Stanisław Dunin-Borkowski

Stanisław Bolesław Dunin-Borkowski (ur. 13 kwietnia 1901, zm. 9 października 1939)[1] – pedagog, przyrodnik, etnograf, znawca Gorców oraz Beskidu Wyspowego. Autor przewodnika po okolicach Rabki. Twórca sieci szlaków turystycznych oddziału PTT w Rabce.

Życiorys

W 1922 roku wytyczył z Rabki-Zaryte na Luboń Wielki żółty szlak turystyczny, który w uznaniu jego zasług nazwany został Percią Borkowskiego. Zaprojektował i zabiegał o wybudowanie schroniska na Luboniu Wielkim. W latach 1933-1936 był kierownikiem tego schroniska, noszącego obecnie jego imię[2]. Miał opinię niezrównanego gawędziarza opowiadającego przypowieści góralskie. Zdobył także uznanie jako ratownik górski. Według relacji Stanisława Pagaczewskiego, w ostatnim okresie życia cierpiał na chorobę alkoholową, która przyczyniła się do jego nagłej, przedwczesnej śmierci[3].

Przypisy

  1. ↑ Małgorzata Wójtowicz-Wierzbicka: Początek, czyli jak się zaczęło muzeum w Rabce. Muzeum im. Władysława Orkana w Rabce-Zdroju. [dostęp 2019-05-11].
  2. ↑ Katarzyna Ceklarz: Schronisko na Luboniu Wielkim im. Stanisława Dunin-Borkowskiego. Schronisko górskie PTTK na Luboniu Wielkim. [dostęp 2019-05-11]. (pol.).
  3. ↑ Stanisław Pagaczewski: Znów idę na południe. Warszawa: Sport i Turystyka, 1979, s. 142. ISBN 83-217-2242-3.

Bibliografia

  • Dariusz Gacek – "Beskid Wyspowy"

Linki zewnętrzne