Stanisław Domasik

Stanisław Domasik
Ilustracja
Ks. kan. Stanisław Domasik (z lewej) podczas uczczenia pamięci Józefa Piłsudskiego na Wawelu (1935)
Kraj działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

1884
Witkowice

Data i miejsce śmierci

19 października 1948
Kraków

Miejsce pochówku

Cmentarz Rakowicki

Proboszcz bazyliki archikatedralnej św. Stanisława i św. Wacława w Krakowie
Okres sprawowania

1932–1948

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

1909

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski

Stanisław Domasik (ur. 1884 w Witkowicach, zm. 19 października 1948 w Krakowie) – polski duchowny rzymskokatolicki, doktor teologii, kanonik Krakowskiej Kapituły Katedralnej, proboszcz bazyliki archikatedralnej św. Stanisława i św. Wacława w Krakowie.

Życiorys

Urodził się w 1884 w Witkowicach[1]. Pierwotnie rozpoczął studia na Uniwersytecie Jagiellońskim, po czym przeniósł się do seminarium i w 1909 otrzymał sakrament święceń zostając duchownym rzymskokatolickim[1]. W 1912 uzyskał tytuł naukowy doktora teologii na Uniwersytecie w Innsbrucku. Po wybuchu I wojny światowej został wcielony do c. i k. armii i służył jako kapelan wojskowy[1].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został proboszczem Parafii Opatrzności Bożej w Białej Krakowskiej. W 1924 abp Adam Stefan Sapieha mianował go kanonikiem Kapituły Metropolitalnej Krakowskiej, którą ks. Domasik pełnił do końca istnienia II Rzeczypospolitej[2].

Od 1932 do 1948 sprawował urząd proboszcza bazyliki archikatedralnej św. Stanisława i św. Wacława w Krakowie[1]. W nocy z 23/24 czerwca 1937 uczestniczył w ceremonii przeniesienia trumny ze zwłokami trumny Józefa Piłsudskiego pochowanego na Wawelu z krypty św. Leonarda do krypty pod Wieżą Srebrnych Dzwonów, podpisując stosowny protokół[1]. (wydarzenie to wywołało tzw. konflikt wawelski).

11 listopada 1937 otrzymał Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski „za zasługi na polu pracy społecznej”[3].

Podczas II wojny światowej w czasie okupacji niemieckiej pełnił funkcję kanclerza Kurii Metropolitalnej w Krakowie[1]. Został usunięty z pomieszczeń w komnatach wawelskich, które zajął generalny gubernator okupowanych ziem polskich (Generalne Gubernatorstwo), Hans Frank[1].

Zmarł 19 października 1948[1][4][5]. Został pochowany w grobowcu kanoników Krakowskiej Kapituły Katedralnej na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie (pas LD, rząd zachód)[5].

Przypisy

  1. a b c d e f g h Gdyńskie rody. gdynia.naszemiasto.pl. [dostęp 2015-03-23].
  2. Jacek Urban: Otwarcie grobu św. Stanisława i św. Floriana w katedrze krakowskiej w 1939 R.. swflorian.net. [dostęp 2015-03-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2 kwietnia 2015)].
  3. M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 410
  4. Kazimierz Figlewicz, Kronika katedry na Wawelu 1934 - 1982, Kraków 2014, s. 159.
  5. a b Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie. Internetowy lokalizator grobów. Stanisław Domasik. rakowice.eu. [dostęp 2018-10-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-27)].

Media użyte na tej stronie

Commemoration of Józef Piłsudski by His Sarcophagus in Wawel (1935).JPG
Uczczenie pamięci marszałka Polski Józefa Piłsudskiego w Krakowie. Przedstawiciele Sejmu i Senatu przy sarkofagu marszałka Józefa Piłsudskiego w krypcie św. Leonarda na Wawelu. Widoczni m.in.: od lewej, pierwszy rząd: marszałek sejmu Stanisław Car, senator Mikołaj Kwaśniewski, marszałek senatu Aleksander Prystor, senator Bogusław Miedziński, senator Leon Kozłowski (w okularach) i wojewoda krakowski Władysław Raczkiewicz (2. z prawej), senator gen. Aleksander Osiński (1. z prawej). W drugim rzędzie stoją: wicemarszałek Sejmu Władysław Byrka (na lewo za L. Kozłowskim) i senator płk Janusz Jagrym-Maleszewski (2. z lewej). Przy sarkofagu stoi proboszcz katedry wawelskiej ks. Stanisław Domasik.