Stanisław Gebethner

Stanisław Gebethner
Data i miejsce urodzenia

4 stycznia 1935
Warszawa

Data i miejsce śmierci

26 listopada 2021
Warszawa

Zawód, zajęcie

prawnik, politolog, wykładowca akademicki

Tytuł naukowy

profesor nauk humanistycznych

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Uczelnia

Uniwersytet Warszawski
UTH im. Heleny Chodkowskiej

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski

Stanisław Tytus Gebethner (ur. 4 stycznia 1935 w Warszawie[1][2], zm. 26 listopada 2021[3]) – polski prawnik, politolog, profesor Uniwersytetu Warszawskiego. Były kierownik Katedry Prawa Administracyjnego w Europejskiej Wyższej Szkole Prawa i Administracji. W chwili śmierci kierownik Katedry Prawa Publicznego na Uczelni Techniczno-Handlowej im. Heleny Chodkowskiej (przed 21 lutego 2014 Wyższa Szkoła Zarządzania i Prawa im. Heleny Chodkowskiej).

Życiorys

W 1956 ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. W 1963 uzyskał stopień doktora nauk prawnych (promotorem jego rozprawy doktorskiej był prof. Stefan Rozmaryn), zaś w 1991 doktora habilitowanego nauk humanistycznych w zakresie nauk o polityce. 20 sierpnia 2002 uzyskał tytuł naukowy profesora nauk humanistycznych.

Był członkiem Związku Młodzieży Polskiej[4]. Pełnił funkcję przewodniczącego zarządu uczelnianego Związku Młodzieży Socjalistycznej na Uniwersytecie Warszawskim[5]. W latach 1956–2006 był nauczycielem akademickim tej uczelni. Od 1972 do 2006 pracował w Instytucie Nauk Politycznych UW. Kierował Zakładem Systemów Politycznych. W latach 1975–1978 oraz 1984–1987 był prodziekanem Wydziału Dziennikarstwa i Nauk Politycznych UW. Promotor rozpraw doktorskich m.in. Konstantego Wojtaszczyka, Grzegorza Rydlewskiego, Wawrzyńca Konarskiego i Ryszarda Chruściaka. Od 2005 na stanowisku profesora w Instytucie Nauk Politycznych Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej. Prowadził też wykłady z prawa administracyjnego w Europejskiej Wyższej Szkole Prawa i Administracji. Od 2011 kierownik Katedry Prawa Publicznego UTH (wcześniej WSZiP), gdzie prowadził wykłady z prawa ustrojowego oraz seminaria z prawa administracyjnego.

Wchodził w skład rady krajowej PRON[6]. Jako reprezentant strony rządowo-koalicyjnej był uczestnikiem obrad Okrągłego Stołu w zespole ds reform politycznych. W latach 1993–1997 członek Trybunału Stanu. W latach 1994–1998 członek Rady Legislacyjnej, a w latach 2002–2006 jej wiceprzewodniczący. Został członkiem Doradczego Komitetu Prawnego przy Ministrze Spraw Zagranicznych. Był zarejestrowany jako kontakt operacyjny SB o pseudonimie „GS”[7].

Zajmował się zagadnieniami prawa konstytucyjnego, systemów politycznych i systemów wyborczych, m.in. systemem politycznym Wielkiej Brytanii oraz wyborami parlamentarnymi w Polsce.

Postanowieniem prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego z dnia 3 maja 1997, w uznaniu wybitnych osiągnięć w kształtowaniu prawnych podstaw demokratycznego i praworządnego państwa, ze szczególnym uwzględnieniem zasług w tworzeniu nowej Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[8].

Życie prywatne

Był prawnukiem Gustawa Adolfa Gebethnera. Jego bratem był Zygmunt Gebethner[9]. Pogrzeb odbył się 7 grudnia 2021 na Cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie[10].

Publikacje

  • System organów państwowych w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (razem z: Z. Jaroszem i W. Popkowskim), Warszawa 1966.
  • Rząd i opozycja Jej Królewskiej Mości w systemie politycznym Wielkiej Brytanii, Warszawa 1967.
  • Prawoznawstwo, Warszawa, wiele wydań.
  • Ustrój polityczny Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, Warszawa 1976.
  • Problemy polityczne współczesnego świata (razem z Z. Chrupkiem), Warszawa 1979.
  • Modele rządów prezydenckich, Warszawa 1982.
  • W poszukiwaniu kompromisu konstytucyjnego: dylematy i kontrowersje w procesie stanowienia nowej Konstytucji RP, Warszawa 1998.
  • Wybory na urząd Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej: komentarz do Ustawy o wyborze Prezydenta RP, Warszawa 2000.
  • Wybory do Sejmu i do Senatu: komentarz do Ustawy z dnia 12 kwietnia 2001 r. – Ordynacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej i do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 2001.

Przypisy

  1. Who is who w Polsce. Encyklopedia biograficzna z życiorysami znanych Polek i Polaków, Hübners blaues Who is Who, Zug 2007 (dodatek CD).
  2. Biogram na stronie TK, trybunal.gov.pl [dostęp 2013-02-22].
  3. Zmarł Prof. Stanisław Gebethner., wnpism.uw.edu.pl.
  4. Tadeusz Rutkowski, Na styku nauki i polityki. Uniwersytet Warszawski w PRL 1944–1989, [w:] Dzieje Uniwersytetu Warszawskiego po 1945, red. Piotr M. Majewski, Warszawa 2016, s. 438.
  5. Tadeusz Rutkowski, Na styku nauki i polityki. Uniwersytet Warszawski w PRL 1944–1989, [w:] Dzieje Uniwersytetu Warszawskiego po 1945, red. Piotr M. Majewski, Warszawa 2016, s. 441.
  6. Stanisław Perzkowski, Tajne dokumenty Biura Politycznego i Sekretariatu KC: ostatni rok władzy 1988-1989, Warszawa 1994, s. 166
  7. Informacje Stanisław Tytus Gebethner archiwum, osobovo.pl [dostęp 2021-11-26] (pol.).
  8. M.P. z 1997 r. nr 42, poz. 425.
  9. ''Gebethner'', polacyzwyboru.pl [dostęp 2016-10-23] (pol.).
  10. Prof. Stanislaw Gebethner, nekrologi.wyborcza.pl [dostęp 2021-12-03] (pol.).

Linki zewnętrzne