Stanisław Ignacy Łaguna
| ||
.jpg) Stanisław Łaguna (przed 1939) | ||
| Data i miejsce urodzenia | 18 stycznia 1878 Czarnocinek | |
| Data i miejsce śmierci | 1 sierpnia 1943 Auschwitz-Birkenau | |
| Dyrektor Dyrekcji Kolei w Radomiu | ||
| Okres | od 1930 do 1932 | |
| Poprzednik | Seweryn Andrzejewski | |
| Następca | Stanisław Tarwid | |
| Dyrektor Dyrekcji Kolei w Katowicach | ||
| Okres | od 1932 do 1933 | |
| Poprzednik | Mieczysław Niebieszczański | |
| Następca | Otton Grosser | |
| Dyrektor Dyrekcji Kolei we Lwowie | ||
| Okres | od 1933 do 1936 | |
| Poprzednik | Stefan Wiktor | |
| Następca | Otton Grosser | |
| Dyrektor Departamentu Komunikacji Delegatury Rządu na Kraj | ||
| Okres | od 1942 do 1943 | |
| Poprzednik | Witold Czapski | |
| Odznaczenia | ||
   _2r_BAR.svg){kind=small}     | ||
Stanisław Ignacy Łaguna herbu Grzymała IV[1], ps. „Zbrojny” (ur. 18 stycznia 1878 w Czarnocinku, zm. 1 sierpnia 1943 w Auschwitz-Birkenau) – polski inżynier, urzędnik Kolei Państwowych.
Życiorys
Był synem Zygmunta h. Grzymała IV i Marii z Ubyszów h. Cholewa. Ukończył V gimnazjum w Warszawie, następnie w 1902 wydział mechaniczny Politechniki Warszawskiej. Po ukończeniu studiów pracował przy budowie elektrowni i pracach przygotowawczych do budowy wodociągu i kanalizacji w Wilnie. W 1905 wykładał matematykę w gimnazjum Polskiej Macierzy Szkolnej w Pułtusku. Od 1907 pracował w kolejnictwie rosyjskim na Wołyniu i Podolu. Od 1917 działał w POW Wschód. Do kwietnia 1919 zarządzał tramwajami i elektrownią w Żytomierzu. Następnie objął stanowisko kierownika działu parowozowni, później został zastępcą dyrektora wydziału mechanicznego Dyrekcji Radomskiej. W 1920 przeprowadził ewakuację Wilna, pracując w Centralnym Komitecie Ewakuacyjnym przy Ministerstwie Komunikacji. Po zajęciu Wilna przez gen. L. Żeligowskiego zorganizował tam wydział kolejnictwa i został jego dyrektorem. Następnie był dyrektorem oddziału Dyrekcji Kolei Państwowych w Wilnie (1923)[2], dyrektorem dyrekcji okręgowych - w Radomiu (1930–1932)[3], Katowicach (1932[4]–1933[5]), Lwowie (1933[6]–1936[7]). W wyborach samorządowych 1934 uzyskał mandat radnego Rady Miasta Lwowa z ramienia listy nr 1 (prorządowej)[8]. Od 1 marca 1936[9] do 1939[10] pełnił funkcję dyrektora Departamentu Ruchu Kolei Ministerstwa Komunikacji.
Był dwukrotnie żonaty. Około roku 1900 wziął ślub z Heleną Stachowską (zm. 1931)[1], w 1933 ożenił się z Anielą Zgórską[9].
Po wybuchu II wojny światowej i nastaniu okupacji niemieckiej zaangażował się w działalność konspiracyjną. Został dyrektorem Departamentu Komunikacji Delegatury Rządu na Kraj (1942–1943)[11]. Został aresztowany i wywieziony do obozu Auschwitz-Birkenau, gdzie poniósł śmierć 1 sierpnia 1943[12].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (10 listopada 1933)[13]
- Krzyż Niepodległości (13 kwietnia 1931)[14][15]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1923)[2]
- Krzyż Walecznych (dwukrotnie)[9]
- Krzyż Zasługi Wojsk Litwy Środkowej[9]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[9]
- Brązowy Medal za Długoletnią Służbę[9]
- Złota Odznaka Honorowa Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej I stopnia (1936)[16][17]
Przypisy
- ↑ a b Marek Minakowski, Stanisław Ignacy Łaguna h. Ślasa, Sejm-Wielki.pl [dostęp 2021-07-27].
- ↑ a b Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 26.
- ↑ https://www.szukajwarchiwach.gov.pl/jednostka/-/jednostka/5984490/obiekty/244540
- ↑ Rocznik Polityczny i Gospodarczy 1932
- ↑ Rocznik Polityczny i Gospodarczy 1933
- ↑ Zmiany na kierowniczych stanowiskach kolejowych. „Codzienna Gazeta Handlowa”, s. 1, nr 167 z 25 lipca 1933.
- ↑ Kronika miejska. Pożegnanie dyr. inż. Łaguny. „Gazeta Lwowska”, s. 2, nr 54 z 6 marca 1936.
- ↑ Oficjalne wyniki wyborów do Rady Miejskiej we Lwowie. „Gazeta Lwowska”, s. 3, Nr 130 z 31 maja 1934.
- ↑ a b c d e f Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939, s. 180. [dostęp 2021-08-11].
- ↑ Rocznik Polityczny i Gospodarczy 1939
- ↑ http://www.dws-xip.pl/PW/RPDEL/pw95.html
- ↑ http://auschwitz.org/muzeum/informacja-o-wiezniach/
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 259, poz. 277 „za zasługi w służbie kolejowej”.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 87, poz. 137 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ Odznaczenia Krzyżem i Medalem Niepodległości. „Słowo Polskie”, s. 8, nr 104 z 17 kwietnia 1931.
- ↑ Odznaczenia L. O. P. P.. „Wschód”. Nr 31, s. 5, 30 listopada 1936.
- ↑ Piętnastolecie L. O. P. P.. Warszawa: Wydawnictwo Zarządu Głównego Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej, 1938, s. 28.
Bibliografia
- Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939, s. 180. [dostęp 2021-08-11].
Media użyte na tej stronie
inż. Stanisław Ignacy Łaguna (przed 1939)
Baretka: Brązowy Medal za Długoletnią Służbę
Baretka: Krzyż Walecznych (1920) nadany dwukrotnie.