Stanisław Gądek (oficer)
 major | |
| Data i miejsce urodzenia | 31 października 1888 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 27 października 1939 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Odznaczenia | |
  _BAR.svg){kind=small}  | |
Stanisław Gądek (ur. 31 października 1888 w Krakowie, zm. 27 października 1939 w Putywlu) – major lekarz Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, radiolog[1].
Życiorys
Urodził się 31 października 1888 w Krakowie, w rodzinie Jana i Marii z Nowickich[2]. 7 czerwca 1907 złożył maturę z odznaczeniem w c. k. Gimnazjum św. Jacka w Krakowie[3]. W czasie studiów na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego należał do grupy lekarzy i studentów organizujących przeszkolenie medyczne w Towarzystwie Gimnastycznym „Sokół”[2]. 25 stycznia 1911 Senat Uniwersytetu Jagiellońskiego udzielił mu nagany za udział w tzw. Zimmermaniadzie[2]. 2 czerwca 1914 otrzymał dyplom doktora wszech nauk lekarskich[2][1].
We wrześniu 1914 wstąpił do Legionów Polskich i został przydzielony do 2 Pułku Piechoty na stanowisko lekarza I batalionu[2]. W czasie służby w Legionach Polskich awansował na kolejne stopnie: podporucznika (11 października 1914), porucznika (9 sierpnia 1915) i kapitana (1 listopada 1916)[4]. Następnie pełnił funkcję oficera łącznikowego Polskiego Korpusu Posiłkowego w Szczypiornie i Łomży[5].
W latach 1918–1920 służył w Wojsku Polskim. 6 sierpnia 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu majora lekarza, w Korpusie Lekarskim, w grupie oficerów byłych Legionów Polskich. Pełnił wówczas służbę w Grupie Operacyjnej Jazdy[6]. W latach 1921–1922 był zastępcą kierownika Naczelnego Nadzwyczajnego Komisariatu do Walki z Epidemiami[5]. W 1922 posiadał przydział w rezerwie do Kompanii Zapasowej Sanitarnej Nr 5 w Krakowie[7], a następnie do 9 Batalionu Sanitarnego w Siedlcach[8][9]. 8 stycznia 1924 został zatwierdzony w stopniu majora ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 334. lokatą w korpusie oficerów rezerwy sanitarnych, grupa lekarzy[10][11]. W 1934, jako oficer rezerwy pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III. Posiadał przydział w rezerwie do Kadry Zapasowej 9 Szpitala Okręgowego w Brześciu nad Bugiem[12].
W 1936 był dyrektorem Szpitala św. Rocha w Warszawie[13], ponadto członkiem zarządu Izby Lekarskiej Warszawsko-Białostockiej, członkiem rady Polskiego Komitetu Zwalczania Raka[5], redaktorem dwutygodnika Nowiny Społeczno-Lekarskie[14].
Mieszkał przy ul. Rakowieckiej 9[1], a w 1938 przy ul. Dworskiej 9[15].
W czasie kampanii wrześniowej dostał się do sowieckiej niewoli. Zmarł 27 października 1939 w Obozie przejściowym NKWD w Putywlu[16].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 6990 (17 maja 1922)[17][18]
- Krzyż Niepodległości (7 lipca 1931)[19]
- Krzyż Walecznych[5]
- Złoty Krzyż Zasługi (28 marca 1939)[20]
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b c Konopka 1936 ↓, s. 1268.
- ↑ a b c d e Żołnierze Niepodległości ↓.
- ↑ Sprawozdanie 1907 ↓, s. 132.
- ↑ Lista starszeństwa 1917 ↓, s. 53.
- ↑ a b c d Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939, s. 89. [dostęp 2021-07-20].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 31 z 18 sierpnia 1920 roku, s. 751.
- ↑ Spis oficerów rezerwy 1922 ↓, s. 70.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1175.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1069.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1217.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1098.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 213, 793.
- ↑ Konopka 1936 ↓, s. 1191.
- ↑ Konopka 1936 ↓, s. 1691.
- ↑ Rocznik Lekarski 1938 ↓, s. 672.
- ↑ Indeks ↓.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 26 stycznia 1923, s. 66, jako „Gondek”.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 78 z 12 sierpnia 1924, s. 446, sprostowano nazwisko z „Gondek” na „Gądek”.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 156, poz. 227 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ M.P. z 1939 r. nr 75, poz. 166 „za zasługi na polu pracy społecznej i zawodowej”.
Bibliografia
- Sprawozdanie dyrektora c. k. Gimanzyum Św. Jacka w Krakowie za rok szkolny 1907. Kraków: Nakładem Funduszu Naukowego, 1907.
- Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich w dniu oddania Legionów Polskich Wojsku Polskiemu (12 kwietnia 1917). Komenda Legionów Polskich, 1917.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
- Alfabetyczny spis oficerów rezerwy. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922-05-01.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Stanisław Konopka: Rocznik Lekarski Rzeczypospolitej Polskiej na 1936 rok. Warszawa: Naczelna Izba Lekarska, 1936.
- Rocznik Lekarski Rzeczypospolitej Polskiej na 1938 rok. Warszawa: Naczelna Izba Lekarska, 1938.
Linki zewnętrzne
- Indeks Represjonowanych. IPN. [dostęp 2021-03-25].
- Żołnierze Niepodległości : Gądek Stanisław. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2021-03-25].
Media użyte na tej stronie
Naramiennik majora Wojska Polskiego (1919-39).
.png)
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.
It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.
After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.
Orzełek legionowy
Baretka: Krzyż Walecznych (1920).