Stanisław Karubin

Stanisław Karubin

7 zwycięstw
sierżant pilot sergeant (RAF)
Data i miejsce urodzenia	29 października 1915 Woźniki (powiat łosicki)
Data i miejsce śmierci	12 sierpnia 1941 Horn Crag Eskdale
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie Polskie Siły Zbrojne
Formacja	Lotnictwo Wojska Polskiego Armée de l’air RAF
Jednostki	111 eskadra myśliwska, I klucz kominowy (Kr), dywizjon 303
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa Kampania wrześniowa Kampania francuska 1940 bitwa o Anglię
Odznaczenia

Stanisław^[1] Karubin (ur. 29 października 1915 w Woźnikach, zginął 12 sierpnia 1941 w Horn Crag Eskdale, w Kumbrii, Anglii) – sierżant pilot Wojska Polskiego, sierżant (ang. Sergeant) Królewskich Sił Powietrznych, as myśliwski II wojny światowej.

Życiorys

Był jednym z 8 dzieci Wojciecha i Sotery z domu Cibor. Po ukończeniu nauki w szkole powszechnej uczył się w szkole zawodowej w Łosicach. W ramach Przysposobienia Wojskowego Lotniczego przeszedł w Szkole Podoficerów Lotnictwa dla Małoletnich w Bydgoszczy przeszkolenie w zakresie pilotażu silnikowego^[2]. Został przydzielony we wrześniu 1937 roku do 111 eskadry myśliwskiej^[3][4]. W jej składzie walczył w kampanii wrześniowej tocząc 21 walk powietrznych. 3 września zestrzelił samolot Messerschmitt Bf 110^[5]. Zestrzelenie miało miejsce podczas lotu na przechwycenie nieprzyjacielskiej wyprawy bombowej atakującej Warszawę^[6]. 12 września w godzinach porannych wykonał na rzecz Armii „Lublin” lot rozpoznawczy w rejonie środkowej Wisły^[7].

Po kampanii wrześniowej przez Rumunię i Grecję dotarł do Francji 23 stycznia 1940 roku. W kampanii francuskiej 1940 roku walczył w składzie klucza mjr pil. Zdzisława Krasnodębskiego – I klucz kominowy (Kr)^[8], przydzielonego do francuskiego I/55 dywizjonu myśliwskiego i 3 czerwca zestrzelił jeden samolot Dornier Do 17 lub Do-215 atakujący lotnisko w Étampes^[9][10]. 14 czerwca, wspólnie z plut. Machowiakiem, zaatakował formację Messerschmittów Bf 109, ale nie uzyskał zwycięstwa^[11]. Pod koniec kampanii francuskiej został skierowany na lotnisko w Limoes w celu sprawdzenia możliwości zorganizowania obrony przeciwlotniczej^[12].

Po klęsce Francji przypłynął do Wielkiej Brytanii, gdzie otrzymał numer służbowy P-793420^[13]. Następnie walczył w bitwie o Anglię, w składzie 303 dywizjonu myśliwskiego „Warszawskiego” im. Tadeusza Kościuszki. Odniósł pięć pewnych zwycięstw, między innymi 31 sierpnia 1940 r. zestrzelił samolot Messerschmitt Bf 109. 6 września sam został zestrzelony i ranny. Ratował się skokiem ze spadochronem. 18 września odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari.

Po wykonaniu tury lotów bojowych przydzielony został 7 marca 1941 roku do 57 Operation Training Unit (OTU) a miesiąc później d 55 OTU w Unsworth w charakterze instruktora^[14]. 12 sierpnia 1941 wracając z lotu treningowego na samolocie Hawker Hurricane, wychodząc z chmur do lądowania, zderzył się z wyniosłością terenu (750 metrów) w Horn Crag Eskdale (w identyczny sposób zginął wówczas również por. pil Zygmunt Höhne, absolwent ostatniej XIII Promocji szkoły Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie). Pochowany został na cmentarzu w Casteltown koło Sunderland^[15].

Zestrzelenia

Na liście Bajana sklasyfikowany został na 25 pozycji z 7 pewnymi zestrzeleniami samolotów Luftwaffe^[16].

Zestrzelenia pewne:

• Bf 110 – 3 września 1939
• Do 17 – 3 czerwca 1940 (pilot zgłosił zestrzelenie, nie zostało ono zaliczone przez PSP, I./KG76 nie straciła w tym locie żadnego samolotu, 4 wróciły do bazy uszkodzone)^[17]
• Bf 109 – 31 sierpnia 1940 (pilotował Hurricane R2688/F)^[18]
• 2 Bf 109 – 5 września 1940^[19]
• He-111 – 6 września 1940 (zestrzelony, ranny w nogę)
• Bf 109 – 30 września 1940^[20]
• Bf 109 – 5 października 1940

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari – 18 września 1940, nr 08827
• Krzyż Walecznych – trzykrotnie
• Polowa Odznaka Pilota
• brytyjski Distinguished Flying Medal

Przypisy

Bibliografia

• Olgierd Cumft i Hubert Kazimierz Kujawa, Księga lotników polskich poległych, zmarłych i zaginionych 1939-1946, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1989, wyd. I, s. 316-317.
• Tadeusz Demidowicz (red.), Lotnicy Podlasia. Słownik Biograficzny A-Ż, Biała Podlaska: Donatech, 2005, ISBN 83-916055-3-1, OCLC 297531428 .
• Robert Gretzyngier, Wojtek Matusiak, Józef Zieliński: Asy lotnictwa polskiego ; Polish air force aces. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 2012. ISBN 978-83-11-12394-6. OCLC 812724186.
• Tadeusz Jerzy Krzystek, [Anna Krzystek]: Polskie Siły Powietrzne w Wielkiej Brytanii w latach 1940-1947 łącznie z Pomocniczą Lotniczą Służbą Kobiet (PLSK-WAAF). Sandomierz: Stratus, 2012. ISBN 978-83-61421-59-7. OCLC 276981965.
• Jerzy Pawlak: Polskie eskadry w latach 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1989. ISBN 83-206-0760-4. OCLC 69601095.
• Jerzy Pawlak: Polskie eskadry w Wojnie Obronnej 1939. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1991. ISBN 83-206-0795-7. OCLC 830072566.
• Wacław Król, Polskie skrzydła nad Francją, Wydawnictwo "Książka i Wiedza", Warszawa 1986, ISBN 83-05-11473-2, s. 221-222.
• Arkady Fiedler, Dywizjon 303,
• Richard King: Dywizjon 303. Walka i codzienność. Wydawnictwo RM, 2014. ISBN 978-83-7773-324-0. OCLC 898278760.
• Grzegorz Śliżewski: Gorzka słodycz Francji : polscy piloci myśliwscy wiosny 1940. Warszawa ; Piekary Śląskie: ZP Wydawnictwo - ZP Grupa, 2010. ISBN 978-83-61529-42-2. OCLC 750525221.
• Józef Zieliński, Wojtek Matusiak, Robert Gretzyngier: Polscy lotnicy w Bitwie o Anglię. Warszawa: Bellona, 2015. ISBN 978-83-11-13984-8. OCLC 924759692.
• Józef Zieliński: Lotnicy polscy w Bitwie o Wielką Brytanię. Warszawa: Oficyna Wydawnicza MH, 2005. ISBN 83-906620-4-3. OCLC 838825949.