Stanisław Handzlik

Stanisław Handzlik
Data i miejsce urodzenia

21 stycznia 1943
Marcyporęba

Poseł I kadencji Sejmu
Okres

od 25 listopada 1991
do 31 maja 1993

Przynależność polityczna

Unia Demokratyczna

Przewodniczący Rady Miasta Krakowa
Okres

od 1994
do 2002

Przynależność polityczna

Platforma Obywatelska

Poprzednik

Tadeusz Kołaczyk

Następca

Paweł Pytko

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Stanisław Marian Handzlik (ur. 21 stycznia 1943 w Marcyporębie) – polski hutnik, działacz związkowy i samorządowy, opozycjonista w okresie PRL, poseł na Sejm I kadencji.

Życiorys

Z zawodu hutnik technolog walcownictwa, uzyskał wykształcenie średnie ogólnokształcące. W 1980 wstąpił do „Solidarności”, był jednym z liderów związku w Hucie im. Lenina i w Regionie Małopolska. W stanie wojennym ukrywał się przez pół roku po pacyfikacji strajku w hucie w dniu 16 grudnia 1981. Został zatrzymany około pół roku później i skazany na karę czterech lat pozbawienia wolności. Po uzyskaniu zwolnienia w 1984 współpracował z pismami podziemnymi. W 1988 był jednym z przywódców strajku w Hucie im. Lenina, po jego pacyfikacji wzywał do kontynuowania protestu w formie strajku absencyjnego[1].

W latach 1990–2006 przez cztery kadencje zasiadał w Radzie Miasta Krakowa (w 2. i 3. był jej przewodniczącym). Sprawował także mandat posła na Sejm I kadencji z listy Unii Demokratycznej.

Należał do założycieli Stronnictwa Konserwatywno-Ludowego, z którego przeszedł do Platformy Obywatelskiej. Od 2006 do 2010 z ramienia PO był radnym sejmiku małopolskiego. Nie uzyskał reelekcji na kolejną kadencję, jednak ponownie objął mandat radnego w 2011, zastępując jednego z nowo wybranych parlamentarzystów[2]. W 2014 nie startował w wyborach. W 2015 został członkiem honorowego komitetu poparcia Bronisława Komorowskiego przed wyborami prezydenckimi[3].

Został członkiem kapituły Medalu „Niezłomnym w słowie”[4].

Odznaczenia i wyróżnienia

Odznaczony Krzyżami Kawalerskim (1990), Oficerskim (2005)[5] i Komandorskim (2010)[6] Orderu Odrodzenia Polski.

W 2014 został laureatem nagrody honorowej „Świadek Historii” przyznanej przez Instytut Pamięci Narodowej[7]. W 1997 otrzymał Medal Świętego Brata Alberta[8].

Przypisy

  1. ↑ Miłosz Kluba: Stanisław Handzlik. gosc.pl, 21 lipca 2020. [dostęp 2022-09-05].
  2. ↑ Nowi radni w małopolskim sejmiku. malopolskie.pl, 7 listopada 2011. [dostęp 2012-10-13].
  3. ↑ Barbara Sowa: Kto wszedł do komitetu poparcia Komorowskiego, a kto z niego wypadł? Cała lista. dziennik.pl, 16 marca 2015. [dostęp 2015-03-21].
  4. ↑ Medal Niezłomnym w Słowie. 13-grudnia.pl. [dostęp 2012-10-13].
  5. ↑ M.P. z 2005 r. nr 67, poz. 930
  6. ↑ M.P. z 2010 r. nr 90, poz. 1045
  7. ↑ W Krakowie wręczono nagrody honorowe „Świadek Historii”. Instytut Pamięci Narodowej, 23 czerwca 2021. [dostęp 2021-10-26].
  8. ↑ Medal Św. Brata Alberta. albert.krakow.pl. [dostęp 2022-09-01].

Bibliografia