Stanisław Grzęda
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Prezbiterat | 1904 |
| Odznaczenia | |
 | |
Stanisław Grzęda (ur. 8 maja 1882 w Zębcowie, zm. 12 września 1939 w Paterku) – polski duchowny katolicki, działacz społeczny.
Absolwent Królewskiego Gimnazjum w Ostrowie. Studiował teologię w Poznaniu i Gnieźnie. Święcenia kapłańskie przyjął w 1904 roku. Kanonik przy poznańskiej kolegiacie farnej św. Marii Magdaleny. Dziekan nakielski.
W latach 1908–1910 wydawał w Ostrowie miesięcznik Przyjaciel młodzieży. W 1909 wystąpił z inicjatywą założenia Ostrovii - pierwszego polskiego klubu piłkarskiego w Poznańskiem. W roku 1914 wydał podręcznik Jak pracować w towarzystwie młodzieży. Uczestnik spotkań ówczesnej ostrowskiej elity u Stefana Rowińskiego. W 1916 współorganizował Wydział Teologiczny Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk. Uczestniczył w powstaniu wielkopolskim. Był delegatem na Polski Sejm Dzielnicowy w Poznaniu w 1918 roku[1]. W latach 1920–1927 członek Rady Głównej Towarzystwa Czytelni Ludowych.
2 maja 1923 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[2].
Rozstrzelany przez hitlerowców w Paterku (pow. wyrzyski), a w 1945 prochy ekshumowano i pochowano w Nakle.
Przypisy
- ↑ Dziennik Polskiego Sejmu Dzielnicowego w Poznaniu w grudniu 1918, Poznań 1918, s. 108.
- ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 33.
Bibliografia
- Antoni Gąsiorowski, Jerzy Topolski [red.]: Wielkopolski Słownik Biograficzny. Warszawa-Poznań: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1981, s. 236-237. ISBN 83-01-02722-3.