Stanisław Kaliszek

Stanisław Kaliszek

gen. bryg. Stanisław Kaliszek
generał brygady
Data i miejsce urodzenia	11 lutego 1863 Puszcza Mariańska (powiat skierniewicki)
Data i miejsce śmierci	29 kwietnia 1938 Włocławek
Przebieg służby
Lata służby	1884 - 1921
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego Wojsko Polskie
Jednostki	4 Dywizja Strzelców Polskich VIII Brygada Piechoty 4 Dywizja Piechoty dowództwo Frontu Północnego
Stanowiska	dowódca batalionu dowódca pułku dowódca brygady dowódca dywizji dowódca grupy taktycznej oficer dowództwa frontu kontroler Najwyższej Kontroli Wojskowej
Główne wojny i bitwy	wojna rosyjsko-japońska I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Grób Stanisława Kaliszka na Cmentarzu Komunalnym we Włocławku (maj 2011).

Płyta nagrobna gen. bryg. Stanisława Kaliszka.

Stanisław Zygmunt Kaliszek (ur. 11 lutego 1863^[a] w Puszczy Mariańskiej, zm. 29 kwietnia 1938 we Włocławku) – pułkownik piechoty Armii Imperium Rosyjskiego i generał brygady Wojska Polskiego.

Życiorys

Był synem Józefa (1830–1917, powstańca styczniowego i nauczyciela szkoły elementarnej w Puszczy Mariańskiej) i Romanii z domu de Verny (1832–1911). Ukończył 6-klasową szkołę realną w Łowiczu, następnie uzyskał maturę i wstąpił do szkoły junkrów w Warszawie^[4].

Służbę zawodową w armii rosyjskiej rozpoczął w lipcu 1884 r. (służył między innymi w Rostowie nad Donem), a w dniu 14 czerwca 1886 r. otrzymał awans na podporucznika. Przez następne lata sukcesywnie awansował, osiągając w korpusie piechoty kolejno stopnie: porucznika (1891), sztabskapitana (1900) i kapitana. W latach 1904–1905 uczestniczył w wojnie rosyjsko-japońskiej. W okresie I wojny światowej walczył na froncie niemieckim dowodząc kolejno: batalionem, pułkiem, brygadą i dywizją piechoty. Awansował wówczas do stopnia podpułkownika (1914) i pułkownika (1915)^[4].

Po rewolucji październikowej w formacjach polskich na Wschodzie. W latach 1918–1919 służył w 4 Dywizji Strzelców Polskich gen. Lucjana Żeligowskiego, z którą przeszedł jej szlak bojowy i powrócił do kraju. Zajmował wówczas stanowiska prezesa sądu dywizyjnego i komendanta placu w Odessie^[5]. Przyjęty został do Wojska Polskiego i zweryfikowany w stopniu pułkownika piechoty (formalne przyjęcie do Wojska Polskiego nastąpiło dekretem L. 1532 z dnia 30 października 1919 r., opublikowanym w Dzienniku Rozkazów Wojskowych)^[6].

W okresie od lipca 1919 r. do maja 1920 r. dowodził VIII Brygadą Piechoty, a następnie przejściowo (do 21 sierpnia 1920 r.) 4 Dywizją Piechoty. Podczas wojny polsko–bolszewickiej objął w lipcu 1920 roku dowództwo Grupy Operacyjnej, na czele której toczył ciężkie walki odwrotowe pod Berezyną, Ihumeniem i Mińskiem Litewskim^[5]. Następnie przydzielony został do dowództwa Frontu Północnego (najpierw jako oficer sztabowy do zleceń dowódcy frontu – gen. Józefa Hallera, potem jako szef referatu odznaczeń i nominacji), po czym objął stanowisko kontrolera w oddziale Najwyższej Kontroli Wojskowej^[7].

Dekretem Wodza Naczelnego z dnia 3 sierpnia 1921 r. (dekret L. 3217) pułkownik piechoty Stanisław Kaliszek został przeniesiony – z dniem 1 października 1921 roku – w stały stan spoczynku z prawem noszenia munduru, w stopniu generała podporucznika^[6].

Pułkownik Stanisław Kaliszek odznaczony został, dekretem L.3420 Wodza Naczelnego marszałka Józefa Piłsudskiego (opublikowanym w Dzienniku Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 43 z dnia 27 grudnia 1921 r.), Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari (nr krzyża 4613)^[8].

Osiadł we Włocławku, gdzie zmarł w dniu 29 kwietnia 1938 r. i pochowany został na tamtejszym Cmentarzu Komunalnym – sektor 21, rząd 5, grób 161.

Rodzina

Stanisław Kaliszek żonaty był z Heleną z domu Bokszczanin (ur. 1866), z którą miał czworo dzieci (Waleriana ur. 1885, Aleksandra ur.1896, Wiktorię ur. 1897 i Helenę ur. 1902).

Awanse

• podporucznik – 1886
• porucznik – 1891
• sztabskapitan – 1900
• kapitan
• podpułkownik – 1914
• pułkownik – 1915
• generał brygady – 1921

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari^[8]
• Krzyż Walecznych^[7]
• Order św. Jerzego IV klasy^[7]
• Broń Złota „Za Waleczność”^[7]

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

• Rocznik oficerski 1923. Ministerstwo Spraw Wojskowych. Warszawa, 1923. [dostęp 2018-03-09].
• Rocznik oficerski 1924. Ministerstwo Spraw Wojskowych. Warszawa, 1924. [dostęp 2018-03-09].
• Rocznik oficerski 1928. Ministerstwo Spraw Wojskowych. Warszawa, 1928. [dostęp 2018-03-09].
• Stanisław Kunikowski: Włocławski Słownik Biograficzny pod redakcją Stanisława Kunikowskiego. Tom II. Włocławek: Lega Oficyna Wydawnicza, 2005. ISBN 83-88115-85-5.
• Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych z lat 1920 - 1937. [dostęp 2018-03-09].
• T. Kryska Karski S. Żurakowski, Generałowie Polski Niepodległej, Editions Spotkania, Warszawa 1991.
• H. P Kosk, Generalicja polska, t. 1, Oficyna Wydawnicza "Ajaks", Pruszków 1998.
• PiotrP. Stawecki PiotrP., Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939, Warszawa: „Bellona”, 1994, s. 156-157, ISBN 83-11-08262-6, OCLC 830050159 .