Stanisław Furmanik

Stanisław Furmanik
"|-Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

20 czerwca 1896
Saratow

Data i miejsce śmierci

11 maja 1972
Warszawa

Docent, doktor habilitowany
Specjalność: Teoria literatury, Krytyka literacka
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski[1]

Wykładowca, naukowiec
Jednostka

Katedra Literatury Polskiej na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu[2]

Stanisław Furmanik (ur. 20 czerwca 1896 w Saratowie, zm. 11 maja 1972 w Warszawie) – polski teoretyk literatury, krytyk literacki, tłumacz i wykładowca akademicki[1][3].

Biografia

Urodził się 20 czerwca 1896 w Saratowie. Jego ojciec Józef był kompozytorem muzyki organowej, organistą i pedagogiem.

W młodości Stanisław Furmanik podjął studia z muzykologii[1]. Następnie w latach 19171922 odbył na Uniwersytecie Warszawskim studia z polonistyki i romanistyki[1], po czym podjął pracę jako nauczyciel gimnazjalny.

W latach 19301936 wykładał w Wyższej Szkole Dziennikarskiej w Warszawie. W latach 1930. był pracownikiem Wydziału Sztuki Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego w Warszawie[a]. Od 1949 roku był nauczycielem akademickim: od 1957 jako docent w Katedrze Literatury Polskiej na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu[4]. Prowadził tam między innymi konwersatoria z literatury polskiej XX wieku, prowadził też seminarium magisterskie, z zakresu poetyki historycznej. Podczas swej pracy na UAM zajmował się również twórczością Prusa (między innymi jako promotor pracy Edwarda Pieścikowskiego dotyczącej powieści Lalka). Edward Balcerzan we wspomnieniu pośmiertnym podkreślił, że: „Jako pedagog był zdecydowanym przeciwnikiem wiedzy encyklopedycznej: koncentrował się wokół kilku problemów wybranych – uczył lektury wielokrotnej, zwolnionej, dokładnej, prowadzącej nie tyle ku bezbrzeżnym obszarom >>wpływów i zależności<<, ile w głąb utworu, w najgłębsze struktury znaczeń i walorów estetycznych”[1].

Stanisław Furmanik – szósty z lewej – na Zebraniu Wydziału Sztuki Ministerstwa W.R.i O.P., Warszawa, 1938 - zdjęcie udostępnione dzięki uprzejmości Barbary Vetulani, żony Armanda Vetulaniego[b][c]
Stanisław Furmanik na wycieczce - w drodze ze Smolnik (północna Suwalszczyzna) nad jezioro Hańcza, wakacje, sierpień 1967

W latach powojennych współpracował z Wyższą Szkołą Filmową w Łodzi. Był także od 1958 (od początku istnienia) jednym z redaktorów Słownika języka polskiego Polskiej Akademii Nauk pod redakcją Witolda Doroszewskiego[5]. Zajmował się również przekładami z literatury rosyjskiej.

Do jego głównych zainteresowań badawczych należały zagadnienia wersyfikacji polskiej. Ich przegląd stanowił opublikowany w 1967 roku tom Słowo i obraz, na który złożyły się niektóre jego opracowania z poprzednich lat[d]. Zainteresowania Stanisława Furmanika obejmowały ponadto szeroki obszar zagadnień filozoficznych, m.in. dotyczących sposobów pojmowania czasu na przestrzeni dziejów (czas cykliczny – czas linearny) oraz pochodzenia rodzaju ludzkiego (monofiletyzmpolifiletyzm)[6].

Zmarł 11 maja 1972 w Warszawie[7] i został pochowany na warszawskim cmentarzu Stare Powązki[e].

Nagrobek Stanisława Furmanika i jego rodziny na cmentarzu Stare Powązki, stan z dnia 4 listopada 2021 (w alejce prostopadłej do Alei Zasłużonych na wysokości grobów Rodziewiczówny, Janowskiego i Bułhaka

Publikacje

Uwagi

  1. Por. zdjęcie z 1938: Stanisław Furmanik – szósty z lewej.
  2. Ponadto niektóre inne osoby wymienione na liście szczegółowej sporządzonej przez Armanda Vetulaniego: pierwszy z lewej – Armand Vetulani (historyk sztuki), druga z lewej - Monika Moraczewska, trzeci z lewej - Jerzy Szablowski (historyk sztuki), czwarta z lewej Jadwiga Mączewska (?- pisownia nieczytelna), piąty z lewej - Maciej Masłowski (historyk sztuki), siódma z lewej Michalina Chełmońska-Szczepankowska (?), ósmy z lewej "Mirski"? (brak imienia), dziewiąta z lewej Wanda Telakowska (artystka sztuk plastycznych, organizatorka polskiego wzornictwa przemysłowego), dziesiąty z lewej Władysław Zawistowski (krytyk) - naczelnik Wydziału Sztuki Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego, jedenasty od lewej Jan Alfred Lauterbach (historyk sztuki, mauzeolog), dwunasty od lewej Tadeusz Mayzner (pedagog, kompozytor i dyrygent, popularyzator muzyki wśród dzieci i młodzieży), trzynasta od lewej Anna Sosińska ("Kropeczka"), czternasty od lewej Michał Rusinek (pisarz), piętnasta od lewej Hanna Garlińska-Walicka-Zembrzuska (córka Czesława Garlińskiego założyciela znanego salonu sztuki w Warszawie, zamężna m.in. za Michałem Walickim), szesnasta od lewej Halina Balińska-Tabęcka, siedemnasty od lewej Karol Wilhelm Henneberg, osiemnasta od lewej Jadwiga Przeworska, dziewiętnasty od lewej Kazimierz? - lub Stanisław Golachowski, dwudziesty od lewej (pierwszy z prawej) - Michał Gabriel Karski (tłumacz i poeta).
  3. Zob. szczegółową listę obecnych zanotowaną przez Armanada Vetulaniego.
  4. W części zatytułowanej Słowo zawarł rozdziały: 1) Paradoksy przekładu, 2) O polskiej prozie rymowanej, 3) O interpunkcji staropolskiej, 4) O wersyfikacji Mickiewicza, 5) Ze studiów nad sonetami Mickiewicza, 6) Kompozycja metryczna Balladyny. Z kolei w części zatytułowanej Obraz zawarł teksty O sztuce teatru (gdzie pisał m.in. Dziadach, Przepióreczce w Warszawskim Teatrze Ludowym; dramatach T. Wildera) oraz O dwóch językach w filmie: Muzyka w filmie.
  5. W alejce prostopadłej do Alei zasłużonych na wysokości grobów Rodziewiczówny, Janowskiego i Bułhaka.

Przypisy

  1. a b c d e Edward Balcerzan: Stanisław Furmanik (20 VI 1896 – 11 V 1972), „Biuletyn Polonistyczny”, Grudzień 1973 - zob: https://paperity.org/p/97867465/stanislaw-furmanik-20-vi-1896-11-v-1972 (dostęp: 10 marca 2022).
  2. Seweryna Wysłouch: Stanisław Furmanik (1896-1972) – znawca tajników wersyfikacji, [w:] „Stulecie Poznańskiej polonistyki”, s. 83 - zob.: http://psp.amu.edu.pl/asset/public/1249/Spis%20tre%C5%9Bci_Stulecie_III.pdf (dostęp: 12 marca 2022).
  3. Furmanik Stanisław, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2022-03-13].
  4. Seweryna Wysłouch: Stanisław Furmanik (1896-1972) – znawca tajników wersyfikacji, [w:] „Stulecie Poznańskiej polonistyki”, s. 83 – zob.: http://psp.amu.edu.pl/asset/public/1249/Spis%20tre%C5%9Bci_Stulecie_III.pdf (dostęp: 12 marca 2022).
  5. Słownik języka polskiego (Witold Doroszewski), t I Warszawa 1958, Polska Akademia Nauk, wyd. Wiedza Powszechna, s.V.
  6. Nagranie głosu Stanisława Furmanika podczas jego wizyty w domu Maslowskich w Podkowie Leśnej okolo 1965 roku.
  7. W Instytucie Gruźlicy przy ul. Płockiej w Warszawie - w rezultacie choroby nowotworowej płuc.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Stanislaw Furmanik, polonista, nagrobek Stare Powazki.jpg
Autor: Jedrzej1224, Licencja: CC BY-SA 4.0
This is my own photograph of Stanislaw Furmanik (1896-1972), Polish literature philologist and historian, grave at Stare Powązki cemetery, Warsaw, November the 4th, 2021
Assembly of Fine Arts Section of Ministry of Religious Denominations and Public Education, Warsaw, Poland in 1930ies.jpeg
Autor: It's my own faithful copy of the original photograph from my family archive, Licencja: CC BY-SA 4.0
Assembly of Fine Arts Section of Ministry of Religious Denominations and Public Education, Warsaw, Poland in 1930ies
Stanisław Furmanik, Trip, Smolniki, Suwałki Region, Poland, Summer Holidays 1967.jpg
Autor: Jedrzej1224, Licencja: CC BY-SA 4.0
This is my own photograph - Mr Stanisław Furmanik trip near Smolniki village, Suwałki Region, Poland, Summer Holidays, 1967