Stanisław Brenk

Stanisław Brenk
	major
Data i miejsce urodzenia	29 grudnia 1901 ; Kowalewo
Data i miejsce śmierci	22 września 1967 ; Kitchener
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie,; Polskie Siły Zbrojne
Formacja	Armia Wielkopolska,; Lotnictwo Wojska Polskiego,; Armée de l’air,; RAF
Jednostki	V batalion balonowy,; I batalion aeronautyczny,; 1 batalion balonowy,; dywizjon 306
Główne wojny i bitwy	powstanie wielkopolskie, II wojna światowa,; kampania wrześniowa,; kampania francuska 1940
	Odznaczenia

Stanisław Brenk (ur. 29 grudnia 1901 w Kowalewie, zm. 22 września 1967 w Kitchener^[1]) – polski wojskowy, major lotnictwa, pilot balonowy.

Życiorys

Uczestniczył jako ochotnik w powstaniu wielkopolskim, służył jako kancelista w Dowództwie Głównym, następnie Dowództwie Frontu Wielkopolskiego^[1]. W 1920 ukończył kurs w Oficerskiej Szkole Aeronautycznej, następnie został skierowany do V Batalionu Aeronautycznego w Brześciu, a od 21 listopada 1920 służył w I Batalionie Aeronautycznym. 28 stycznia 1921 został mianowany podchorążym, 14 czerwca 1921 podporucznikiem. 9 marca 1924 otrzymał tytuł pilota balonowego^[1]. Po reorganizacji wojsk balonowych służył od 1924 w baonie balonowym w Toruniu, od 1929 w 1 Batalionie Balonowym tamże^[1].

Uprawiał sport balonowy, w 1926 zwyciężył (razem z Jerzym Kowalskim) w Krajowych Zawodach Balonów Wolnych o Puchar im. płk. Aleksandra Wańkowicza, był jednym z organizatorów Klubu Balonowego w Toruniu, przekształconego następnie w Sekcję Balonową Aeroklubu Pomorskiego. W 1936 reprezentował Polskę w XXIV zawodach o Puchar Gordona Bennetta (w załodze z Antonim Januszem). Zajął wówczas 2. miejsce, a jego balon przymusowo lądował w okolicach Morza Białego^[1]. Swoją relację z tych zawodów opublikował w 1937 pt. Balonem „LOPP” nad Morze Białe^[2]. 19 marca 1937 został awansowany do stopnia kapitana^[1].

W wojnie obronnej 1939 walczył jako dowódca 2 kompanii balonów obserwacyjnych 1 Batalionu Balonowego, 18 września 1939 przedostał się na Węgry, gdzie został internowany, skąd udał się do Francji i następnie Wielkiej Brytanii. Tam służył jako adiutant w Stacji Zbornej, następnie na stanowisku administracyjnym w 306 Dywizjonie Myśliwskim. W tym czasie został awansowany do stopnia majora^[1]. Po zakończeniu II wojny światowej służył w Polskim Korpusie Przysposobienia i Rozmieszczenia. W 1947 wyemigrował do Kanady^[1].

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Polska obrona przeciwlotnicza 1939, seria Wojskowe Teki Archiwalne, Tom 3/4, wyd. Tetragon, Warszawa 2013, s. 283–284 (biogram autorstwa Kamila Stepana).
↑ Stanisław Brenk: Balonem „LOPP” nad Morze Białe. Warszawa: Nakładem Zarządu Głównego Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej, 1937, s. 142.
↑ M.P. z 1936 r. nr 220, poz. 388 „za zasługi na polu sportu balonowego”.
↑ Zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 2, s. 7, 11 listopada 1936.

major
Data i miejsce urodzenia	29 grudnia 1901 Kowalewo
Data i miejsce śmierci	22 września 1967 Kitchener
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie, Polskie Siły Zbrojne
Formacja	Armia Wielkopolska, Lotnictwo Wojska Polskiego, Armée de l’air, RAF
Jednostki	V batalion balonowy, I batalion aeronautyczny, 1 batalion balonowy, dywizjon 306
Główne wojny i bitwy	powstanie wielkopolskie, II wojna światowa, kampania wrześniowa, kampania francuska 1940
Odznaczenia