Stanisław Góral
 Stanisław Góral, lata 80. | |
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Profesor doktor habilitowany nauk rolniczych | |
| Specjalność: hodowla roślin | |
| Alma Mater | Wyższa Szkoła Rolnicza w Olsztynie, obecnie: Uniwersytet Warmińsko-Mazurski |
| Doktorat | 1965 |
| Pracownik naukowy | |
| Uczelnia | Wyższa Szkoła Rolnicza w Olsztynie |
| Stanowisko | asystent, adiunkt |
| Okres zatrudn. | 1961–1969 |
| Instytucja | Stacja Hodowli Roślin Skrzeszowice |
| Stanowisko | główny hodowca |
| Okres zatrudn. | 1969–1971 |
| Instytucja | |
| Stanowisko | adiunkt, docent, profesor |
| Okres zatrudn. | 1971–2001 |
| Odznaczenia | |
   | |
Stanisław Góral (ur. 14 października 1930 w Wiśniowej, zm. 24 marca 2007 w Wołominie) – prof. dr hab. nauk rolniczych, więzień polityczny okresu stalinowskiego. Członek Związku Młodocianych Więźniów Politycznych lat 1944–1956 Jaworzniacy.
Życiorys
Pochodził z rodziny chłopskiej. Od czerwca 1948 należał do młodzieżowej organizacji antykomunistycznej Młode Wojsko Polskie[1] działającej w latach 1948–1949 w Staszowie. W listopadzie 1949 aresztowany przez Urząd Bezpieczeństwa i przetrzymywany przez pięć miesięcy w piwnicach PUBP w Sandomierzu. W czerwcu 1950 skazany wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego w Kielcach na łączną karę dziesięciu lat więzienia na podstawie artykułu 86 § 2 KKWP[2] oraz artykułu 3 i 4 Dekretu z dnia 13 czerwca 1946 r. o przestępstwach szczególnie niebezpiecznych w okresie odbudowy państwa[3]. Zasądzono mu również utratę praw publicznych i obywatelskich na 5 lat oraz przepadek mienia. Po wyroku odbywał karę pozbawienia wolności w więzieniach stalinowskich: zamek w Sandomierzu, Zakład Karny Rawicz, Jaworzno (tzw. Progresywne Więzienie dla Młodocianych). Zwolniony z więzienia w kwietniu 1956.
Kariera naukowa
Po wyjściu z więzienia, gdzie zdał maturę, rozpoczął studia w Wyższej Szkole Rolniczej (WSR) w Olsztynie (obecnie Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie), na Wydziale Rolniczym tej uczelni. Studia ukończył w 1961 r. ze stopniem magistra w specjalizacji agronomia. W WSR w Olsztynie rozpoczął pracę naukową. W latach 1961–1969 był asystentem i adiunktem[4] w Katedrze Genetyki. W 1965 r. obronił pracę doktorską pt. Wpływ nektarowania i oblotu owadów na osadzenie nasion u di- i tetraploidalnej koniczyny czerwonej (Trifolium pratense L.)[5], wykonaną pod kierunkiem prof. dr hab. Teresy Hulewicz.
W 1969 r. podjął pracę na stanowisku Głównego Hodowcy w Stacji Hodowli Roślin Skrzeszowice, należącym wówczas do Krakowskiej Hodowli Roślin[6].
W 1971 r. rozpoczął pracę w Instytucie Hodowli i Aklimatyzacji Roślin w Radzikowie na stanowisku adiunkta w Zakładzie Genetyki. W 1975 r. zdał kolokwium habilitacyjne z przewodu zatytułowanego Wartość hodowlana ekotypów Trifolium pratense L. var. spontaneum Willk..
W 1989 r. na wniosek Rady Naukowej IHAR Rada Państwa nadała docentowi St. Góralowi tytuł profesora.
Prof St. Góral pracując w Instytucie zarządzał Pracownią, Zakładem Naukowym, wreszcie Krajowym Centrum Roślinnych Zasobów Genowych. Pełnił funkcję kuratora roślinnych zasobów genowych w strukturach RWPG i IBPGR (International Board for Plant Genetic Resources – Międzynarodowego Instytutu Roślinnych Zasobów Genowych, obecnie: Bioversity International[7]). Był członkiem Rady Naukowej IHAR 4. kadencji w latach 1985–2001. Był członkiem krajowych i międzynarodowych organizacji i towarzystw naukowych, jak: Polska Akademia Nauk Wydział V – Nauk Rolniczych, Leśnych i Weterynaryjnych[8], Polskie Towarzystwo Genetyczne, Polskie Towarzystwo Inżynierii Ekologicznej, EUCARPIA[9][10], SITR.
Autor i współautor prac naukowych i książek z zakresu hodowli i uprawy roślin, jedenastu odmian traw, oleistych i motylkowatych. Promotor i recenzent kilku prac doktorskich i habilitacyjnych[11].
Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Niepodległości z Mieczami, Złotym Krzyżem Zasługi, Złotym Medalem Instytutu Uprawy Roślin w Pradze-Ruzyně (Czechosłowacja), przyznanym za długoletnią współpracę naukową.
Życie prywatne
Żonaty z Marią z Kielaków, również adiunktem w WSR w Olsztynie. Zięć posła na Sejm II RP Stanisława Kielaka. Po przejściu na emeryturę zamieszkał wraz z żoną we wsi Chrzęsne. W konsekwencji wypadku kolejowego zmarł w Szpitalu Powiatowym w Wołominie. Pochowany na cmentarzu w Postoliskach.
Przypisy
- ↑ Staszów w hołdzie „Żołnierzom Wyklętym”, www.lo.staszowski.com [dostęp 2018-04-21].
- ↑ Dekret Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego z dnia 23 września 1944 r. - Kodeks Karny Wojska Polskiego., isap.sejm.gov.pl [dostęp 2018-05-02] (pol.).
- ↑ Dekret z dnia 13 czerwca 1946 r. o przestępstwach szczególnie niebezpiecznych w okresie odbudowy Państwa., isap.sejm.gov.pl [dostęp 2018-05-02] (pol.).
- ↑ Zeszyty naukowe, Wyższej szkoły Rolniczej w Olsztynie, Wyższa Szkoła Rolnicza w Olsztynie., 1967 [dostęp 2017-05-02] (pol.).
- ↑ St. Góral, Wpływ nektarowania i oblotu owadów na osadzanie nasion u di- i tetraploidalnej koniczyny czerwonej (Trifolium pratense L.). Cz. II, Zapylenie i osadzenie nasion., „Rocz. Nauk Roln.”, t. 95 - A1, 1969, 113-137..
- ↑ Historia Małopolskiej Hodowli Roślin Sp. z o.o. [dostęp 2018-05-27] (pol.).
- ↑ History, www.bioversityinternational.org [dostęp 2018-04-20] (ang.).
- ↑ Prof. Stanisław Góral, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2018-02-13].
- ↑ Prof. Edward Arseniuk, Pożegnanie prof. St. Górala, kielakowie.pl, 28 marca 2007 [dostęp 2018-04-20] (pol.).
- ↑ Home, www.eucarpia.org [dostęp 2018-04-21] [zarchiwizowane z adresu 2021-06-15] (ang.).
- ↑ Prof. Stanisław Góral, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2017-04-30].
Media użyte na tej stronie
Prof. Stanisław Góral, polski naukowiec. Zdjęcie z archiwum rodzinnego wykonane przez nieznany zakład fotograficzny w latach 80-tych XX w,