Stanisław Dąbrowski (1947–2014)

Stanisław Dąbrowski

Data i miejsce urodzenia	12 kwietnia 1947 Sokołów Podlaski
Data i miejsce śmierci	9 stycznia 2014 Warszawa
Pierwszy prezes Sądu Najwyższego
Okres	od 19 października 2010 do 9 stycznia 2014
Poprzednik	Lech Gardocki
Następca	Lech Krzysztof Paprzycki (p.o.)
Poseł na Sejm kontraktowy
Okres	od 18 czerwca 1989 do 25 listopada 1991
Przynależność polityczna	Obywatelski Klub Parlamentarny
Odznaczenia

Grób Stanisława Dąbrowskiego na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Stanisław Zbigniew Dąbrowski (ur. 12 kwietnia 1947 w Sokołowie Podlaskim^[1], zm. 9 stycznia 2014 w Warszawie^[2]) – polski prawnik, sędzia Sądu Najwyższego orzekający w Izbie Cywilnej, przewodniczący Krajowej Rady Sądownictwa, w latach 2010–2014 pierwszy prezes Sądu Najwyższego i z urzędu przewodniczący Trybunału Stanu, poseł na Sejm X kadencji.

Życiorys

Syn Tadeusza i Anny^[3], urodził się w rodzinie sędziego i nauczycielki. Ukończył liceum ogólnokształcące w rodzinnym mieście, a następnie w 1970 studia prawnicze na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego. Od 1974 był sędzią kolejnych szczebli, rozpoczynając pracę w Sądzie Rejonowym w Węgrowie. Od 1980 do 1990 orzekał w Sądzie Wojewódzkim w Siedlcach. W 1980 wstąpił do Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”, pełnił funkcję przewodniczącego Międzyzakładowej Komisji „S” dla okręgu Sądu Wojewódzkiego w Siedlcach, był również członkiem Krajowej Komisji Koordynacyjnej Pracowników Wymiaru Sprawiedliwości.

Był współzałożycielem Klubu Inteligencji Katolickiej w Siedlcach, a także jego pierwszym prezesem (1981–1985). W latach 1989–1991 sprawował mandat posła na Sejm kontraktowy, wybranego z ramienia Komitetu Obywatelskiego z okręgu garwolińskiego^[1]. W 1990 zaczął orzekać w Izbie Cywilnej Sądu Najwyższego. W 2004 został powołany na stanowisko wiceprzewodniczącego Krajowej Rady Sądownictwa, a od 27 marca 2006 do 22 marca 2010 był jej przewodniczącym^[4]. 14 października 2010 powołany przez prezydenta Bronisława Komorowskiego na pierwszego prezesa Sądu Najwyższego^[5].

Zmarł 9 stycznia 2014 w trakcie kadencji^[6]. Uroczystości pogrzebowe odbyły się 16 stycznia 2014, został pochowany na wojskowych Powązkach^[7] (kwatera FIV-tuje-13)^[8].

Odznaczenia, upamiętnienie

W 1978 został odznaczony Brązowym Krzyżem Zasługi^[9]. Pośmiertnie w 2014 odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski^[10] oraz Medalem „Zasłużony dla Wymiaru Sprawiedliwości – Bene Merentibus Iustitiae”^[11][12]. W 2016 pośmiernie odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności^[13].

Imieniem Stanisława Dąbrowskiego została nazwana największa spośród sal rozpraw w siedzibie Sądu Najwyższego w Warszawie^[14].

Przypisy

Bibliografia

• Stanisław Dąbrowski, [w:] Nasi w Sejmie i w Senacie. Posłowie i senatorowie wybrani z listy Solidarności, Volumen, Warszawa 1990, s. 37.
• Stanisław Dąbrowski, [w:] Sejm i Senat Rzeczypospolitej Polskiej 1989–1991, Warszawa 1991, s. 103.