Stanisław Burza-Karliński

Stanisław Burza-Karliński

generał brygady
Data i miejsce urodzenia	30 marca 1921 Dąbrowa k. Ręczna
Data i miejsce śmierci	12 kwietnia 2015 Piotrków Trybunalski
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Krajowa
Jednostki	25 Pułk Piechoty Armii Krajowej
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa, akcja „Burza”, działania zbrojne podziemia antykomunistycznego w Polsce
Odznaczenia

Stanisław Burza-Karliński (ur. 30 marca 1921 w Dąbrowie k. Ręczna, zm. 12 kwietnia 2015 w Piotrkowie Trybunalskim) – generał brygady Wojska Polskiego, żołnierz podziemia niepodległościowego w czasie II wojny światowej.

Życiorys

Syn Józefa. Od listopada 1943 był dowódcą oddziału partyzanckiego „Burza”, który w lipcu 1944 wszedł w skład 25 pułku piechoty AK. W tym czasie pomagał między innymi grupom spadochronowym i jeńcom z Armii Czerwonej^[1]. Po zakończeniu wojny działał w podziemiu niepodległościowym, ponownie zorganizował oddział partyzancki. 8 lipca 1945 pod Majkowicami dowodził w bitwie z Armią Czerwoną. Na skutek zdrady został aresztowany przez komunistów w Trzciance (Wielkopolska). W 1946 roku skazano go na karę śmierci, jednak ze względu na dyplom uznania jaki otrzymał w 1945 roku od dowództwa Armii Czerwonej sąd zmniejszył karę do 15 lat więzienia^[1]. Dzięki amnestii wyszedł na wolność w 1956. Prześladowany przez bezpiekę. W 1980 wyjechał do Kanady, powrócił w 1995.

8 sierpnia 2007 Prezydent RP Lech Kaczyński mianował pułkownika nie podlegającego obowiązkowi służby wojskowej Stanisława Burza-Karlińskiego na stopień generała brygady^[2].

W 2013 zawieszony w prawach członka Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej, gdyż protestował przeciwko byłym agentom bezpieki i oszustom we władzach tej organizacji. Ich sylwetki prezentowano na łamach miesięcznika „KurieR–Kultura i Rzeczywistość”, z którym gen. Burza-Karliński współpracował od 2004. W grudniu 2014 zlikwidowany został Okręg Piotrków Trybunalski, na którego stał czele.

Autor autobiografii W burzy dziejowej. Wspomnienia 1939-1945 (Wydawnictwo – Biuro Tłumaczeń, Wrocław 2005, ISBN 83-88826-33-6), „W burzy dziejowej” (wyd. II poprawione i rozszerzone, Wydawnictwo Mireki, Kraków 2014).

Odznaczenia i wyróżnienia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari (1944)
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2006)^[3]
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1995)^[4]
• Krzyż Walecznych (dwukrotnie)
• Złoty Krzyż Zasługi
• Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami
• Medal Wojska (czterokrotnie)
• Krzyż Kampanii Wrześniowej
• Krzyż Armii Krajowej
• Medal „Za udział w wojnie obronnej 1939” (1991)
• Medal „Pro Memoria”
• Medal „Pro Patria”
• Krzyż Antykomunistycznego Związku Więźniów Politycznych 1939-1956
• Krzyż Więźnia Politycznego Stowarzyszenia Polskich Byłych Więźniów Politycznych
• Krzyż Więźnia Politycznego Związku Więźniów Politycznych Okresu Stalinowskiego
• Medal „Za zasługi dla Stowarzyszenia Kombatantów Misji Pokojowych ONZ”
• Honorowy Obywatel Piotrkowa Trybunalskiego
• Honorowy Obywatel Żarnowa
• Zasłużony dla Powiatu Opoczyńskiego
• Zasłużony dla Powiatu Piotrkowskiego

Przypisy

Bibliografia

• „KurieR-Kultura i Rzeczywistość”, roczniki 2004-2015
• „W burzy dziejowej”, wyd.II, Kraków 2014
• Zmarł Generał Stanisław Burza-Karliński. www.nowastrategia.org.pl. [dostęp 2015-04-13].
• Upamiętnienie gen. „Burzy” Karlińskiego. www.polska-zbrojna.pl. [dostęp 2019-06-05].
• Ręczno: pogrzeb gen. brygady Stanisława Burza-Karlińskiego, żołnierza niezłomnego. niedziela.pl. [dostęp 2019-06-05].
• Honorowi Obywatele – Piotrków Trybunalski. www.piotrkow.pl. [dostęp 2019-06-05].
• Obchody 200-leci konstytucji w Kanadzie. „Echo. Niezależny Tygodnik Polski”. Nr 179, 9-15 maja 1991. s. 2. 
• Piotr Korczyński: Wojownicy, żołnierze i śmierć nie zawsze pełna chwały. Kraków: Cztery Strony, 2015. ISBN 978-83-65137-02-9.