Stanisław Higier

Stanisław Higier
Grób Stanisława Higiera na cmentarzu Powązkowskim

Stanisław Romuald Zygmunt Higier (ur. 3 kwietnia 1894 w Warszawie, zm. 1942 w Warszawie) – polski lekarz neurolog i internista, publicysta, encyklopedysta.

Życiorys

Urodził się w rodzinie żydowskiej, jako syn Henryka Higiera i Heleny z domu Rothberg (Rostberg). Uczył się w Gimnazjum Towarzystwa Kultury Polskiej (Kreczmara), świadectwo dojrzałości uzyskał w 1910. Następnie studiował medycynę na Uniwersytecie w Genewie (1913–1914) i Uniwersytecie Warszawskim (immatrykulowany 5 grudnia 1915). Tytuł doktora wszech nauk lekarskich otrzymał 18 października 1924. Następnie pracował jako asystent w klinice neurologicznej Kazimierza Orzechowskiego w Warszawie. Pracował też w ambulatorium na Solcu.

Współpracował z „Wiadomościami Literackimi”, czasopismami „Czyn”, „Widnokręg”, „Droga”, „Wiedza i Życie”, „Pro Arte”, „Kino i Teatr”, „Polska Zbrojna”, „Miesięcznik Sztuki”. Pisał także pod pseudonimami „Stanisław Łag” i „Łagodny”.

Jeden z założycieli Związku Młodzieży Postępowej, członek Związku Młodzieży Postępowo-Niepodległościowej, jeden z założycieli organizacji „Promień” w Warszawie i Filarecji Warszawskiej, członek Polskiej Partii Socjalistycznej (1914–1918), Polskiej Organizacji Wojskowej (1915–1918), działacz Centralnego Komitetu Narodowego (1916–1917), współzałożyciel Unii Narodowo-Państwowej, członek zarządu Związku Filaretów[1].

Od 27 listopada 1918 do 21 czerwca 1921 ochotnik w Wojsku Polskim w stopniu podchorążego sanitarnego. Przydzielony m.in. do Szpitala Wojskowego nr 4 PCK w Warszawie. Odznaczony Krzyżem Niepodległości.

Członek i bibliotekarz Polskiego Towarzystwa Medycyny Społecznej.

W 1918 zmienił wyznanie na rzymskokatolickie. 16 czerwca 1921 ożenił się z absolwentką warszawskiej ASP, tłumaczką Martą Aleksandrą Łebkowską. Małżeństwo było bezdzietne. Mieszkał pod adresem Hoża 37[2].

Podczas II wojny światowej był lekarzem sanitarnym 8 Ośrodka Zdrowia w Warszawie, przesiedlony do getta, zmarł na dur plamisty wiosną lub wczesnym latem 1942 roku[3][4]. Pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera P, rząd II, grób 3)[3][5].

Eufemiusz Herman pisał o nim: „pracowity, obdarzony niepospolitą inteligencją, skromny, cichy, skupiał swe zainteresowania naukowe na zagadnieniach z dziedziny seksuologii”[6].

Dorobek naukowy

Jako jeden z pierwszych w Polsce publikował na temat seksuologii. Przetłumaczył i zredagował czterotomową Encyklopedię Wiedzy Seksualnej Maxa Marcusego (napisaną przy współudziale Sigmunda Freuda[7]).

Wybrane prace

  • Przyczynek do patogenezy ostrych zapaleń rdzenia w przebiegu szczepień Pasteura. Polska Gazeta Lekarska 1 (38), ss. 803-807 (1925)
  • Z farmakodynamiki i kliniki nowszych leków nasercowych. Polska Gazeta Lekarska 5 (34/35), ss. 647-648 (1926)
  • Das auriculo-temporale Syndrom und seine Pathogenese. „Zeitschrift für die gesamte Neurologie und Psychiatrie”. 106 (1), s. 114–119, 1926. DOI: 10.1007/BF02864005. 
  • Zespół nerwu uszno-skroniowego (Frey) i jego patogeneza. Polska Gazeta Lekarska 5 (17), ss. 317-319 (1926)
  • Ogólne podstawy freudyzmu w świetle krytyki. Nowiny Psychjatryczne 6 (1/2), ss. 23-47 (1929)
  • O ducha poezji proletariackiej. Wiadomości Literackie nr 10 s. 2 (1929)
  • O stosunku socjalizmu do sztuki. W zetknięciu z frazesem. Na marginesie artykułu Jana Hempla. Wiadomości Literackie nr 37 s. 2
  • Les fonctions sexuelles mâles et leurs troubles; introduction à la clinique de l'impuissance. Paris, G. Doin & cie 1931
  • Rozpoznawanie i leczenie stanów pośpiączkowych. Wiedza Lekarska 6 (6), ss. 161-173 (1932)
  • (tłum. Ricardo Royo-Villanova y Morales) Las funciones sexuales masculinas y sus trastornos. Introduccion al estudio de la impotencia. Ediciones Fortuna, Barcelona 1932?
  • Wytrysk przedwczesny (Ejaculatio praecox): przyczynek do zagadnienia niemocy płciowej. Warszawa: skł. gł. Dom Książki Polskiej, [1933]
  • Organoterapia w schorzeniach naczyń obwodowych typu "postępujących angiopatii ischemizujących i zacieśniających". Wiedza Lekarska 7 (11), ss. 317-328 (1933)
  • Istota i postęp medycyny współczesnej. Warszawa 1933 (odbitka z miesięcznika Wiedza i życie)
  • Stanisław Higier, Wilhelm Szenwic: Niemoc płciowa i niepłodność u mężczyzn i kobiet. Warszawa: Wydaw. Lekarskie „Eskulap", 1934
  • Niemoc płciowa i bezpłodność u mężczyzn. Warszawa: Wydaw. Lekarskie „Eskulap", 1934
  • Praktyczne wyniki i wytyczne leczenia jodem choroby Basedowa i cierpień basedowoidalnych. Wiedza Lekarska 9 (9), ss. 221-233 (1935)
  • Jak leczyć bezpłodność spowodu nieruchomych plemników. Prasa Lekarska 5 (1), ss. 82-84 (1936)
  • Badanie działania Extract. Compl. gland. sexual. masc. Polska Gazeta Lekarska 16 (25), ss. 471-473 (1937)
  • (red.) Encyklopedia Wiedzy Seksualnej: dla lekarzy, prawników i socjologów. Warszawa: Wyd. Lekarskie "Eskulap", 1937 T. 1: A-K T. 2 : L-P T. 3 : P-S T. 4: S-Ż: uzupełnienia - ilustracje
  • "Bolesność jąder" jako znak rozpoznawczy. Medycyna Współczesna 4 (7), s. 745 (1938)
  • Czy wolno zapisać 10% maść kokainową? Prasa Lekarska 7 (2), ss. 134-136 (1938)
  • Leczenie azoospermii. Prasa Lekarska 7 (2), ss. 146-148 (1938)
  • Przypadek oziębłości płciowej. Prasa Lekarska 7 (5), ss. 412-414 (1938)
  • Leczenie impotentia coeundi. Prasa Lekarska 7 (3), s. 228 (1938)
  • Palenie w międzykroczu post "coitum interruptum". Prasa Lekarska 7 (5), s. 403 (1938)
  • Leczenie chorób gruczołu tarczykowego. Prasa Lekarska 7 (3), ss. 222-224 (1938)
  • Tyreotoksykoza po antistruminie i maści jodowej. Prasa Lekarska 7 (9), s. 130 (1938)
  • Niemoce płciowe. Wydawn. Lekarskie "Eskulap", Warszawa 1938

Przypisy

  1. Stanisław Łoza. Czy wiesz kto to jest? Główna Księg. Wojskowa, 1938 s. 257
  2. Urzędowy spis lekarzy uprawnionych do wykonywania praktyki lekarskiej, lekarzy-dentystów, dyplomowanych farmaceutów oraz aptek w Rzeczypospolitej Polskiej. Ministerstwo Spraw Wewnętrznych. Generalna Dyrekcja Służby Zdrowia 1931 s. 78
  3. a b Jan Bohdan Gliński: Słownik biograficzny lekarzy i farmaceutów – ofiar drugiej wojny światowej. Warszawa: Wydawnictwo Medyczne Urban & Partner, 1997, s. 139-140. ISBN 83-85842-22-5.
  4. Louis Falstein: The martyrdom of Jewish physicians in Poland. Exposition Press, 1964 s. 371
  5. Cmentarz Stare Powązki: MICHAŁ ŻÓŁTOWSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2020-05-15].
  6. Eufemiusz Herman: Neurolodzy polscy. Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1958, ss. 270-271
  7. Marcuse M. Handwörterbuch der Sexualwissenschaft. Marcus & Weber, Bonn 1926

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Stanisław Higier.JPG
Stanisław Higier
Stanisław Higier - grób.jpg
Autor: Krzem Anonim, Licencja: CC BY 3.0
Grób Stanisława Higiera na Cmentarzu Powązkowskim (kwatera P, rząd 2, grób 3-4)