Stanisław Hiller

Stanisław Hiller
Data i miejsce urodzenia27 grudnia 1891
Łódź
Data i miejsce śmierci5 lipca 1965
Gdańsk
Zawód, zajęciehistolog, embriolog
Tytuł naukowyProfesor
Alma MaterWydział Lekarski Uniwersytetu Jagiellońskiego
UczelniaUniwersytet Jagielloński
Uniwersytet Stefana Batorego
Akademia Medyczna w Gdańsku
Grób profesorów Stanisława Hillera i Jerzego Dybickiego na cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku

Stanisław Hiller (ur. 27 grudnia 1891 w Łodzi, zm. 5 lipca 1965 w Gdańsku) – polski histolog i embriolog.

Życiorys

W 1911 zdał maturę w Gimnazjum Polskim w Łodzi[1]. Od 1912 roku studiował na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Był uczniem profesora Emila Godlewskiego (młodszego)[2]. W 1914 walczył w 1 Kompanii Kadrowej Józefa Piłsudskiego. W latach 1914–1917 pełnił funkcję szefa sanitarnego 1 pułku piechoty I Brygady Legionów Polskich[1]. W 1918 brał udział w walkach o Lwów z Ukraińcami, w szeregach 1 Dywizji Piechoty Legionów walczył w wojnie polsko-bolszewickiej[1].

W 1921 obronił pracę doktorską. W latach 1926–27 przebywał na stypendium Fundacji Rockefellera w Stanach Zjednoczonych. Odbywał staże w Uniwersytecie Cornella i Uniwersytecie Yale’a. Podczas studiów pracował w Zakładzie Fizjologii, następnie w Zakładzie Biologii i Embriologii Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1928 otrzymał tytuł doktora habilitowanego na podstawie rozprawy „Wpływ głodu na regenerację u aksolotla”[1]. W latach 1929-39 pełnił funkcję kierownika Katedry Histologii i Embriologii Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie. W 1929 otrzymał tytuł profesora tytularnego, zaś w 1938 – profesora zwyczajnego. W roku akademickim 1935/1936, 1937/1938 i 1939 był dziekanem Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Stefana Batorego[3].

Podczas II wojny światowej pracował w wileńskich szpitalach i uczestniczył w tajnym nauczaniu[1].

W 1945 przybył do Gdańska, gdzie objął funkcję kierownika Zakładu Embriologii i Histologii Akademii Lekarskiej, w 1950 przemianowanej na Akademię Medyczną[3]. Kierował zakładem do emerytury w 1962. W latach 1959–1962 był prorektorem Akademii Medycznej. Pełnił obowiązki kuratora Bratniej Pomocy Studentów tej uczelni[1].

Był autorem 30 prac naukowych i 86 rozdziałów w podręcznikach dla studentów i lekarzy oraz artykułów o charakterze popularnonaukowym[1]. Zajmował się m.in. procesami regeneracji tkanki mięśniowej i nerwowej bezkręgowców[4]. Wykonał pionierskie w Polsce histochemiczne badania organogenezy u kręgowców. Przedmiotem jego zainteresowań naukowych były mszywioły.

W 1939 został członkiem korespondentem Polskiej Akademii Umiejętności[3]. Od 1959 do 1963 był prezesem Gdańskiego Towarzystwa Naukowego[5]. W 1963 r. otrzymał tytuł "Bene Meritus" Polskiego Towarzystwa Histochemików i Cytochemików[6].

Został pochowany na cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku (rejon IX, kwatera profesorów)[7].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g Uleczyć z niewoli. Sylwetki wybranych postaci walczących o niepodległość związanych z historią naszej Uczelni. gumed.edu.pl. [dostęp 2019-01-20].
  2. ↑ Zakład Embiologii. informator.gumed.edu.pl. [dostęp 2019-01-20].
  3. ↑ a b c Stanisław Hiller. gedanopedia.pl. [dostęp 2019-01-20].
  4. ↑ Hiller Stanisław, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2019-01-20].
  5. ↑ O GTN. gtn.cba.pl. [dostęp 2019-01-20].
  6. ↑ Profesorowie wyróżnieni godnością Członka Honorowego PTHC. histochemia.org. [dostęp 2019-01-20].
  7. ↑ Stanisław Hiller. cmentarze-gdanskie.pl. [dostęp 2019-01-20].

Media użyte na tej stronie

Grób prof. prof. Stanisława Hillera i Jerzego Dybickiego .jpg
Autor: Kordiann, Licencja: CC BY-SA 4.0
grób prof. prof. Stanisława Hillera i Jerzego Dybickiego na Cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku