Stanisław Kaczmarczyk
| Data urodzenia | 1 stycznia 1920 |
|---|---|
| Data śmierci | 24 maja 1946 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | Narodowe Zjednoczenie Wojskowe |
| Główne wojny i bitwy | działania zbrojne podziemia antykomunistycznego w Polsce |
Stanisław Kaczmarczyk ps. „Detal” (ur. 1 stycznia 1920, zm. 24 maja 1946) – polski kolejarz, żołnierz PAS.
Syn Franciszka. W 1945 pracował jako dyżurny ruchu PKP i był żołnierzem PAS Okręgu Lubelskiego NSZ (NZW). Aresztowany w lipcu 1945.
19 marca 1946 sąd okręgowy w Warszawie pod przewodnictwem ppłk. Alfreda Janowskiego skazał go wraz z sześcioma towarzyszami walki[1] w tzw. „procesie 23 Okręgu Lubelskiego” NSZ i NZW na karę śmierci[2]. Nr. sprawy W.1692/46[3]. Został stracony 24 maja 1946 wraz z sześcioma współskazanymi.
Dokładne miejsce pochówku jego jest nieznane[4]. Grób symboliczny znajduje się na Cmentarzu Wojskowym w Warszawie w Kwaterze "na Łączce".
Bibliografia
- Tadeusz Swat: Niewinnie Straceni 1945-56. Wyd. Fundacja Ochrony Zabytków, Warszawa 1991. Zobacz także: Straceni w Więzieniu mokotowskim.
- Małgorzata Szejnert: Śród żywych duchów. Wyd. ANEKS, Londyn 1990.
- AIPN, Teczki więźniów 1946, Kaczmarczyk Stanisław
- AWL, WSR w Warszawie, 117/91/3803
- Ł. Socha (M. Turlejska), Te pokolenia żałobami czarne..., s. 159–160
Przypisy
- ↑ zob. Zygmunt Roguski
- ↑ Sprawiedliwości staje się zadość. Kara śmierci dla bratobójców z NSZ. Ogłoszenie wyroku w procesie warszawskim. „Trybuna Robotnicza”, s. 1, Nr 78 z 20 marca 1946.
- ↑ Księga najwyższego wymiaru kary w Krzysztof Szwagrzyk: Zbrodnie w majestacie prawa 1944-1955. Wyd. ABC Future, Warszawa, 2000.
- ↑ zob. Zygmunt Wolanin