Stanisław Bogdanowicz

Stanisław Bogdanowicz

infułat
Kraj działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	6 listopada 1939 Żwirynia
Data i miejsce śmierci	20 października 2017 Gdańsk
Miejsce pochówku	Bazylika konkatedralna Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Gdańsku
Proboszcz kościoła Mariackiego w Gdańsku
Okres sprawowania	1979–2014
Proboszcz parafii Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Gdańsku
Okres sprawowania	1975–1979
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	1962
Odznaczenia

Stanisław Bogdanowicz (ur. 6 listopada 1939 w Żwiryni, zm. 20 października 2017^[1][2] w Gdańsku) – polski duchowny rzymskokatolicki, infułat archidiecezji gdańskiej, kanonik gremialny gdańskiej kapituły metropolitalnej, sędzia Trybunału Metropolitalnego, diecezjalny duszpasterz rzemieślników i kombatantów, konsultor diecezjalny i egzaminator synodalny oraz w latach 2008–2016 wikariusz generalny archidiecezji gdańskiej.

Życiorys

Pochodził z Żwiryni na Wileńszczyźnie. W 1957 zdał maturę. We wrześniu 1957 wstąpił do Gdańskiego Seminarium Duchownego i należał do historycznego, pierwszego rocznika, który rozpoczął w założonym w tymże roku seminarium formację. 29 czerwca 1962 przyjął święcenia kapłańskie z rąk biskupa Edmunda Nowickiego. Studiował w Biskupim Seminarium Duchownym i na KULu. W latach 1963–1964 był wikariuszem w Pruszczu Gdańskim, następnie referentem w kurii biskupiej, a od 1969 rektorem kościoła św. Andrzeja Boboli w Sopocie. W 1966 był aresztowany za „rozpowszechnianie fałszywych wiadomości” po zarekwirowaniu przez władze kopii obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej, a następnie skazany na 10 miesięcy więzienia w zawieszeniu na 2 lata. W latach 1975–1979 był proboszczem parafii Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Gdańsku, a następnie w latach 1979 - 2014 proboszczem kościoła Mariackiego w Gdańsku^[3], gdzie w czasach PRL był oparciem dla prześladowanych ludzi „Solidarności”. Przygotowywał ucieczkę Andrzeja Michałowskiego i Antoniego Grabarczyka z Sądu Marynarki Wojennej, pomagał w ukrywaniu się w czasie stanu wojennego Jerzemu Romanowi, Krzysztofowi Dowgialle i Bogdanowi Borusewiczowi, organizował pomoc dla rodzin uwięzionych i internowanych. W czasie strajków odprawiał msze w Gdańskiej Stoczni Remontowej. Jako proboszcz bazyliki Mariackiej ubiegał się o zwrot rozproszonych po wojnie dzieł sztuki w celu przywrócenia świątyni historycznego wystroju^[4]. Ukoronowaniem dotychczasowego wysiłku i zasług ks. prałata Stanisława Bogdanowicza było przyznanie mu w 1996 tytułu infułata. W 2008 został przez metropolitę gdańskiego arcybiskupa Sławoja Leszka Głódzia mianowany wikariuszem generalnym archidiecezji gdańskiej i członkiem Komisji ds. Sztuki i Budownictwa Sakralnego Archidiecezji Gdańskiej. W 2014 roku po 35 latach gorliwej proboszczowskiej pracy duszpasterskiej i dbania o piękno bazyliki Mariackiej, po osiągnięciu stosownego wieku przeszedł na emeryturę, pozostając nadal do 2016 członkiem Rady Kapłańskiej i wikariuszem generalnym^[5].

Zmarł 20 października 2017 w Gdańsku. Pochowany został w krypcie Kapłanów Gdańskich w bazylice Mariackiej 29 października 2017^[6].

Był autorem 53 książek oraz ponad 320 artykułów dotyczących historii oraz architektury i dziejów gdańskich kościołów, m.in. „Dzieła sztuki sakralnej w Bazylice Mariackiej w Gdańsku”, „Lech Kaczmarek. Biskup Gdański”, „Karol Maria Splett. Biskup Gdański czasu wojny, więzień specjalny PRL”, „Kościół Gdański pod rządami komunizmu 1945–1984”. Był autorem wstępu do książki „Katedry Polskie”. Pod pseudonimem Stan Bogdan pisał bajki dla dzieci, m.in. „O małym Kostku i herbie Ferberów” czy „Baśnie gdańskie”.

W latach 1997–2001 był członkiem Kapituł Medalu św. Wojciecha i Medalu Księcia Mściwoja II, nadawanych przez Radę Miasta Gdańska. W 1998 otrzymał niemiecki Order Zasługi Republiki Federalnej Niemiec I klasy. W 2001 Kapituła odznaczyła ks. infułata Medalem św. Wojciecha za całokształt dokonań związanych z popularyzacją dziejów Gdańska, szczególnie gdańskiego Kościoła i podejmowanych działań na rzecz ocalenia gdańskich zabytków. W 2004 uhonorowany został tytułem Honorowego Obywatela Miasta Gdańska^[7]. W 2005 otrzymał srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. Postanowieniem prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego z 28 kwietnia 2008 został odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi w działalności na rzecz przemian demokratycznych w Polsce, za osiągnięcia w pracy zawodowej i społecznej^[8]. W 2017 pośmiertnie został odznaczony przez prezydenta RP Andrzeja Dudę za wybitne zasługi w działalności na rzecz Kościoła katolickiego w Polsce oraz zachowania dziedzictwa narodowego, za pracę duszpasterską i społeczną wśród środowisk kombatanckich Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski, który został przekazany rodzinie zmarłego podczas uroczystości pogrzebowych^[9].

Nagrody

• 1991 – Nagroda Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury^[10]
• 2007 – Nagroda Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury^[11]
• 2014 – Nagroda Miasta Gdańska za Promocję Kultury Miasta Gdańska im. Marcina Opitza^[12]

Przypisy

Bibliografia

• Ks. Stanisław Bogdanowicz. gdansk.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-04-16)].. oficjalna strona miasta Gdańska
• Nota biograficzna w Encyklopedii Solidarności
• Sylwetka w Gedanopedii