Stanisław Domański (neurolog)

Stanisław Domański

Data i miejsce urodzenia	29 kwietnia 1844 Kraków
Data i miejsce śmierci	12 lutego 1916 Kraków
profesor nauk medycznych
Specjalność: neurologia
Alma Mater	Uniwersytet Jagielloński
Doktorat	luty 1868
Profesura	1879
Uczelnia	Uniwersytet Jagielloński

Dom Domańskich w Rudawie

Stanisław Domański (ur. 29 kwietnia 1844 w Krakowie, zm. 12 lutego 1916 tamże) – polski lekarz neurolog, profesor neurologii Uniwersytetu Jagiellońskiego, radny Krakowa, członek Wydziału Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Krakowie w 1888 roku^[1].

Życiorys

Syn Wawrzyńca Domańskiego, profesora weterynarii UJ; mąż Antoniny Domańskiej. Uczęszczał do gimnazjum św. Anny, po otrzymaniu świadectwa dojrzałości studiował medycynę na UJ w latach 1862-1867. Tytuł doktora medycyny otrzymał w lutym 1868. Od 1870 do 1874 był asystentem przy katedrze fizjologii u prof. Piotrowskiego. W 1879 mianowano go na profesora nadzwyczajnego neuropatologii. Od 1881 do śmierci należał do rady miejskiej Krakowa, był drugim wiceprezydentem Krakowa w 1904 roku. Jako działacz społeczny zajmował się zagadnieniami higieniczno-sanitarnymi. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie kwatera VII^[2].

Wybrane prace

• Wykład elektroterapii do użytku lekarzy praktycznych zastosowany. Warszawa 1876

Przypisy

Bibliografia

• Piotr Szarejko. Słownik lekarzy polskich XIX wieku. Tom 4. Wydawnictwo Naukowe Semper ss. 94-95 ISBN 83-86951-28-1

Linki zewnętrzne

• Publikacje Stanisława Domańskiego w bibliotece Polona