Stanisław Cynarski
| Data i miejsce urodzenia | 18 sierpnia 1923 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 24 listopada 1996 |
| Zawód, zajęcie | historyk |
| Tytuł naukowy | profesor nadzwyczajny |
| Alma Mater | Uniwersytet Jagielloński |
| Uczelnia | Uniwersytet Jagielloński |
| Odznaczenia | |
   | |
Stanisław Cynarski (ur. 18 sierpnia 1923 w Różance[1], zm. 24 listopada 1996 w Jaśle) – polski historyk, regionalista, doktor habilitowany, profesor nadzwyczajny Uniwersytetu Jagiellońskiego. Honorowy Obywatel miast Krosna i Jasła.
Życiorys
Ukończył szkołę powszechną w Wielopolu Skrzyńskim, następnie rozpoczął naukę w gimnazjum w Ropczycach. Po wybuchu II wojny światowej uczył się na tajnych kompletach, w latach 1942–1944 był żołnierzem Armii Krajowej[2]. Egzamin dojrzałości złożył w Przemyślu w 1946 roku[3].
Pracował jako nauczyciel w szkołach podstawowych w Szkodnej i Gliniku, w 1950 roku rozpoczął studia historyczne w Państwowej Wyższej Szkole Pedagogicznej w Krakowie, które kontynuował na Uniwersytecie Jagiellońskim[2]. Dyplom magistra uzyskał w 1955 roku[4]. Przez kolejne cztery lata był aspirantem w Katedrze Historii Polski Nowożytnej, następnie starszym asystentem w Katedrze (później Zakładzie) Historii Powszechnej Średniowiecznej Uniwersytetu Jagiellońskiego[3]. W latach 1958–1960 był również pracownikiem Muzeum w Krośnie[2].
W 1961 roku uzyskał doktorat, w 1963 stanowisko adiunkta. Habilitację uzyskał w 1970 roku[3][a], na podstawie rozprawy Paolo Sarpi i jego związki z Polską[4]. W latach 1979–1990 był kierownikiem Zakładu Historii Powszechnej Średniowiecznej[3]. Prowadził badania nad kulturą szlachecką w Polsce XVI i XVII wieku, stosunkami polsko-włoskimi w XVI wieku oraz studia regionalne historii Małopolski i Podkarpacia w wiekach XIV–XVIII[2][4]. Był autorem licznych prac naukowych, redaktorem „Prac Historycznych Uniwersytetu Jagiellońskiego” oraz serii „Studia Italo-Polonica”, członkiem Polskiego Towarzystwa Historycznego oraz Komisji Odrodzenia i Reformacji Polskiej Akademii Nauk[3]. Brał udział w pracach Głównej Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich w Polsce[2]. Ne emeryturę przeszedł w 1993 roku[3].
Został odznaczony między innymi Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, odznaką honorową Zasłużony Działacz Kultury oraz Odznaką „Za zasługi dla województwa krośnieńskiego”[3]. Otrzymał tytuł Honorowego Obywatela miasta Krosna[2].
Zmarł w 1996 roku w Jaśle, został pochowany na tamtejszym cmentarzu komunalnym[3].
Uwagi
- ↑ Wanda Belcik podaje 1963 rok jako datę uzyskania habilitacji.
Przypisy
- ↑ Krzysztof Baczkowski: Idō - Ruch dla Kultury : rocznik naukowy : [filozofia, nauka, tradycje wschodu, kultura, zdrowie, edukacja]. Stowarzyszenie Idōkan Polska, 2001. s. 365. [dostęp 2022-04-03]. (pol.).
- ↑ a b c d e f Wanda Belcik, Regionaliści krośnieńscy – informator biograficzny, Krosno: Stowarzyszenie Miłośników Ziemi Krośnieńskiej [etc.], 2007, ISBN 978-83-7530-019-2, OCLC 233428279.
- ↑ a b c d e f g h Krzysztof Baczkowski: Prof. dr hab. Stanisław Cynarski 1923–1996 [w:] „Acta Universitatis Iagellonicae”. Vol. XIV, nr 3 (208), grudzień 1996.
- ↑ a b c Danuta Quirini-Popławska: Stanisław Cynarski (1923–1996) [w:] „Odrodzenie i Reformacja w Polsce” Vol. XLI, 1997. ISSN 0029-8514.
Media użyte na tej stronie
Polish decoration Zasłużony Działacz Kultury (Meritorious Culture Activist)