Stanisław Bylina (oficer)
![]() | |
![]() | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data śmierci | |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Formacja | |
Jednostki | |
Główne wojny i bitwy | I wojna światowa |
Odznaczenia | |
![]() ![]() ![]() |
Stanisław Bylina (ur. 18 kwietnia 1898 w Kijowie, zm. 29 marca 1921) – żołnierz armii rosyjskiej, oficer Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej. Kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Urodził się w Kijowie w rodzinie Jana i Janiny z Grodzieckich[1]. Absolwent gimnazjum w Kijowie. W 1914 wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej. Od 1917 walczył w szeregach 1 pułku ułanów I Korpusu Polskiego w Rosji gen Józefa Dowbora-Muśnickiego. Po rozwiązaniu korpusu, w 1918 wstąpił do odrodzonego Wojska Polskiego i otrzymał przydział do 1 pułku Ułanów Krechowieckich[1]. 11 listopada 1918 rozbrajał w Warszawie oddziały niemieckie, za co odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu „Virtuti Militari”[1]. Od grudnia walczył na froncie polsko-ukraińskim w obronie Przemyśla, a następnie w składzie macierzystego pułku walczył na frontach wojny polsko-bolszewickiej. We wrześniu 1919 mianowany podporucznikiem, a w listopadzie 1920 został awansowany na stopień porucznika i jednocześnie objął dowództwo 3 szwadronu 1 p.uł[1].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nr 6872)[1]
- Krzyż Niepodległości (1932)[1][2]
- Krzyż Walecznych[1]
Przypisy
Bibliografia
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.
Media użyte na tej stronie
Central element of the Russian imperial coat of arms.
Baretka: Krzyż Walecznych (1920).
Naramiennik porucznika Wojska Polskiego (1919-39).
Stanisław Bylina (1898-1921), por., kawaler Orderu Virtuti Militari 5 kl.