Stanisław Jarociński

Stanisław Jarociński
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

13 listopada 1852
Łódź

Data i miejsce śmierci

31 maja 1934
Łódź

Miejsce spoczynku

Grobowiec Rodziny Jarocińskich

Zawód, zajęcie

fabrykant, przedsiębiorca

Alma Mater

Akademia Handlowa w Lipsku(niem.)

Małżeństwo

Regina z d. Goldfeder

Dzieci

Jerzy Waldemar Jarociński

Krewni i powinowaci

Albert Jarociński, Maksymilian Goldfeder

Stanisław Jarociński (ur. 13 listopada 1852 w Łodzi, zm. 31 maja 1934, tamże) – łódzki fabrykant, przedsiębiorca, filantrop, radny.

Życiorys

Jarociński urodził się w rodzinie fabrykanckiej. Po ukończeniu gimnazjum w Ostrowie podjął studia na Akademii Handlowej w Lipsku(niem.). Po ukończeniu uczelni powrócił do Łodzi, gdzie otworzył dom bankowy i został wspólnikiem w banku Goldfedera. Ponadto był właścicielem akcji wielu przedsiębiorstw, a także współzałożycielem i członkiem rad nadzorczych: Kolei Elektrycznej Łódzkiej, Widzewskiej Manufaktury, Towarzystwa Akcyjnego „Warrant”, członkiem Komitetu Giełdy i Komitetu Reprezentantów Zgromadzenia Kupców miasta Łodzi[1]. Po śmierci ojca w 1909 przejął wraz z bratem Albertem jego przedsiębiorstwo, przekształcając je w spółkę Przemysł Włókienniczy Sukcesorowie Zygmunta Jarocińskiego S.A.[2]

Finansował działalność Szkoły Rzemiosł, był prezesem Łódzkiego Towarzystwa „Talmud-Tora”, a także wiceprezesem Łódzkiego Żydowskiego Towarzystwa Dobroczynności. Był zaangażowany w działalność Łódzkiego Żydowskiego Towarzystwa Ochrony Kobiet, Szkoły Zgromadzenia Kupców, Towarzystwa Żydowskich Szkół Średnich. Ponadto był przewodniczącym komisji żydowskiej Delegacji Szkolnej, mającej na celu realizację programu asymilacji żydowskich dzieci i młodzieży w szkołach żydowskich. W latach 1914–1915 był członkiem Rady Miejskiej w Łodzi[1], w 1916 zaś został przewodniczącym Komitetu Wielkiej Synagogi[3]. Był również członkiem Stowarzyszenia Humanitarnego „Montefiore” „B’nei-B’rith” w Łodzi[4]. W wyborach do Rady Miejskiej, przeprowadzonych w styczniu 1917, uzyskał mandat radnego, startując z listy Komitetu Wyborczego Żydów-Polaków[5][6].

Został pochowany w grobowcu rodziny Jarocińskich na nowym cmentarzu żydowskim w Łodzi[1].

Życie prywatne

Jarociński był synem łódzkiego fabrykanta – Zygmunta Jarocińskego[1]. Żona Stanisława – Regina[7] – była siostrą przedsiębiorcy Maksymiliana Goldfedera, który ożenił się z siostrą Stanisława – Fanny[1][7].

Jarocińscy mieli jednego syna – Jerzego Waldemara Jarocińskiego[3].

Rodzina Jarocińskich mieszkała przy pasażu Meyera 6 (ob. ul. Stanisława Moniuszki).[7].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e A. Kempa, M. Szukalak, Żydzi dawnej Łodzi. Słownik biograficzny, Łódź 2001, t. 1, s. 76.
  2. ↑ Opuszczona fabryka Jarocińskiego w Łodzi, Onet Podróże, 31 grudnia 2015 [dostęp 2021-11-06] (pol.).
  3. ↑ a b Yves Chèvrefils Desbiolles, Le critique d’art Waldemar-George. Les paradoxes d’un non-conformiste, „Archives Juives” (41), 2008.
  4. ↑ KSIĄŻKA ADRESOWA ZWIĄZKU ŻYD. STOWARZYSZEŃ HUMANITARNYCH B NEI B RITH«W RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ W KRAKOWIE K RAKÓW PDF Darmowe pobieranie, docplayer.pl [dostęp 2021-11-07].
  5. ↑ Goerne 1919 ↓, s. 81 (PDF – 83).
  6. ↑ Stawiszyńska 2016 ↓, s. 673.
  7. ↑ a b c Dawna fabryka Jarocińskiego w Łodzi zabytkiem! [ZDJĘCIA], Dziennik Łódzki, 3 maja 2013 [dostęp 2021-11-06] (pol.).

Bibliografia

  • Antoni Goerne. Wybory do Rady Miejskiej w Łodzi w Styczniu 1917 r.. „Informator m. Łodzi z kalendarzem na rok 1919”. Rok pierwszy, s. 81 (PDF – 83), luty 1919. Wydział Statystyczny Magistratu m. Łodzi (oprac.). Łódź: Nakładem Magistratu m. Łodzi. [dostęp 2022-01-06]. 
  • Aneta Stawiszyńska: Łódź w latach I wojny światowej. Wyd. I. Oświęcim: Wydawnictwo „Napoleon V”, 2016, s. 673. ISBN 978-83-65495-27-3.

Media użyte na tej stronie

Stanisław Jarociński 1933.jpg
Stanisław Jarociński 1933