Stanisław Bylina (oficer)

Stanisław Bylina

porucznik
Data i miejsce urodzenia	18 kwietnia 1898 Kijów
Data śmierci	29 marca 1921
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego Wojsko Polskie
Formacja	I Korpus Polski
Jednostki	1 pułk Ułanów Krechowieckich
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-ukraińska wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Stanisław Bylina (ur. 18 kwietnia 1898 w Kijowie, zm. 29 marca 1921) – żołnierz armii rosyjskiej, oficer Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej. Kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się w Kijowie w rodzinie Jana i Janiny z Grodzieckich^[1]. Absolwent gimnazjum w Kijowie. W 1914 wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej. Od 1917 walczył w szeregach 1 pułku ułanów I Korpusu Polskiego w Rosji gen Józefa Dowbora-Muśnickiego. Po rozwiązaniu korpusu, w 1918 wstąpił do odrodzonego Wojska Polskiego i otrzymał przydział do 1 pułku Ułanów Krechowieckich^[1]. 11 listopada 1918 rozbrajał w Warszawie oddziały niemieckie, za co odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu „Virtuti Militari”^[1]. Od grudnia walczył na froncie polsko-ukraińskim w obronie Przemyśla, a następnie w składzie macierzystego pułku walczył na frontach wojny polsko-bolszewickiej. We wrześniu 1919 mianowany podporucznikiem, a w listopadzie 1920 został awansowany na stopień porucznika i jednocześnie objął dowództwo 3 szwadronu 1 p.uł^[1].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nr 6872)^[1]
• Krzyż Niepodległości (1932)^[1][2]
• Krzyż Walecznych^[1]

Przypisy

Bibliografia

• Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.