Stanisław Janocha

Stanisław Michał Janocha

kapitan administracji
Data i miejsce urodzenia	10 września 1895 Turaszówka
Data i miejsce śmierci	1940 Katyń
Przebieg służby
Lata służby	1914–1940
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa kampania wrześniowa
Odznaczenia

Stanisław Michał Janocha (ur. 10 września 1895 w Turaszówce, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – kapitan administracji (łączności) Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się 10 września 1895 w Turaszówce, w rodzinie Wojciecha i Józefy z Woźniaków^[1]. Absolwent gimnazjum w Jaśle. W 1914 wstąpił do Strzelca i z kompanią krośnieńską wysłany do Krakowa. 22 czerwca 1915 powołany do armii austriackiej, walczył na frontach rumuńskim, rosyjskim i włoskim. 3 listopada po wyjściu z niewoli włoskiej wstąpił do Armii gen. Hallera. Walczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Za walki w obronie Zamościa odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari.

W okresie międzywojennym służył w 2 pułku łączności. W październiku 1931 został przeniesiony z 4 Batalionu Telegraficznego do Szefostwa Inżynierii Dowództwa Okręgu Korpusu Nr III w Grodnie na stanowisko referenta łączności^[2]. 27 czerwca 1935 został mianowany kapitanem ze starszeństwem z 1 stycznia 1935 i 15. lokatą w korpusie oficerów łączności^[3]. Później został przeniesiony do korpusu oficerów administracji^[4]. W marcu 1939 pełnił służbę w Kierownictwie Zaopatrzenia Wojsk Łączności na stanowisku referenta Referatu Odbioru i Nadzoru Technicznego^[5]. W kampanii wrześniowej był w składzie dowództwa Armii „Poznań”^[1].

W czasie kampanii wrześniowej 1939 dostał się do sowieckiej niewoli. Przebywał w obozie w Kozielsku. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Katyniu i tam pogrzebany. Od 28 lipca 2000 spoczywa na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu.

Stanisław Michał Janocha był żonaty z Anielą z Małańczaków, z którą miał syna Władysława^[1].

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień majora^[6]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 2438
• Srebrny Krzyż Zasługi (22 maja 1939)^[7]

Zobacz też

• Jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
• Obozy NKWD dla jeńców polskich
• Ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Katyniu
• Zbrodnia katyńska

Przypisy

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Kazimierz Banaszek, Krystyna Wanda Roman, Zdzisław Sawicki: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
• Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
• Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.