Stanisław Goliński

Stanisław Goliński

Stanisław Goliński (przed 1901)
Data i miejsce urodzenia	22 marca 1868 Warszawa
Data śmierci	3 października 1931
Narodowość	polska

Grób rodzinny Golińskich na cmentarzu Powązkowskim

Stanisław Goliński (ur. 22 marca 1868 w Warszawie, zm. 3 października 1931) – polski botanik^[1].

Życiorys

Urodził się 22 marca 1868^[2], w rodzinie Józefa, właściciela fabryki powozów, i Walerii z Raczyńskich (1849–1921), działaczki niepodległościowej i socjalistycznej, damy Orderu Virtuti Militari^[3] i Krzyża Niepodległości z Mieczami^[4]. Był starszym bratem Heleny (1871–1958), matki Tadeusza Sygietyńskiego.

W 1889 ukończył Królewski Instytut Pomologiczny w Prószkowie, a w 1893 Uniwersytet Zuryski. W 1894 był asystentem przy katedrze botaniki Akademii Rolniczej w Dublanach a w latach 1895-1900 w Krakowie. Od 1900 był krajowym instruktorem ogrodnictwa na Galicję Zachodnią. Przez kilka lat wykładał na kursach Towarzystwa ogrodniczego w Krakowie^[1]. We wrześniu 1914 wstąpił do Legionów Polskich. Na początku 1916 pełnił służbę w Departamencie Wojskowym Naczelnego Komitetu Narodowego w Piotrkowie. 20 stycznia 1916 galicyjski Wydział Krajowy wystąpił do c. i k. Komendy Legionów Polskich z prośbą o jego „uwolnienie od dalszej służby wojskowej w Legionach”^[5]. Zmarł 3 października 1931^[2]. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 196-5-11)^[2].

Stanisław był żonaty z Zofią z Poznańskich primo voto Daszyńską^[1], z którą miał syna Jana (1894–1967), kapitana artylerii Wojska Polskiego, architekta, artystę-rzeźbiarza.

Autor

• Badania łąk : siano, Kraków 1898
• Owocarstwo, Lwów 1905
• Przeszczepianie drzew owocowych, Kraków 1906;
• Plan Wielkiego Krakowa, 1910 (III nagroda na konkursie miejskim); i inne.

Zobacz też

• Pomologia
• Pomologia (Prószków)

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Dzieła Stanisława Golińskiego w bibliotece Polona