Stanisław Grzybowski (cukrownik)
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 11 stycznia 1865 |
| Data i miejsce śmierci | 13 kwietnia 1943 |
| dr nauk technicznych | |
| Alma Mater | |
| Odznaczenia | |
 | |
Stanisław Grzybowski (ur. 11 stycznia 1865 w Lublinie, zm. 13 kwietnia 1943 w Dobrzelinie) – polski technolog cukrownictwa, laureat tytułu doktora honoris causa Politechniki Warszawskiej.
Życiorys
Ukończył Lubelskie Liceum Męskie oraz Wydział Przyrodniczy Cesarskiego Uniwersytetu Warszawskiego[1].
Po ukończeniu studiów podtrzymał rodzinną tradycję i rozpoczął pracę jako cukrownik. Praktykę odbył w cukrowni „Elżbietów”, obecnie „Sokołów”. Potem pracował na stanowisku chemika w cukrowniach „Czersk” i „Izabelin”. W 1898 roku został dyrektorem cukrowni „Izabelin”, następnie w 1892 powierzono mu stanowisko dyrektora w cukrowni „Sanniki”. W 1908 objął zarząd nad dwiema sąsiednimi cukrowniami. W 1912 został powołany na stanowisko dyrektora cukrowni i rafinerii „Dobrzelin”. Jednocześnie zaoferowano mu funkcję naczelnego dyrektora technicznego nad wszystkimi cukrowniami Towarzystwa Fabryk Cukru. Swoją pracę kontynuował również po wybuchu I wojny światowej[1]. W 1910 był wykładowcą technologii cukru w ramach Kursu dla cukrowników na Wydziale Technicznym Towarzystwa Kursów Naukowych w Warszawie. Był także w latach 1910-1913 członkiem TKN[2].
Autor takich prac z zakresu cukrownictwa jak: „Cukrownictwo. Podręcznik dla pracujących w cukrowniach i rafineriach” (1901), „Technologia cukru buraczanego” (1912), „Rafinowanie cukru” (1927), „Chemiczne oczyszczanie soku dyfuzyjnego i jego kontrola” (1930), „Koloidy i ich rola przy fabrykacji cukru” (1935). Publikował też artykuły w „Gazecie Cukrowniczej”. Zależało mu na unowocześnieniu polskiego przemysłu cukrowniczego, dlatego m.in. podjął działania w kierunku przekształcenia Laboratorium Cukru w wielowydziałowy Instytut Przemysłu Cukrowniczego. W 1927 roku powstał ten Instytut, natomiast S. Grzybowski został prezesem Zarządu oraz Kuratorium. Równocześnie pełnił funkcję dyrektora cukrowni „Dobrzelin” k. Kutna.
W czasie wojennym został zdegradowany przez Niemców z funkcji dyrektora do roli doradcy technicznego[1].
W 1931 otrzymał doktorat honoris causa Politechniki Warszawskiej[3].
Zmarł 13 kwietnia 1943 roku[1].
Stanowiska
- chemik w cukrowni „Czersk” i „Izabelin”
- 1898 – dyrektor cukrowni „Izabelin”
- 1892 – dyrektor cukrowni „Sanniki”
- 1927 – prezes Zarządu oraz Kuratorium Instytutu Przemysłu Cukrowniczego
- 1927 – dyrektor cukrowni „Dobrzelin” k. Kutna
Wybrane publikacje
- Cukrownictwo. Podręcznik dla pracujących w cukrowniach i rafineriach(1901)
- Technologia cukru buraczanego (1912)
- Rafinowanie cukru (1927)
- Chemiczne oczyszczanie soku dyfuzyjnego i jego kontrola (1930)
- Koloidy i ich rola przy fabrykacji cukru (1935)
Ordery i odznaczenia
- Złoty Krzyż Zasługi (11 listopada 1937)[4]
Przypisy
- ↑ a b c d Andrzej Ulmer: Doktorzy Honoris Causa Politechniki Warszawskiej. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, 2000, s. 132-134.
- ↑ Dziesięciolecie Wolnej Wszechnicy Polskiej TKN: sprawozdanie z działalności Towarzystwa Kursów Naukowych, 1906-1916, opracowali Ryszard Błędowski, Stanisław Orłowski, Henryk Mościcki, Warszawa 1917, Podkarpacka BC – wersja elektroniczna
- ↑ Lista doktorów honoris causa Politechniki Warszawskiej. pw.edu.pl. [dostęp 2015-07-07].
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 411 „za zasługi na polu pracy zawodowej w przemyśle”.
Bibliografia
- Wielka Encyklopedia Powszechna. T. 4. Warszawa: PWN, 1964, s. 473.
- Stanisław GRZYBOWSKI (1865-1943) technolog-cukrownik, Wybitni Absolwenci I LO im. Stanisława Staszica w Lublinie [dostęp 2017-09-15] [zarchiwizowane z adresu 2012-01-01] (pol.).
- Żychlin Info: Ważne osobistości Żychlina [dostęp 2017-09-15] [zarchiwizowane z adresu 2010-05-04] (pol.).
Linki zewnętrzne
- Prace Stanisława Grzybowskiego w bibliotece Polona.
