Stanisław Dawidczyński

Stanisław Dawidczyński
Pełne imię i nazwisko	Stanisław Kazimierz Dawidczyński
Data i miejsce urodzenia	29 września 1944 Łódź
Wzrost	177 cm
Pozycja	napastnik, pomocnik, obrońca
Kariera juniorska
Lata Klub 1954–1962 ŁKS-Włókniarz/ŁKS Łódź
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1962–1965 ŁKS Łódź 30 (4) 1965–1967 Cracovia 41 (2) 1968–1976 Gwardia Warszawa 161 (11) 1976 Polish Eagles SC 1976–1977 New York Apollo 1978–1984 Polonez Warszawa 1985–1987 Lappfjärd BK
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole Polska U-19 Polska U-21
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1978–1984 Polonez Warszawa 1985–1987 Lappfjärd BK 1988–1992 Polonia Warszawa 1992–1993 Hutnik Warszawa 1993 Stomil Olsztyn 1994 Ursus Warszawa 1994–1997 Okęcie Warszawa 1997 Polonia Warszawa (asystent) 1998 Polska U-21 (asystent) 2000 Stomil Olsztyn 2000–2001 Stomil Olsztyn (koordynator) 2010–2011 Widzew II Łódź

Paweł Dawidczyński, właśc. Stanisław Kazimierz Dawidczyński (ur. 29 września 1944 w Łodzi) – polski piłkarz i trener piłkarski.

Kariera klubowa

Jako zawodnik występował – w różnych etapach kariery – na wielu boiskowych pozycjach: od napastnika, poprzez pomocnika do obrońcy-stopera, na wszystkich prezentując wysokie umiejętności techniczne (w 1963 demonstrował swoją technikę na kursie trenerskim FIFA w Szwecji, gdzie przebywał wspólnie z trenerem Kazimierzem Górskim i piłkarzem Legii Warszawa Wiesławem Korzeniowskim). W 1962 zdobył mistrzostwo Polski juniorów w barwach swojego macierzystego klubu – ŁKS; był zawodnikiem ŁKS w latach 1954–1965 (zaliczając występy w ekstraklasie), później grał w Cracovii (1965–1967, występy w ekstraklasie), warszawskiej Gwardii (1967–1976). Jako piłkarz Gwardii zaliczył w najwyższej klasie rozgrywkowej 136 spotkań i zdobył 6 bramek. Lata 1976–1977 spędził w lidze amerykańskiej, występując jako piłkarz Polish Eagles Filadelfia i Apollo Nowy Jork. Po powrocie do kraju do 1984 grał w Polonezie Warszawa, a karierę kończył w Finlandii, gdzie w klubie Lappfjärd BK (1985–1987) występy na boisku łączył z obowiązkami trenera. W barwach ŁKS zaliczył kilka spotkań reprezentacyjnych wśród juniorów.

Kariera trenerska

Studia w zakresie wychowania fizycznego rozpoczął w Krakowie; w 1969 ukończył Akademię Wychowania Fizycznego w Warszawie. Od 1984 legitymuje się dyplomem trenera I klasy. W latach 1988–1992 był trenerem Polonii Warszawa, która pod jego kierunkiem odzyskała II-ligowy status (1991); cztery i pół roku, które Dawidczyński przepracował na stanowisku pierwszego trenera Polonii, stanowi klubowy rekord. W 1997 w tym samym klubie był asystentem trenera Włodzimierza Małowiejskiego. Prowadził ponadto inne kluby warszawskie – Hutnika, Ursus i Okęcie. Trenował także dwukrotnie zespół Stomilu Olsztyn; w 1993, kiedy klub ten występował w II lidze, wspólnie z Józefem Łobockim stworzył podwaliny awansu do ekstraklasy, a sukces przypieczętował w rundzie wiosennej Bogusław Kaczmarek. Po raz drugi Dawidczyński był trenerem (oraz tzw. trenerem-koordynatorem) Stomilu w latach 2000–2001, w okresie gry klubu w I lidze (został trenerem po zamieszaniu z niedoszłym zatrudnieniem w Olsztynie Zdzisława Podedwornego).

W 1998 współpracował ponadto z kadrą narodową Polski do lat 21.

Od 1 lipca 2010 prowadził drużynę rezerw Widzewa Łódź.

Bibliografia

• Andrzej Gowarzewski, Polonia, Warszawianka, Gwardia. Prawdziwa historia trzech klubów, Wydawnictwo GiA, Katowice 2003 (7. część cyklu „Kolekcja klubów” tegoż wydawnictwa)