław Bobak

Data i miejsce urodzenia	12 marca 1956 Ząb
Data i miejsce śmierci	12 listopada 2010 Zakopane
Klub	WKS Legia Zakopane
Wzrost	169 cm[1]
Debiut w PŚ	30 grudnia 1979 w Oberstdorfie (101. miejsce)
Pierwsze punkty w PŚ	1 stycznia 1980 w Garmisch-Partenkirchen (6. miejsce)
Pierwsze podium w PŚ	26 stycznia 1980 w Zakopanem
Rekord życiowy	153,0 m na Heini-Klopfer-Skiflugschanze w Oberstdorfie (27 lutego 1981)[2]
Inne nagrody
Reprezentacja  Polska Puchar Świata 3. miejsce 1979/1980

Stanisław Bobak (ur. 12 marca 1956 w Zubsuchem, zm. 12 listopada 2010 w Zakopanem^[3]) – polski skoczek narciarski, reprezentant Polski i klubu WKS Legia Zakopane, dwukrotny olimpijczyk, zdobywca trzeciego miejsca w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata sezonu 1979/1980.

Stanisław Bobak należał do światowej czołówki w narciarskich skokach przełomu lat 70. i 80. W wielu konkursach walczył z Hansem-Georgiem Aschenbachem czy Arminem Koglerem o czołowe lokaty^[4]. Stawał na podium zawodów z cyklu Turnieju Czterech Skoczni i zawodów Pucharu Świata. Wziął też udział w dwóch igrzyskach olimpijskich. Osiem razy zdobył mistrzostwo Polski^[5]. W swojej karierze oddał ponad 10 tysięcy skoków^[6].

Styl skoku i sprzęt

Stanisław Bobak odbijał się szybko, wychodził z progu z podniesioną klatką piersiową, jednocześnie blokując staw skokowy i biodrowy. W czasie skoku usztywniał sylwetkę, nie lubił wiatru z tyłu^[7]. Pierwsze narty Bobaka, dwurowkowe, pochodziły z wytwórni w Szaflarach. Następnie skakał na niemieckich skokówkach Poppa, a w Pucharze Świata startował na sprzęcie marki Kneissel i Elana^[7]. Buty robione były w Krośnie^[4].

Przebieg kariery

Wielka Krokiew, skocznia, na której Bobak zdobywał medale mistrzostw Polski i zwyciężył w zawodach Pucharu Świata

Lata juniorskie

Pierwsze występy Bobak zanotował w kategorii juniorów młodszych^[7], podobnie jak jego starszy brat, Tadeusz^[4]. Pierwszym trenerem skoczka był Jan Furman. Następnie szkolili go kolejno Janusz Fortecki, Lech Nadarkiewicz i Tadeusz Kołder.

W marcu 1966, jako dziesięciolatek, wystąpił w zawodach „O Odznakę 1000-lecia” w Witowie, plasując się na przedostatnim, 33. miejscu^[8]. Rok później był 29. w klasyfikacyjnym konkursie juniorów w Zakopanem^[9] i 39. w juniorskich mistrzostwach tego miasta^[10]. 3 stycznia 1968 był trzynasty w konkursie klasyfikacyjnym juniorów na Maleńkiej Krokwi^[11]. W lutym 1968 zajął osiemnaste miejsce na mistrzostwach Polski juniorów A w Rabce^[12]. W marcu brał udział w meczu pomiędzy Tatrzańskim Okręgowym Związkiem Narciarskim a klubem S.C. Motor z Niemiec Wschodnich, a w kwietniu w zawodach między Krakowem a Zakopanem^[13].

W styczniu 1969 zajął miejsca 15. i 16. w rozgrywanych w Kowańcu Mistrzostwach Podokręgu Podhalańskiego w kategorii chłopców młodszych^[14][15]. W konkursie z okazji XXIV rocznicy wyzwolenia Zakopanego był ósmy wśród młodzików^[16]. W lutym stanął na podium Mistrzostw Juniorów Tatrzańskiego Okręgowego Związku Narciarskiego w kategorii chłopców młodszych. Po skokach na odległość 25 m, 24 m i 25 m zajął trzecie miejsce^[17]. W rozegranym w marcu konkursie o tej samej randze, jednak w kategorii Junior B był 13^[18]. Również w marcu, w zawodach o Puchar Przewodniczącego MKKF Zakopane w Bukowinie uplasował się na 28. pozycji^[19]

W rozegranych 4 stycznia mistrzostwach TOZN w Zakopanem zajął szóste miejsce w grupie A^[20]. Kilka dni później zwyciężył w kategorii chłopców młodszych, po skokach na 25,5 m i 24,5 m^[21]. Natomiast w zawodach grupy B na większym obiekcie był 17^[22]. 24 stycznia, w konkursie z okazji setnej rocznicy urodzin Włodzimierza Lenina zajął dwunaste miejsce^[23]. Pod koniec lutego w konkursach Narciarskich Mistrzostw PZN młodzików zajął czwartą i piątą lokatę^[24][25].

W wieku 16 lat zdobył mistrzostwo Polski juniorów, wziął też udział w mistrzostwach Europy^[26], kiedy to w Tarvisio uplasował się na 34. miejscu^[27]. 20 lutego 1972 zadebiutował w seniorskich mistrzostwach Polski, rozgrywanych w Zakopanem. Po pierwszej serii był trzeci. Drugi skok, oddany na odległość 108 m, zakończył podpórką^[6].

31 grudnia 1972 w 21. Turnieju Czterech Skoczni znalazł się na 36. pozycji w Oberstdorfie^[28], dzień później zajął 29. miejsce, ex aequo z Berndem Zapfem, w Garmisch-Partenkirchen^[29]. W Innsbrucku i Bischofshofen uplasował się na 31. miejscu, tym samym co w końcowej klasyfikacji generalnej swojego debiutanckiego turnieju^[30]. Na początku lutego 1973 w mistrzostwach Polski zajął siódme miejsce na dużej skoczni w Wiśle^[31]. W marcu na mistrzostwach Europy juniorów w radzieckim Toksowie był 21^[27].

Rok później zajął 82. miejsce w klasyfikacji generalnej TCS^[32], plasując się na 27. miejscu w Ga-Pa^[33], 64. w Innsbrucku^[34] i 68. w Bischofshofen^[35].

W 1974 zdobył swój pierwszy medal mistrzostw Polski seniorów, zwyciężając w zawodach na dużej skoczni^[5]. Oddał skoki na 97 m i 107 m. Natomiast na normalnym obiekcie był czwarty, tracąc 2,4 pkt do brązowego medalu^[36]. Wziął udział w seniorskich mistrzostwach świata 1974 w Falun^[37]. 16 lutego rozegrano konkurs na normalnej skoczni. Po skokach na 75,5 m i 73 m uplasował się na 45. miejscu. Tydzień później na dużej skoczni uzyskał odległości 87,5 m i 81 m, a sklasyfikowano go na 32. miejscu. Na mistrzostwach Europy juniorów w Autrans był szesnasty^[27]. Pod koniec kwietnia Bobak wziął udział w trzech silnie obsadzonych konkursach na obiekcie Paula Asserleitnera w Bischofshofen, za każdym razem kończąc rywalizację w czołówce^[38].

1974/1975

Podczas inauguracji 23. Turnieju Czterech Skoczni polski skoczek zajął drugie miejsce w Oberstdorfie, po oddaniu skoków na 96 m i 95 m^[39]. W Ga-Pa uplasował się na 18. pozycji^[40]. W Innsbrucku dwukrotnie skoczył na odległość 96 m i zajął szóste miejsce^[41]. Po tym konkursie Polak zajmował w klasyfikacji TCS czwarte miejsce ze stratą 4,6 pkt. do trzeciego Rainera Schmidta. W Bischofshofen w jednym ze skoków treningowych uzyskał 107 metrów z upadkiem przy lądowaniu (rekord skoczni wynosił wtedy 106 m)^[38]. Po pierwszej serii konkursowej Polak zbliżył się do niemieckiego zawodnika na dystans 1,1 pkt. (skoczyli odpowiednio 90,5 m oraz 87 m). W finale Bobak wylądował na 108 metrze skoczni, co było zdecydowanie najdłuższą odległością dnia i pozwoliłoby mu wygrać konkurs – skok był jednak za długi, w związku z tym lądował poza strefą bezpieczeństwa i wyraźnie podparł próbę^[26]. Sklasyfikowano go przez to ostatecznie dopiero na 22. miejscu, Schmidt po przewróceniu się przy lądowaniu na 105 m był 30. W klasyfikacji generalnej Bobak znalazł się na piątej pozycji.

9 lutego 1975 podczas konkursu MP na Wielkiej Krokwi skoczył w pierwszej serii 108,5, a w drugiej pobił rekord obiektu, lądując na 115,5 m, dzięki czemu został mistrzem Polski^[42]. Na skoczni normalnej zdobył srebrny medal, po skokach na 80 m i 79,5 m^[43].

Wcześniej Bobak zwyciężył w styczniowych zawodach Pucharu Beskidów^[6] na skoczni w Wiśle. W jednej z serii uzyskał 99 m, bijąc o sześć metrów dotychczasowy rekord obiektu Rudolfa Höhnla. Prezentowana przez skoczka z Zębu odwaga podczas dalekich skoków była u obserwatorów powodem podziwu, ale i zaniepokojenia, przypominano historię słynącego z brawury Zdzisława Hryniewieckiego, którego karierę zakończył tragiczny upadek^[38]. Podczas Zimowej Spartakiady Armii Zaprzyjaźnionych 1975 w Kawgołewie skoczek zdobył brązowy medal, po skoku na 70 m. Miał możliwość zaprezentowania się na niej, ponieważ był żołnierzem kraju socjalistycznego (ze stopniem podoficera sł. st.)^[44]

1975/1976

14 września Bobak wystąpił w igelitowych zawodach Grand Prix Frenštátu pod Radhoštěm. Zajął w nich czwarte miejsce^[27] Polak zajął 6. miejsce w klasyfikacji 24. Turnieju Czterech Skoczni. Ulokował się na 5. lokacie w Oberstdorfie, 22. w Garmisch-Partenkirchen i 15. w Innsbrucku^[45]. Natomiast w Bischofshofen stanął na drugim stopniu podium, skacząc na odległość 97,5 m i 100,5 m^[27].

7 lutego 1976 uplasował się na 28. pozycji w konkursie na skoczni normalnej podczas Zimowych Igrzysk Olimpijskich w Innsbrucku^[1], po skokach na 74 m i 75 m^[46]. Zawody na skoczni dużej zakończył na 37. lokacie^[1] ze skokami na odległość 81 m oraz 81,5 m^[47]. Bobak na olimpiadzie nie posiadał nowych kombinezonów, zmieniających opór powietrza, z których korzystali wówczas Austriacy^[45].

W dniach 20–21 lutego wystąpił na mistrzostwach Polski w Zakopanem. Na normalnej skoczni uzyskał swój trzeci złoty medal, osiągając 79 m i 75,5 m. Na większym obiekcie oddał próby na odległość 103,5 m i 102,5 m i został wicemistrzem^[48].

1976–1979

12 września 1976 Bobak ponownie wystartował w Grand Prix Frenštátu, tym razem zajmując 32. miejsce^[27]. W 1977 doznał kontuzji łękotki^[44], startował jednak nadal. 25. Turniej Czterech Skoczni ukończył na 20. pozycji w klasyfikacji generalnej^[49]. W Oberstdorfie zajął 11. miejsce^[50], w Ga-Pa 28^[51]. W Innsbrucku skoczył 85 m w pierwszej serii i 92,5 m w drugiej, zajmując 13. pozycję^[52]. W Bischofshofen był 29^[53]. Na lutowych Mistrzostwach Polski 1977 zdobył srebro na skoczni normalnej w Szczyrku, przegrywając z Januszem Walusiem o 1,9 pkt, oraz złoto na skoczni dużej w Wiśle^[54]

W kolejnej edycji zawodów we Frenštácie ponownie uplasował się na czwartym miejscu. Bobak wystąpił na Mistrzostwach Świata 1978 w Lahti. Na normalnym obiekcie dwukrotnie osiągnął 79. metr i zajął 22. miejsce. Na dużym natomiast uplasował się o jedną lokatę niżej, z odległościami 102 m i 99 m^[27]. W marcu na Mistrzostwach Polski 1978 w Zakopanem zdobył złoto na Średniej Krokwi po dwóch skokach na 79,5 m, natomiast na większym obiekcie był szósty^[55], po raz pierwszy od czterech lat kończąc konkurs MP bez medalu.

W 27. Turnieju Czterech Skoczni na przełomie 1978 i 1979 zajął 19. miejsce w Oberstdorfie, 10. w Ga-Pa, 27. w Innsbrucku i 22. w Bischofshofen. W klasyfikacji generalnej był 21. W lutym 1979 odbyła się próba przedolimpijska w Lake Placid. Na normalnym obiekcie Bobak uzyskał 83 m i 81,5 m i zajął szóste miejsce. Na dużej skoczni był dwunasty, po skokach na 104 m i 103,5 m^[27]. Został powołany do marcowych MŚ w Lotach 1979 w jugosłowiańskiej Planicy. Po pierwszym dniu zawodów był czternasty. Ostatecznie zakończył konkurs na 21. miejscu. Kilka dni później odbyły się zawody o Puchar Tatr w Szczyrbskim Jeziorze. Był tam siódmy i dziesiąty. Na przełomie marca i kwietnia rozegrano zawody we wschodnioniemieckim Oberwiesenthal – uzyskał tam dziewiątą i siódmą lokatę^[27]. Na zakopiańskich Mistrzostwach Polski 1979 zdobył złoto na normalnej skoczni, z przewagą ponad 17 pkt nad Stanisławem Kawulokiem (jako jedyny w czołówce pokonał granicę 80. metra). Na dużej skoczni przegrał jedynie z Piotrem Fijasem^[56].

Na Zimowej Spartakiadzie Armii Zaprzyjaźnionych 1979 w Zakopanem zdobył srebrny medal na normalnej skoczni i brązowy na dużej^[44].

1979/1980

W sezonie 1979/1980 odbyła się pierwsza edycja Pucharu Świata. Bobak rozpoczął ją od udziału w TCS – w Oberstdorfie znalazł się poza pierwszą setką^[57]. W Ga-Pa był szósty po oddaniu skoków na 95 m i 96 m^[58], w Innsbrucku skoczył 99 m i 93,5 m, za co sklasyfikowano go na 20. pozycji^[59], a w Bischofshofen uplasował się na 13. miejscu, dzięki skokom na 93,5 m i 94 m^[60]. Po Turnieju Bobak triumfował w czechosłowackim Turnieju Bohemii^[44].

26 stycznia 1980 na Średniej Krokwi w Zakopanem wygrał swój pierwszy i jedyny konkurs Pucharu Świata. Skoczył wówczas 81,5 m i 82 m^[61]. Konkurs odbywał się w bardzo trudnych warunkach atmosferycznych. Padał mocny śnieg, a serie kilkakrotnie przerywano i powtarzano^[62] (w pierwotnym konkursie, który został anulowany, zajął trzecie miejsce^[63]). Dzień później także stanął na podium, na Wielkiej Krokwi zajmując 2. miejsce, za swoim zespołowym kolegą Piotrem Fijasem – tym razem skakał na odległość 114,5 m i 110 m. 9 lutego we francuskim Saint-Nizier zajął trzecie miejsce, po skokach na 96 m i 101 m. Następnego dnia był dziesiąty^[27]. Za swoje sukcesy nie otrzymał nagrody finansowej, mimo przesłania jej przez FIS do Polskiego Związku Narciarskiego^[64].

Podczas mistrzostw Polski Bobak na normalnej skoczni w Szczyrku zdobył srebrny medal, przegrywając z Fijasem po skokach na 77,5 m i 84,5 m, natomiast na dużym obiekcie w Wiśle zdobył swój pierwszy brązowy medal tej imprezy^[5][56].

W konkursie na normalnej skoczni na igrzyskach w Lake Placid w pierwszej serii Bobak skoczył 86 m i zajmował 4. miejsce. W drugiej miał szansę na medal, jednak wylądował na 82 m i zajął ostatecznie 10. miejsce^[2][1]. Do srebrnego medalu zabrakło mu 7 punktów^[4]. Na dużej skoczni znalazł się na 22. pozycji^[1], skacząc 104 m i 97 m.

Po powrocie z Igrzysk po raz kolejny stanął na podium Pucharu Świata, tym razem na średnim stopniu, po zawodach lotów w norweskim Vikersund. W czterech seriach uzyskał kolejno: 140 m, 142 m, 148 m i 116 m^[27]. W fińskim Lahti zajął szóste miejsce na normalnej skoczni z odległościami 82,5 m i 83 m i ósme na dużej, w jedynej serii uzyskując 106 m. W szwedzkim Falun był czternasty, a w Oslo siódmy^[57]. Ostatnie starty w pierwszej edycji PŚ zanotował w Szczyrbskim Jeziorze. Był tam 14. i 20^[27]. W ostatecznej klasyfikacji inauguracyjnego sezonu stanął na najniższym stopniu podium^[65].

1980/1981

Heini-Klopfer-Skiflugschanze, gdzie Bobak osiągnął swój rekord osobisty – 153 m

We wrześniu 1980 Bobak zajął 20. miejsce w Grand Prix Frenštátu.

W tym sezonie Bobak zmagający się z coraz silniejszymi bólami kręgosłupa, utrudniającymi przyjmowanie na rozbiegu pozycji najazdowej zajął 52. miejsce w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata. Udział w nim rozpoczął od 15. miejsca w Oberstdorfie^[65]. W pozostałych konkursach 29. Turnieju Czterech Skoczni nie punktował – w Ga-Pa uplasował się na 16. miejscu, w Innsbrucku na 37., a w Bischofshofen na 43. W klasyfikacji generalnej zawodów zajął 21. miejsce^[66]. W kolejnym konkursie z cyklu PŚ, w Harrachovie, był szesnasty. W Libercu sklasyfikowano go dwa miejsca wyżej^[27]. Oba czeskie konkursy rozgrywano w ramach Turnieju Bohemii^[67]. Tydzień później wystartował w dwóch konkursach Pucharu Europy – w Chamonix i Le Brassaus, zwyciężając obydwa^[27]. W konkursie PŚ w Sankt Moritz był 24., a w Gstaad uplasował się o jedną pozycję wyżej. W Engelbergu natomiast jedyny raz w tamtym sezonie dostał się do pierwszej dziesiątki zawodów (był ósmy, po skokach na 109 m i 110,5 m^[27]).

Na mistrzostwach świata w lotach zajął 18. miejsce, uzyskując na Heini-Klopfer-Skiflugschanze odległość 153 metrów, co było jego rekordem osobistym^[2]. Nie punktował w następnych konkursach Pucharu Świata – zajął 20. i 24. miejsce w Lahti oraz 26. w Falun. Kolejne punkty zdobył w końcówce sezonu – został sklasyfikowany na piętnastej pozycji w Oslo i na dwudziestej oraz trzynastej w Planicy^[27][57]. W klasyfikacji generalnej był 52^[65]. Na Zimowej Spartakiadzie Armii Zaprzyjaźnionych w 1981 w Borowiczach zdobył brązowy medal^[44]. Na swoich ostatnich Mistrzostwach Polski w 1981 odzyskał tytuł mistrzowski na obu skoczniach^[5].

Po zakończeniu kariery

Po sezonie 1980/81 zakończył karierę sportową. Na skutek intensywnych treningów wybił sobie czwarty i piąty kręg, dodatkowo cierpiał na ucisk lędźwiowego odcinka kręgosłupa, co powodowało promieniujący ból na odcinku całej nogi. Leczono go w Piekarach Śląskich, ale nie wykonano na nim operacji, gdyż była zbyt ryzykowna^[68]. Skoczkiem zainteresowała się fundacja Gloria Victis; w 1983 zorganizowano w Nowym Targu mecz, z którego dochody przekazano Bobakowi. Później zamieszkał w Zębie razem z żoną Stanisławą i dziećmi: Haliną, Małgorzatą i Andrzejem (również skoczkiem narciarskim)^[69]. Renta Bobaka wynosiła 500 zł, więc w 2005 wyjechał w celach zarobkowych do Francji, gdzie zachorował ciężko. 11 czerwca przeszedł operację, następnie przez kilka dni był nieprzytomny, po czym został przewieziony do Polski, gdzie trafił do szpitala w Zakopanem, a następnie na Oddział Kliniczny Żywienia i Chirurgii w Warszawie. Nie mógł jeść, leżał podłączony do kroplówki, prawdopodobnie cierpiał na wielopoziomową niedrożność jelit lub niedokrwienie jelit^[68]. Po długiej chorobie zmarł 12 listopada 2010 w szpitalu w Zakopanem. Pochowano go na cmentarzu w jego rodzinnym Zębie^[4]. Na pogrzeb przyszło kilkaset osób^[70].

Igrzyska olimpijskie

Indywidualnie

1976 Innsbruck/Seefeld	–	28. miejsce (K-70), 37. miejsce (K-90)
1980 Lake Placid	–	10. miejsce (K-70), 22. miejsce (K-90)

Starty S. Bobaka na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
28.	7 lutego	1976	Seefeld	Toni-Seelos-Olympiaschanze	K-84	indywid.	74,0 m	75,0 m	211,0 pkt	41,0 pkt	Hans-Georg Aschenbach
37.	15 lutego	1976	Innsbruck	Bergisel	K-104	indywid.	81,0 m	81,5 m	168 pkt	66,8 pkt	Karl Schnabl
10.	17 lutego	1980	Lake Placid	MacKenzie Intervale	K-86	indywid.	86,0 m	82,0 m	242,2 pkt	22,1 pkt	Toni Innauer
22.	23 lutego	1980	Lake Placid	MacKenzie Intervale	K-114	indywid.	104,0 m	97,0 m	214,8 pkt	56,2 pkt	Jouko Törmänen

Mistrzostwa świata

Indywidualnie

1974 Falun	–	45. miejsce (K-70), 32. miejsce (K-90)
1978 Lahti	–	22. miejsce (K-70), 23. miejsce (K-90)

Mistrzostwa świata w lotach

Indywidualnie

1979 Planica	–	22. miejsce
1981 Oberstdorf	–	18. miejsce

Mistrzostwa Europy juniorów

Indywidualnie

1972 Tarvisio	–	34. miejsce
1973 Toksowo	–	21. miejsce
1974 Autrans	–	16. miejsce

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Zwycięstwa w konkursach Pucharu Świata

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	26 stycznia	1980	Zakopane	Średnia Krokiew	K-82	81,5 m	82,0 m	260,7 pkt

Miejsca na podium

Miejsca na podium w konkursach Pucharu Świata

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	Skok 1	Skok 2	Skok 3	Skok 4	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	26 stycznia	1980	Zakopane	Średnia Krokiew	K-82	81,5 m	82,0 m	–	–	260,7 pkt	1.	–
2.	27 stycznia	1980	Zakopane	Wielka Krokiew	K-115	114,5 m	110,0 m	–	–	254,3 pkt	2.	0,3 pkt	Piotr Fijas
3.	9 lutego	1980	Saint-Nizier	Dauphine	K-112	96,0 m	101,0 m	–	–	216,5 pkt	3.	5,7 pkt	Piotr Fijas
4.	29 lutego – 2 marca	1980	Vikersund	Vikersundbakken	K-155	140,0 m	142,0 m	148,0 m	116,0 m	737,5 pkt	2.	15,5 pkt	Per Bergerud

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Świata

Sezon 1979/1980
																									punkty
-	101	6	20	13	-	-	-	-	1	2	3	10	-	-	-	2	6	8	14	7	-	-	14	20	130
Sezon 1980/1981
																								punkty
15	16	37	43	16	14	24	23	8	-	-	-	-	-	-	-	-	20	24	26	15	-	20	13	15
Legenda
1 2 3 4-10 11-15 poniżej 15  -  – zawodnik nie wystartował lub zajął miejsce poniżej 15.

Turniej Czterech Skoczni

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Miejsca na podium w konkursach TCS

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	29 grudnia	1974	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-90	96,0 m	95,0	210,9 pkt	2.	6,5 pkt	Willi Pürstl
2.	6 stycznia	1976	Bischofshofen	Paul-Ausserleitner-Schanze	K-90	97,5 m	100,5 m	225,5 pkt	2.	10,7 pkt	Toni Innauer

Miejsca w poszczególnych konkursach TCS

21. Turniej Czterech Skoczni
36	29	31	31
22. Turniej Czterech Skoczni
–	27	64	68
23. Turniej Czterech Skoczni
2	18	6	18
24. Turniej Czterech Skoczni
5	22	15	2
25. Turniej Czterech Skoczni
11	28	13	29
27. Turniej Czterech Skoczni
19	10	27	22
28. Turniej Czterech Skoczni
101	6	20	13
29. Turniej Czterech Skoczni
15	16	37	43

Puchar Europy

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Zwycięstwa w konkursach Pucharu Europy

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	16 stycznia	1981	Chamonix	Tremplin aux Bossons	K-95	93,5 m	90,5 m	249,8 pkt
2.	18 stycznia	1981	Le Brassus	Tremplin de la Chirurgienne	K-104	96 m	103 m	243,5 pkt

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Europy

Sezon 1980/1981
															punkty
-	-	-	-	1	1	-	-	-	-	-	-	-	-	-	50
1 2 3 4-10 11-15 poniżej 15  -  – zawodnik nie wystartował lub brak danych

Sukcesy krajowe

• Mistrz Polski juniorów^[26]

Mistrzostwa Polski seniorów

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Rozmiar	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
?[a]	20 lutego	1972	Zakopane	Wielka Krokiew	duża	?	108,0 m[b]	?	?	Wojciech Fortuna
7.	4 lutego	1973	Wisła	Malinka	duża	75,5 m	81,0 m	188,9 pkt	25,0 pkt	Czesław Janik
4.	31 stycznia	1974	Zakopane	Średnia Krokiew	normalna	76,0 m	75,5 m	237,1 pkt	15,4 pkt	Adam Krzysztofiak
1.	3 lutego	1974	Zakopane	Wielka Krokiew	duża	97,0 m	107,0 m	223,1 pkt	–
2.	5 lutego	1975	Szczyrk	Skalite	normalna	80,0 m	79,5 m	233,6 pkt	6,7 pkt	Adam Krzysztofiak
1.	8 lutego	1975	Zakopane	Wielka Krokiew	duża	108,0 m	115,5 m	259,1 pkt	–
1.	20 lutego	1976	Zakopane	Średnia Krokiew	normalna	79,0 m	75,5 m	235,8 pkt	–
2.	21 lutego	1976	Zakopane	Wielka Krokiew	duża	103,5 m	102,5 m	225,9 pkt	7,4 pkt	Marek Pach
2.	3 lutego	1977	Szczyrk	Skalite	normalna	77,0 m	80,5 m	232,4 pkt	1,9 pkt	Janusz Waluś
1.	5 lutego	1977	Wisła	Malinka	duża	96,0 m	90,5 m	242,9 pkt	–
1.	3 marca	1978	Zakopane	Średnia Krokiew	normalna	79,5 m	79,5 m	249,5 pkt	–
6.	4 marca	1978	Zakopane	Średnia Krokiew	normalna	99,5 m	97,0 m	208,6 pkt	34,9 pkt	Kazimierz Długopolski
1.	24 stycznia	1979	Zakopane	Średnia Krokiew	normalna	81,5 m	80,5 m	258,8 pkt	–
2.	6 marca	1979	Zakopane	Wielka Krokiew	duża	105,0 m	106,0 m	238,9 pkt	17,7 pkt	Piotr Fijas
2.	2 lutego	1980	Szczyrk	Skalite	normalna	77,5 m	84,5 m	235,6 pkt	9,0 pkt	Piotr Fijas
3.	3 lutego	1980	Wisła	Malinka	duża	90,0 m	86,0 m	221,3 pkt	8,6 pkt	Stanisław Pawlusiak
1.	7 lutego	1981	Zakopane	Średnia Krokiew	normalna	78,5 m	78,5 m	245,2 pkt	–
1.	8 lutego	1981	Zakopane	Wielka Krokiew	normalna	110,5 m	107,5 m	244,7 pkt	–

Inne osiągnięcia

• Zimowa Spartakiada 1975 w Kawgołowie – brązowy medal
• Zimowa Spartakiada 1979 w Zakopanem – srebrny medal i brązowy medal
• Turniej Bohemii 1980 – złoty medal
• Zimowa Spartakiada 1981 w Borowiczach – brązowy medal^[44]

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

• Wojciech Szatkowski: Stanisław Bobak – Liczy się instynkt latania.... Skijumping.pl, 2003. [dostęp 2011-05-22]. (pol.).
• Archiwalne wydania Dziennika Polskiego z wynikami konkursów PŚ

Linki zewnętrzne

• Polski Komitet Olimpijski: Stanisław Bobak – sylwetka w portalu www.olimpijski.pl. www.olimpijski.pl. [dostęp 2016-07-03]. (pol.).
• Wyniki olimpijskie Bobaka w serwisie sports-reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-01-06)]. (ang.).
• Wyniki Bobaka w serwisie wyniki-skoki.hostingasp.pl