Stanisław Karnibad

Stanisław Karnibad
podpułkownik dyplomowany piechoty podpułkownik dyplomowany piechoty
Data i miejsce urodzenia

13 lipca 1899
Warszawa

Data i miejsce śmierci

4 września 1953
Flintshire

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne

Jednostki

9 pułk piechoty,
2 pułk strzelców podhalańskich

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920-1941) Złoty Krzyż Zasługi Medal Niepodległości Srebrny Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Medal Pamiątkowy Jubileuszowy 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej

Stanisław Karnibad (ur. 13 lipca 1899 w Warszawie, zm. 4 września 1953 w Flintshire) – podpułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się 13 lipca 1899 w Warszawie[1]. Od 1 lutego do 18 lipca 1918 był uczniem klasy „B” Szkoły Podchorążych w Ostrowi[2][3][4]. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Dekretem Wodza Naczelnego Józefa Piłsudskiego z 1 lutego 1919 został mianowany podporucznikiem w Dowództwie Okręgu Generalnego „Warszawa”[5]. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej.

Od 1920 pełnił służbę w Szkole Podchorążych (w 1921 na stanowisku oficera kompanii, a w następnym roku na stanowisku zastępcy por. Mieczysława Pęczkowskiego, dowódcy ZK podchorążych)[6]. Został awansowany do stopnia porucznika piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[7][8]. Służąc w Szkole Podchorążych w Warszawie pozostawał oficerem nadetatowym 9 pułku piechoty Legionów[9]. 13 października 1923 został przydzielony do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza Kursu normalnego 1923/25[10][11]. Z dniem 3 października 1925, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przeniesiony służbowo do Oddziału IV Sztabu Generalnego na sześć miesięcy[12][13]. W roku szkolnym 1925/26 był oficerem kompanii w Oficerskiej Szkole Piechoty[14]. Został awansowany do stopnia kapitana piechoty ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928[15][16]. W 1928, jako oficer 9 pułku piechoty Legionów i oficer Sztabu Generalnego, był przydzielony do Oddziału II Sztabu Generalnego WP[17]. W 1932 był oficerem 2 pułku strzelców podhalańskich w Sanoku[18]. Na stopień majora został awansowany ze starszeństwem z 19 marca 1938 i 26. lokatą w korpusie oficerów piechoty[19]. W marcu 1939 pełnił służbę w Sztabie Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VI we Lwowie na stanowisku zastępcy szefa Wydziału Mobilizacji i Uzupełnień[20].

Po wybuchu II wojny światowej został oficerem Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. Awansował do stopnia podpułkownika dyplomowanego piechoty[21]. Po wojnie uchwałą z 26 września 1946 Tymczasowego Rządu Jedności Narodowej Edwarda Osóbki-Morawskiego, wraz z 75 innymi oficerami Wojska Polskiego, został pozbawiony obywatelstwa polskiego, które przywrócono mu w 1971. Pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii. Zmarł w 4 września 1953 w Flintshire (Walia)[22]. Pochowany 8 września 1953 na cmentarzu Wrexham (grób nr D-09310[23].

Był żonaty[24].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-09-20].
  2. ↑ Lenkiewicz, Sujkowski i Zieliński 1930 ↓, s. 432.
  3. ↑ Szkoła Podchorążych. „Kurjer Warszawski”, s. 3-4, Nr 207 z 29 lipca 1918. 
  4. ↑ Zamknięcie roku szkolnego w Ostrowiu. „Głos Poranny”, s. 1, Nr 210 z 29 lipca 1918. 
  5. ↑ 752. Dekret. „Dziennik Rozkazów Wojskowych”, s. 565–566, Nr 23 z 1 marca 1919. 
  6. ↑ Lenkiewicz, Sujkowski i Zieliński 1930 ↓, s. 396, 399, 402.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 441.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 383.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 149, 1505.
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 71 z 13 listopada 1923, s. 750.
  11. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 143, 1364.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 101 z 7 października 1925, s. 547.
  13. ↑ Lista oficerów SG 1925 ↓, s. 18.
  14. ↑ Lenkiewicz, Sujkowski i Zieliński 1930 ↓, s. 405.
  15. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 226.
  16. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 66.
  17. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 141.
  18. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 616.
  19. ↑ a b Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 31.
  20. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 31, 520.
  21. ↑ Wykaz publikacji prof. dr. hab. Tadeusza Dubickiego. dlibra.bg.ajd.czest.pl. s. 21. [dostęp 2016-07-27].
  22. ↑ Stanisław Karnibad. search.ancestry.co.uk. [dostęp 2016-07-26]. (ang.).
  23. ↑ Polish Burials – Surnames K – info [dostęp 2020-07-18] (ang.).
  24. ↑ Uroczyste poświęcenie fabryki akumulatorów „Warta” w Sanoku. „Ziemia Warszawska–Cała Polska”. Nr 5-6, s. 11, 1–31 sierpnia 1938. 
  25. ↑ M.P. z 1939 r. nr 121, poz. 282 „za zasługi w służbie wojskowej”.
  26. ↑ M.P. z 1932 r. nr 259, poz. 296 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  27. ↑ M.P. z 1935 r. nr 65, poz. 86 „za zasługi w służbie wojskowej”.
  28. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 19 marca 1935, s. 22.
  29. ↑ M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 103 „za zasługi na polu organizacji i administracji wojska”.
  30. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. Nr 12 z 6 sierpnia 1929 r., s. 240.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie