Stanisław Jakubowski (wojskowy)

Stanisław Jakubowski

major
Data i miejsce urodzenia	10 sierpnia 1901 Ostrowiec Świętokrzyski
Data i miejsce śmierci	30 stycznia 1980 Kielce
Przebieg służby
Lata służby	od 1939 do 1950
Siły zbrojne	Wojsko Polskie, ludowe Wojsko Polskie
Stanowiska	komendant Rejonowej Komendy Uzupełnień w Kielcach
Główne wojny i bitwy	wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa, bitwa pod Lenino
Odznaczenia

Stanisław Jakubowski (ur. 10 sierpnia 1901 w Ostrowcu Świętokrzyskim, zm. 30 stycznia 1980 w Kielcach) – syn Stanisława, major Wojska Polskiego, uczestnik walk w II wojnie światowej.

Życiorys

Absolwent wydziału prawa Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie. W latach 1932–1939 zatrudniony jako urzędnik administracji wojskowej w Powiatowej Komendzie Uzupełnień Postawy. 25 sierpnia 1939 został skierowany do 23 pułku ułanów na stanowisko dowódcy plutonu. 29 sierpnia 1939 wraz z pułkiem przemieścił się z Postaw transportem kolejowym przez Lidę i Wołkowysk do Koluszek. Brał udział w walkach w lasach pod Przysuchą, podczas których został ranny.

Jako dowódca plutonu piechoty 12–13 października 1943 brał udział w bitwie pod Lenino, podczas walk został ranny w bok i lewą rękę, przewieziony do szpitala, gdzie przebywał kilka tygodni.

Od 13 października 1944 pełnił obowiązki kierownika kancelarii tajnej w sztabie 1 Korpusu Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR, a następnie od 5 stycznia do 1 czerwca 1944 był pomocnikiem szefa V Oddziału Sztabu 3 Dywizji Piechoty.

1 września 1944 został wyznaczony na stanowisko zastępcy dowódcy 7 Samodzielnego batalionu piechoty, który był przemianowany na 7 pułk piechoty.

W latach 1945–1947 pełnił obowiązki Komendanta Gdyńskiej Rejonowej Komendy Uzupełnień, a następnie (1947–1950) Komendanta Rejonowej Komendy Uzupełnień w Kielcach.

Na podstawie Rozkazu Personalnego nr 1614 z 17 października 1950 został przeniesiony do rezerwy.

Wykształcenie

• 27 marca 1922 – 20 listopada 1923 – Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu
• wrzesień 1928 – lipiec 1932 – Uniwersytet im. Stefana Batorego w Wilnie

Awanse

• podporucznik – 3 września 1943
• porucznik – 10 marca 1944
• kapitan – 11 września 1945
• major – 22 lipca 1948

Stanowiska

• 15 czerwca 1919 – 27 marca 1922 – strzelec – 2 pułk strzelców konnych
• 23 grudnia 1923 – wrzesień 1928 – dowódca plutonu – 18 pułk Ułanów Pomorskich
• lipiec 1932 – 25 sierpnia 1939 – Powiatowa Komenda Uzupełnień Postawy – urzędnik administracji wojskowej
• 25 sierpnia 1939 – 24 września 1939 – dowódca plutonu – 23 pułk Ułanów Grodzieńskich
• 20 maja 1943 – 13 października 1943 – dowódca plutonu – 2. pułk piechoty – 1 Dywizji Piechoty
• 13 października 1943 – 5 stycznia 1944 – kierownik kancelarii tajnej – 1. Korpus Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR
• 5 stycznia 1944 – 1 sierpnia 1944 – pomocnik szefa V Oddziału Sztabu – 3 Pomorska Dywizja Piechoty
• 1 sierpnia 1944 – 30 sierpnia 1944 – szef personalny punktu zbornego – 1. Armia Wojska Polskiego
• 1 września 1944 – 1 października 1944 – zastępca dowódcy – 7. Samodzielny batalion piechoty
• 1 października 1944 – 15 października 1945 – zastępca dowódcy pułku ds. liniowych – 7 Zapasowy pułk piechoty
• 15 października 1945 – 1 października 1947 – komendant – Gdyńska Rejonowa Komenda Uzupełnień
• 2 października 1947 – 28 lutego 1950 – komendant – Rejonowa Komenda Uzupełnień w Kielcach

Odznaczenia

• Krzyż Walecznych (1922)
• Srebrny Krzyż Zasługi (1938)
• Brązowy Krzyż Zasługi
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości (1928)
• Brązowy Medal za Długoletnią Służbę (1939)
• Medal za Warszawę 1939–1945 (1944)
• Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk (1945)
• Medal Zwycięstwa i Wolności 1945 (1948)
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
• Medal „Za zdobycie Berlina” (1945, ZSRR)
• Medal „Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945" (1949, ZSRR)