Stanisław Furmanik
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Docent, doktor habilitowany | |
Specjalność: Teoria literatury, Krytyka literacka | |
Alma Mater | |
Wykładowca, naukowiec | |
Jednostka | Katedra Literatury Polskiej na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu[2] |
Stanisław Furmanik (ur. 20 czerwca 1896 w Saratowie, zm. 11 maja 1972 w Warszawie) – polski teoretyk literatury, krytyk literacki, tłumacz i wykładowca akademicki[1][3].
Biografia
Urodził się 20 czerwca 1896 w Saratowie. Jego ojciec Józef był kompozytorem muzyki organowej, organistą i pedagogiem.
W młodości Stanisław Furmanik podjął studia z muzykologii[1]. Następnie w latach 1917–1922 odbył na Uniwersytecie Warszawskim studia z polonistyki i romanistyki[1], po czym podjął pracę jako nauczyciel gimnazjalny.
W latach 1930–1936 wykładał w Wyższej Szkole Dziennikarskiej w Warszawie. W latach 1930. był pracownikiem Wydziału Sztuki Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego w Warszawie[a]. Od 1949 roku był nauczycielem akademickim: od 1957 jako docent w Katedrze Literatury Polskiej na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu[4]. Prowadził tam między innymi konwersatoria z literatury polskiej XX wieku, prowadził też seminarium magisterskie, z zakresu poetyki historycznej. Podczas swej pracy na UAM zajmował się również twórczością Prusa (między innymi jako promotor pracy Edwarda Pieścikowskiego dotyczącej powieści Lalka). Edward Balcerzan we wspomnieniu pośmiertnym podkreślił, że: „Jako pedagog był zdecydowanym przeciwnikiem wiedzy encyklopedycznej: koncentrował się wokół kilku problemów wybranych – uczył lektury wielokrotnej, zwolnionej, dokładnej, prowadzącej nie tyle ku bezbrzeżnym obszarom >>wpływów i zależności<<, ile w głąb utworu, w najgłębsze struktury znaczeń i walorów estetycznych”[1].
W latach powojennych współpracował z Wyższą Szkołą Filmową w Łodzi. Był także od 1958 (od początku istnienia) jednym z redaktorów Słownika języka polskiego Polskiej Akademii Nauk pod redakcją Witolda Doroszewskiego[5]. Zajmował się również przekładami z literatury rosyjskiej.
Do jego głównych zainteresowań badawczych należały zagadnienia wersyfikacji polskiej. Ich przegląd stanowił opublikowany w 1967 roku tom Słowo i obraz, na który złożyły się niektóre jego opracowania z poprzednich lat[d]. Zainteresowania Stanisława Furmanika obejmowały ponadto szeroki obszar zagadnień filozoficznych, m.in. dotyczących sposobów pojmowania czasu na przestrzeni dziejów (czas cykliczny – czas linearny) oraz pochodzenia rodzaju ludzkiego (monofiletyzm – polifiletyzm)[6].
Zmarł 11 maja 1972 w Warszawie[7] i został pochowany na warszawskim cmentarzu Stare Powązki[e].
Publikacje
- Próba wyznaczenia przedmiotu muzyki, „Kwartalnik Muzyczny”, 1929;
- Podstawy wersyfikacji polskiej – Nauka o wierszu polskim, Warszawa-Kraków 1947, wyd. E. Kuthan;
- O sylabotonizmie, „Pamiętnik Literacki”, 1956, 47/2, s. 448–460;
- O interpunkcji w drukach staropolskich. „Pamiętnik Literacki”, 46/4;
- Z zagadnień wersyfikacji polskiej, Warszawa 1956, wyd. PWN;
- Krzysztof Niemirycz: Bajki Ezopowe, opracował Stanisław Furmanik, wyd. Ossolineum, 1957;
- Zarys deklamatoryki, Warszawa 1958;
- Słowo i obraz (wybór prac teoretycznych), Wydawnictwo Poznańskie, Poznań 1967.
Uwagi
- ↑ Por. zdjęcie z 1938: Stanisław Furmanik – szósty z lewej.
- ↑ Ponadto niektóre inne osoby wymienione na liście szczegółowej sporządzonej przez Armanda Vetulaniego: pierwszy z lewej – Armand Vetulani (historyk sztuki), druga z lewej - Monika Moraczewska, trzeci z lewej - Jerzy Szablowski (historyk sztuki), czwarta z lewej Jadwiga Mączewska (?- pisownia nieczytelna), piąty z lewej - Maciej Masłowski (historyk sztuki), siódma z lewej Michalina Chełmońska-Szczepankowska (?), ósmy z lewej "Mirski"? (brak imienia), dziewiąta z lewej Wanda Telakowska (artystka sztuk plastycznych, organizatorka polskiego wzornictwa przemysłowego), dziesiąty z lewej Władysław Zawistowski (krytyk) - naczelnik Wydziału Sztuki Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego, jedenasty od lewej Jan Alfred Lauterbach (historyk sztuki, mauzeolog), dwunasty od lewej Tadeusz Mayzner (pedagog, kompozytor i dyrygent, popularyzator muzyki wśród dzieci i młodzieży), trzynasta od lewej Anna Sosińska ("Kropeczka"), czternasty od lewej Michał Rusinek (pisarz), piętnasta od lewej Hanna Garlińska-Walicka-Zembrzuska (córka Czesława Garlińskiego założyciela znanego salonu sztuki w Warszawie, zamężna m.in. za Michałem Walickim), szesnasta od lewej Halina Balińska-Tabęcka, siedemnasty od lewej Karol Wilhelm Henneberg, osiemnasta od lewej Jadwiga Przeworska, dziewiętnasty od lewej Kazimierz? - lub Stanisław Golachowski, dwudziesty od lewej (pierwszy z prawej) - Michał Gabriel Karski (tłumacz i poeta).
- ↑ Zob. szczegółową listę obecnych zanotowaną przez Armanada Vetulaniego.
- ↑ W części zatytułowanej Słowo zawarł rozdziały: 1) Paradoksy przekładu, 2) O polskiej prozie rymowanej, 3) O interpunkcji staropolskiej, 4) O wersyfikacji Mickiewicza, 5) Ze studiów nad sonetami Mickiewicza, 6) Kompozycja metryczna Balladyny. Z kolei w części zatytułowanej Obraz zawarł teksty O sztuce teatru (gdzie pisał m.in. Dziadach, Przepióreczce w Warszawskim Teatrze Ludowym; dramatach T. Wildera) oraz O dwóch językach w filmie: Muzyka w filmie.
- ↑ W alejce prostopadłej do Alei zasłużonych na wysokości grobów Rodziewiczówny, Janowskiego i Bułhaka.
Przypisy
- ↑ a b c d e Edward Balcerzan: Stanisław Furmanik (20 VI 1896 – 11 V 1972), „Biuletyn Polonistyczny”, Grudzień 1973 - zob: https://paperity.org/p/97867465/stanislaw-furmanik-20-vi-1896-11-v-1972 (dostęp: 10 marca 2022).
- ↑ Seweryna Wysłouch: Stanisław Furmanik (1896-1972) – znawca tajników wersyfikacji, [w:] „Stulecie Poznańskiej polonistyki”, s. 83 - zob.: http://psp.amu.edu.pl/asset/public/1249/Spis%20tre%C5%9Bci_Stulecie_III.pdf (dostęp: 12 marca 2022).
- ↑ Furmanik Stanisław, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2022-03-13] .
- ↑ Seweryna Wysłouch: Stanisław Furmanik (1896-1972) – znawca tajników wersyfikacji, [w:] „Stulecie Poznańskiej polonistyki”, s. 83 – zob.: http://psp.amu.edu.pl/asset/public/1249/Spis%20tre%C5%9Bci_Stulecie_III.pdf (dostęp: 12 marca 2022).
- ↑ Słownik języka polskiego (Witold Doroszewski), t I Warszawa 1958, Polska Akademia Nauk, wyd. Wiedza Powszechna, s.V.
- ↑ Nagranie głosu Stanisława Furmanika podczas jego wizyty w domu Maslowskich w Podkowie Leśnej okolo 1965 roku.
- ↑ W Instytucie Gruźlicy przy ul. Płockiej w Warszawie - w rezultacie choroby nowotworowej płuc.
Bibliografia
- Edward Balcerzan: Stanisław Furmanik (20 VI 1896 – 11 V 1972), „Biuletyn Polonistyczny”, Grudzień 1973 – zob: https://paperity.org/p/97867465/stanislaw-furmanik-20-vi-1896-11-v-1972(dostęp: 10 marca 2022)
- Furmanik Stanisław, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2022-03-13] .
- Seweryna Wysłouch: Stanisław Furmanik (1896-1972) – znawca tajników wersyfikacji, [w:] „Stulecie Poznańskiej polonistyki”, s. 83 – zob.: http://psp.amu.edu.pl/asset/public/1249/Spis%20tre%C5%9Bci_Stulecie_III.pdf (dostęp: 12 marca 2022)
Media użyte na tej stronie
Autor: Jedrzej1224, Licencja: CC BY-SA 4.0
This is my own photograph of Stanislaw Furmanik (1896-1972), Polish literature philologist and historian, grave at Stare Powązki cemetery, Warsaw, November the 4th, 2021
Autor: It's my own faithful copy of the original photograph from my family archive, Licencja: CC BY-SA 4.0
Assembly of Fine Arts Section of Ministry of Religious Denominations and Public Education, Warsaw, Poland in 1930ies
Autor: Jedrzej1224, Licencja: CC BY-SA 4.0
This is my own photograph - Mr Stanisław Furmanik trip near Smolniki village, Suwałki Region, Poland, Summer Holidays, 1967