Stanisław Gilewicz

Stanisław Gilewicz
	tytularny pułkownik lekarz
Data i miejsce urodzenia	13 listopada 1869 ; Cieszanów
Data i miejsce śmierci	29 marca 1943 ; Sanok
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier; Wojsko Polskie
Jednostki	Szpital Wojskowy Przemyśl Zasanie; Szpital Wojskowy w Żurawicy
Stanowiska	dowódca szpitala wojskowego
	Odznaczenia

Nagrobek Stanisława i Stanisławy Gilewiczów w Sanoku

Stanisław Romuald Gilewicz herbu Kotwicz^[a] (ur. 13 listopada 1869 w Cieszanowie, zm. 29 marca 1943 w Sanoku) – tytularny pułkownik lekarz Wojska Polskiego, lekarz dentysta z tytułem doktora.

Życiorys

W 1890 ukończył C. K. IV Gimnazjum we Lwowie^[1]. Ukończył studia medyczne uzyskując tytuł naukowy doktora i dyplom lekarza w 1897^[2]^[3].

Był oficerem lekarzem c. i k. armii. Pełnił funkcję lekarza pułkowego w Sanoku (1911)^[4]. Był członkiem oddziału Towarzystwa Lekarzy Galicyjskich w Sanoku^[5]. W czasie I wojny światowej był lekarzem Komendy Okręgu Uzupełnień Sanok, a jego oddziałem macierzystym był c. i k. 45 pułk piechoty. 1 marca 1915 roku został awansowany na stopień lekarza sztabowego (niem. Stabsarzt), który odpowiadał stopniowi majora^[6].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości dekretem Naczelnego Wodza Józefa Piłsudskiego z 6 lutego 1919 został przyjęty do Wojska Polskiego i zatwierdzony w randze podpułkownika lekarza^[7]. 24 czerwca 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu podpułkownika, w korpusie lekarskim, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej. Był wówczas dowódcą Szpitala Wojskowego Przemyśl Zasanie^[8]. 1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w Szpitalu Wojskowym w Żurawicy, a jego oddziałem macierzystym była Kompania Zapasowa Sanitarna Nr 1^[9]. Z dniem 1 kwietnia 1922 roku został przeniesiony w stan spoczynku, jako inwalida, z prawem noszenia munduru^[10]. 26 października 1923 roku Prezydent RP Stanisław Wojciechowski zatwierdził go w stopniu tytularnego pułkownika^[11]. W latach 20. XX wieku mieszkał w Lesku^[12]^[13], a w 1928 roku w Sanoku^[14]). W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Sanok. Posiadał przydział mobilizacyjny do Kadry Zapasowej 10 Szpitala Okręgowego w Przemyślu^[15].

Na przełomie lat 20./30. był lekarzem dentystą w Sanoku^[2]^[3]^[16]. Był członkiem Lwowskiej Izby Lekarskiej^[17]. Pod koniec lat 30. był lekarzem szkolnym w Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcącym im. Królowej Zofii w Sanoku^[18].

Stanisław Gilewicz zmarł 29 marca 1943 w Sanoku podczas II wojny światowej^[19]^[20].

Jego żoną była Stanisława z domu Soswińska^[21] (zm. 9 kwietnia 1941^[22]). Oboje zostali pochowani we wspólnym grobowcu na cmentarzu przy ul. Jana Matejki w Sanoku.

Dziećmi Stanisława i Stanisławy Gilewiczów byli:

Adam Stanisław Julian (1902–1964), który poślubił Wandę (1909–1973), córkę Mariana Kawskiego^[23]^[24], a ich wnuczka Jolanta Gilewicz (ur. 1935) została żoną Władysława Woltera (ur. 1930), fizyka, syna prof. Władysława Woltera;
Jadwiga Maria Stanisława (ur. 1903 w Jaworowie), która w 1929 poślubiła Jana Pohorskiego^[21].

Ordery i odznaczenia

Złoty Krzyż Zasługi (7 czerwca 1939)^[25]
Krzyż Kawalerski Orderu Franciszka Józefa z dekoracją wojenną (Austro-Węgry, 1915)^[26]
Brązowy Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii (Austro-Węgry)
Krzyż Jubileuszowy Wojskowy (Austro-Węgry)
Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913 (Austro-Węgry)

Uwagi

↑ W ewidencji wojskowych C. K. Armii był określany w języku niemieckim jako „Stanislaus Gilewicz”.

Przypisy

↑ Władysław Kucharski: Przegląd historyczny 50-lecia Gimnazjum IV im. Jana Długosza we Lwowie. Ósmacy i abiturienci. W: Władysław Kucharski (red.): Księga pamiątkowa 50-lecia Gimnazjum im. Jana Długosza we Lwowie. Lwów: 1928, s. 90.
↑ ^a ^b Urzędowy spis lekarzy uprawnionych do wykonywania praktyki lekarskiej oraz aptek w Rzeczypospolitej Polskiej. Warszawa: 1925, s. 217.
↑ ^a ^b Spis urzędowy lekarzy 1939 ↓, s. 61.
↑ Skorowidz powiatu sanockiego. Wydany na podstawie dat zebranych w roku 1911. Sanok: 1911, s. 43.
↑ Wiadomości bieżące. Z Towarzystwa Lekarzy Galicyjskich. „Przegląd Lekarski”, s. 479, Nr 29 z 20 lipca 1912.
↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 596, 1686.
↑ 673. Dekret. „Dziennik Rozkazów Wojskowych”. Nr 21, s. 500, 25 lutego 1919.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 26 z 14 lipca 1920 roku, s. 578.
↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 423, 628.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 14 kwietnia 1922 roku, s. 311.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 70 z 7 listopada 1923 roku, s. 740.
↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1581.
↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1410.
↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 889.
↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 804.
↑ Księga Adresowa Polski (wraz z W. M. Gdańskiem) dla handlu, przemysłu, rzemiosł i rolnictwa, 1930. Warszawa: Towarzystwo Reklamy Międzynarodowej, 1930, s. 783.
↑ Lista członków Lwowskiej Izby Lekarskiej według stanu z lipca 1931. „Dziennik Urzędowy Izb Lekarskich”, s. 332, Nr 9 z 1 września 1931.
↑ W gimnazjalnym mundurku. W: Bolesław Baraniecki: Opowieści leskie. Z pamięci i z fotografii. Olszanica: BOSZ, 2008, s. 186. ISBN 978-83-7576-007-1.
↑ Indeks do ksiąg zmarłych od roku 1914. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. G 1943, (Tom K, str. 189, poz. 36).
↑ Józef Krętowski: Ich pamięci. Straty osobowe lekarzy na Kresach Rzeczypospolitej w latach drugiej wojny światowej. Białystok: Skryba, 2018, s. 76. ISBN 978-83-950874-0-0.
↑ ^a ^b Księga małżeństw (1924–1936). Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku. s. 323.
↑ Indeks do ksiąg zmarłych od roku 1914. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. G 1941, (Tom K, str. 148, poz. 44).
↑ Księga Zmarłych 1959–1975 Sanok. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 59 (poz. 67).
↑ Księga Zmarłych 1959–1975 Sanok. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 166 (poz. 34).
↑ M.P. z 1939 r. nr 131, poz. 307 „za zasługi na polu pracy społecznej”.
↑ Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1918. Wiedeń: 1918, s. 226.

Bibliografia

Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: 1918.
Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934.
Urzędowy spis: lekarzy, lekarzy dentystów, farmaceutów, felczerów, pielęgniarek, położnych, uprawnionych i samodzielnych techników dentystycznych oraz wykazy : aptek, szpitali, ubezpieczalni społecz., ośrodków zdrowia, przychodni samodzielnych oraz centrali i filii Państwowej Szkoły Higieny. Warszawa: Ministerstwo Opieki Społecznej, 1939.

[1] W ewidencji wojskowych C. K. Armii był określany w języku niemieckim jako „Stanislaus Gilewicz”.

[2] Władysław Kucharski: Przegląd historyczny 50-lecia Gimnazjum IV im. Jana Długosza we Lwowie. Ósmacy i abiturienci. W: Władysław Kucharski (red.): Księga pamiątkowa 50-lecia Gimnazjum im. Jana Długosza we Lwowie. Lwów: 1928, s. 90.

[spis1925-3] Urzędowy spis lekarzy uprawnionych do wykonywania praktyki lekarskiej oraz aptek w Rzeczypospolitej Polskiej. Warszawa: 1925, s. 217.

[CITEREFSpis_urzędowy_lekarzy193961-4] Spis urzędowy lekarzy 1939 ↓, s. 61.

[5] Skorowidz powiatu sanockiego. Wydany na podstawie dat zebranych w roku 1911. Sanok: 1911, s. 43.

[6] Wiadomości bieżące. Z Towarzystwa Lekarzy Galicyjskich. „Przegląd Lekarski”, s. 479, Nr 29 z 20 lipca 1912.

[CITEREFLista_starszeństwa_c._i_k._Armii1918596,_1686-7] Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 596, 1686.

[8] 673. Dekret. „Dziennik Rozkazów Wojskowych”. Nr 21, s. 500, 25 lutego 1919.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_26_z_14_lipca_1920_roku,_s._578-9] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 26 z 14 lipca 1920 roku, s. 578.

[CITEREFSpis_oficerów1921423,_628-10] Spis oficerów 1921 ↓, s. 423, 628.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_9_z_14_kwietnia_1922_roku,_s._311-11] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 14 kwietnia 1922 roku, s. 311.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_70_z_7_listopada_1923_roku,_s._740-12] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 70 z 7 listopada 1923 roku, s. 740.

[CITEREFRocznik_Oficerski19231581-13] Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1581.

[CITEREFRocznik_Oficerski19241410-14] Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1410.

[CITEREFRocznik_Oficerski1928889-15] Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 889.

[CITEREFRocznik_Oficerski_Rezerw1934804-16] Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 804.

[17] Księga Adresowa Polski (wraz z W. M. Gdańskiem) dla handlu, przemysłu, rzemiosł i rolnictwa, 1930. Warszawa: Towarzystwo Reklamy Międzynarodowej, 1930, s. 783.

[18] Lista członków Lwowskiej Izby Lekarskiej według stanu z lipca 1931. „Dziennik Urzędowy Izb Lekarskich”, s. 332, Nr 9 z 1 września 1931.

[19] W gimnazjalnym mundurku. W: Bolesław Baraniecki: Opowieści leskie. Z pamięci i z fotografii. Olszanica: BOSZ, 2008, s. 186. ISBN 978-83-7576-007-1.

[20] Indeks do ksiąg zmarłych od roku 1914. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. G 1943, (Tom K, str. 189, poz. 36).

[21] Józef Krętowski: Ich pamięci. Straty osobowe lekarzy na Kresach Rzeczypospolitej w latach drugiej wojny światowej. Białystok: Skryba, 2018, s. 76. ISBN 978-83-950874-0-0.

[KM-22] Księga małżeństw (1924–1936). Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku. s. 323.

[23] Indeks do ksiąg zmarłych od roku 1914. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. G 1941, (Tom K, str. 148, poz. 44).

[24] Księga Zmarłych 1959–1975 Sanok. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 59 (poz. 67).

[25] Księga Zmarłych 1959–1975 Sanok. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 166 (poz. 34).

[26] M.P. z 1939 r. nr 131, poz. 307 „za zasługi na polu pracy społecznej”.

[27] Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1918. Wiedeń: 1918, s. 226.

[a]

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]

[22]

[23]

[24]

[25]

[26]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne