Stanisław Hubert
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| profesor nauk prawnych | |
| Specjalność: prawo międzynarodowe | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | |
| Habilitacja | |
| Profesura | |
| Uczelnia | |
| Sędzia Międzynarodowego Stałego Trybunału Arbitrażowego w Hadze | |
| Odznaczenia | |
  | |
Stanisław L. Hubert (ur. 23 maja 1905 w Wadowicach, zm. 17 lutego 1983 we Wrocławiu) – polski prawnik, wykładowca Uniwersytetu Wrocławskiego.
Życiorys
Urodzony 23 maja 1905 r. w Wadowicach[1]. Studiował u prof. Ludwika Ehrlicha. W 1934 r. na Uniwersytecie Jana Kazimierza obronił pracę doktorską, a trzy lata później na tej samej uczelni uzyskał habilitację. Po II wojnie światowej osiadł we Wrocławiu. Od 1946 r. profesor nadzwyczajny na Uniwersytecie Wrocławskim, w 1961 r. uzyskał tytuł profesora zwyczajnego. Kierownik Katedry Prawa Narodów i Katedry Prawa Międzynarodowego Publicznego, w 1959 roku dziekan. W latach 11961-1966 był przewodniczącym III Wydziału Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego[2]. Sędzia Międzynarodowego Stałego Trybunału Arbitrażowego w Hadze (1970–1976)[3].
W PRL informacje na temat Stanisława Huberta podlegały cenzurze. W 1977 roku jego nazwisko znajdowało się na specjalnej liście osób pod szczególną kontrolą cenzury. Zalecenia cenzorskie dotyczące jego osoby zanotował Tomasz Strzyżewski, który w swojej książce o peerelowskiej cenzurze opublikował notkę informacyjną z 7 stycznia 1977 roku Głównego Urzędu Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk. Wytyczne dla cenzorów wymieniały jego nazwisko z adnotacją: „Wszelkie próby popularyzowania w środkach masowego przekazu (prasa codzienna, radio, TV, tygodniki społeczno-polityczne) niżej wymienionych osób należy sygnalizować kierownictwu GUKPPiW”. Zalecenia cenzorskie zezwalały jedynie na publikacje w prasie specjalistycznej, naukowej oraz skryptach itp.[4]
Zmarł 17 lutego 1983 r.[1] i został pochowany na cmentarzu św. Rodziny we Wrocławiu[5].
Wybrane publikacje[2]
- Rozbiory i odrodzenie Rzeczypospolitej, zagadnienie prawa międzynarodowego (1937),
- Zarys rozwoju nowoczesnej społeczności międzynarodowej (1947),
- Poglądy na prawo narodów w Polsce czasów Oświecenia (1960).
Odznaczenia
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski[3]
- Medal Komisji Edukacji Narodowej[3]
- Odznaka Budowniczego Wrocławia[3]
Przypisy
- ↑ a b Stanisław L. Hubert (pol.). W: Baza Biogramów [on-line]. Uniwersytet Jagielloński. [dostęp 2017-02-11].
- ↑ a b Encyklopedia Wrocławia. Jan Harasimowicz (red.). Wyd. III. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 2006, s. 299.
- ↑ a b c d Hubert Stanisław (pol.). [dostęp 2017-02-11].
- ↑ Tomasz Strzyżewski 2015 ↓, s. 139.
- ↑ Uniwersyteckie zaduszki 2016 – nowy przewodnik (pol.). Uniwersytet Wrocławski, 2016-10-22. [dostęp 2016-11-20].
Bibliografia
- Tomasz Strzyżewski: Wielka księga cenzury PRL w dokumentach. Warszawa: Prohibita, 2015, s. 91. ISBN 978-83-61344-70-4.